Netgedichten

netgedicht (nr. 10.424):

Teloorgang (acrostichon)

Schoksgewijs voel ik frustratie in de
charade van acrostichon
hevig zwetend op verkrampte zinnen

ruwweg neergeschreven woorden
ijzig brokkelend op het witte vel
vervagen tot onzinnigheid

ergens in mijn dwarse leeghoofdigheid
rafelen stoffen in dunne
slappe bedrading zonder samenhang

verlatenheid overvalt mij
als een kind dat zonder speelgoed leeft met
kleurloze muren als uitzicht

spreek, Euterpe, dicht de gaten met uw
consequent gerichte geestkracht
hoog verheven boven grijze cellen

open mijn gesloten bronnen
overspoel toch mijn getergde brein met
lyriek die ik ontberen moet