Auschwitz

Hete tranen, bange tranen,zoute tranen,
ze dringen in de bodem van Auschwitz.
Diep in de grond vormen al deze tranen
dagelijks in miljoenen geschreid een rivier
van verdriet, om samen met andere doodsrivieren
uit te monden in een zee van ellende.

Luister naar die stroom, hoor hoe ze roept
vol uit, zo vol van ellende,
waarom, waarom, wat hebben wij gedaan?
Hoe kan dit ooit stoppen, waar zal ze opdrogen?
Intens leed in iedere traan, dag aan dag,
wie kan haar troosten?

Afgeslacht, nog erger dan beesten, vol met haat
werden ze ter slachtbank geleid.
Al die bange gezichten, wie?
Wie kan ze omschrijven?
Nog steeds wordt deze rivier gevoed,
nog steeds komen er nieuwe tranen bij, waar is het einde?

Nee hier kan ik niet dichten, hier zit ik op slot en voel
al die doffe ellende op mij rusten.
Nee ik zal niet dichten, het is niet te bevatten.
Resten mij alleen nog tranen.

Schrijver: Egbert Kruize, 27 januari 2005

egbertkruize.com

Tranen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 531