ik wil soms enkel toetsen
voor hoofdletters gaan plaatsen
als mijn hart vraagt om een klinkende melodie
het lijkt dat het zwart-wit
minder mijn ziel wil weerkaatsen
en ik de vertaalde echo niet hoor
maar enkel in een snarentrilling zie
het is die muze die ook mijn innerlijk stuwt
en vaker vraagt om lyrische aandacht
maar dan middels…
Erato, Euterpe, Kalliope,
Klio, Melpomene, Ourania,
Polyhymnia, Terpsichore, Thalia
hoeveel Muzen wil ik hebben
zoveel kunsten kan ik doen
inspiratie wil ik putten
iedere dag in elk seizoen
veel gedichten zal ik schrijven
zo nu en dan zelfs een haiku
maar of die verzen ooit beklijven
ach wat doet het er ook toe…
hevig zwetend op verkrampte zinnen
ruwweg neergeschreven woorden
ijzig brokkelend op het witte vel
vervagen tot onzinnigheid
ergens in mijn dwarse leeghoofdigheid
rafelen stoffen in dunne
slappe bedrading zonder samenhang
verlatenheid overvalt mij
als een kind dat zonder speelgoed leeft met
kleurloze muren als uitzicht
spreek, Euterpe…
eerst geopperd
door Pythagoras -
dat de planeten in de
harmonische regelmaat
van hun ecliptische
bewegingen
de snaren tokkelden
der wereldharp
en door het universum
wonderbaarlijk muzikale
klanken lieten ruisen
gelijk die van de Helicon,
beschenen door Apollo's zon,
de muze van het liefdesdicht,
Erato en die van lyriek,
Euterpe…
Door de harde overgave gewonnen,
gedolven als de waardevolste traan
uit in-het-heden-verbonden ogen,
van de Helikon in verzwarende ijl:
Euterpe, moge zij het onheil keren.…
378
Bezig met laden