Alle inzendingen over HarT en HarD

Hart en hard aan ’t een kun je zien met wie je te maken hebt misschien. Aan de ander alleen merken, hoe taai. De ruwe bolster kan nog zo ruw zijn, er zal altijd sprake van een hart zijn.…

Als mijn hart, zo hard klopt da'k het zelf hoor, schrijft dan mijn arts geluiddempers voor?…

Ik had haar hart geraakt, Haast volmaakt, Opengemaakt. Ze had het niet meer, Haar hart ging hard tekeer…

Pijn trekt door de aders en mijn hart klopt hard het is als was het nooit ik weet niet meer dan toen.…

ik blaas voor jou een hart van glas en toon je wat ik voel maak voor mezelf een hart van ijs om de hitsigheid te koelen uit steen houw ik een hart zo hard om de afwijzing niet te voelen ook teken ik een hart in ’t zand en zal de wind en golven vragen om de pijn niet bij jou te kunnen zijn teder te vervagen…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

vergeef me als ik even niet verbergen kan de pijn die in mij schuilt vergeef me als ik je even niet versta omdat mijn hart zo hard huilt vergeef me als ik overmand word door gevoelens die mij verplichten om soms toe te geven vergeef me op mijn momenten van zwakte voor al het moeilijke in mijn leven het is niet altijd makkelijk te lijden…

Een tijdlang, nadat je was gestorven, was mijn hart een harde zere klomp. Alsof het was gekrompen, ik niet meer voelen kon. Nu, na vele jaren, is het zacht geworden en zie ik weer jouw ogen. Zo trouw, zo blauw, dan zucht ik in mijzelf: "Wat hou ik veel van jou".…

Geëmotioneerd luister ik naar je stem De klank zo vanzelfsprekend en vertrouwt Mijn hart bonkt hard en zwaar in mijn lijf Ik praat met jou…. Van wie ik zielsveel houd Ik had zolang niets meer van je gehoord Dacht dat je me was vergeten…. Voor altijd Een traan biggelt langzaam over mijn wang Ben ik je dan toch niet helemaal kwijt?…

Ik hoor het zuchten van mijn hart als stormwinden over pijnen gaan Morgen kijkt als gisteren zo zwart zou gisteren morgen nog bestaan? Ik proef alle tranen van mijn hart brutaal tegen de oevers stuk slaan Tranen uit mijn hart stromen hard zou mijn hart echter nog bestaan?…

Ik mis je troostende armen om me heen, je hart zo hard als steen. Ik mis je aanwezigheid, je verbetenheid. Ik mis je manier van goedpraten, je gedrag van doen en laten. Ik mis alles om me heen. Ik mis je, van top tot teen.…

hard dan wel apart lef laat de snelle trein wel wachten…

Ik heb je uit mijn hart geweerd hard en snel ging ik er tegenaan die ander had je gemakkelijk gekregen en waarom bleef jij zolang in mijn ziele staan?…

In een dwaze gedachte spreekt je hart, niet je verstand... zie je alleen de fun, maar niet de eenzaamheid eromheen... En laat je mij achter met een gebroken hart... Ik was je thuis, een echte kameraad, nooit zou je mij verlaten... en nu blijkt je hart zo hard als steen... Vang je vlinders en leef je maar uit...…

maar hard niet nodig.…

Broos ligt het hart in harde woorden gebet Het oog breekt het blinde licht tussen twee schaduwende gestalten Dan, wanneer de spanning uiteenspat zwijgt de ruimte de stilte dood Er sterft een droom...…

Als hart nou eens hard zou zijn, een hart van goud een houten hart als hart nou zacht zou zijn, een suikerhart, een marsepeinen hart, een hart dat spreekt, een hard oordeel, een harde kern een hart, op de goede plaats, een hart, dat klopt, een hard met een t in plaats van met een d, want een hard met een d klinkt van nature…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

en leden in een knagend bestaan menselijk betonrot slaat gaten in het bolwerk tegen de boze wereld zoals ik mij voel zacht en sensitief in hard bestaan mengt hard in zaken zich vormvast stevig met hart voor mensen leg mij uit dat ik kan missen de magneet de stalen botten de harde betonnen huls en toch mijn innerlijke zachtheid…

Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

De wereld buiten ons lijkt hard en chaotisch. Onverdraagzaamheden spelen troef. Afgunst voert oorlog. Onze harten kloppen levenslang in vrede. Ik open een raam en kijk naar buiten. Ineens zie ik, hoe mooi onze wereld is! Laten we onze harten voor elkaar openen. Laten we uitzien naar wat er dan gebeurt.…

te hard had bezeerd) ‘sed bene alioqui’ zelfs zoiets eenvoudigs als de oneindigheid moet ik getrouw ombouwen tot ‘n tegenstrijdigheid van ’n werkelijkheid die met de waarheid samenvalt in ‘n exotheotische anticlimax van ‘t niks ook dat is ‘n feit…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

Kon ik mijn woorden van liefde vrede genegenheid door het papier drukken zou ik het doen keihard opdat men ook de achterzijde zou kunnen lezen zelfs voelen zoals blinden gevoelig braille lezen doordrukken de wereld in en dan opnieuw misschien.…

Opgepast er vallen kastanjes hard-op Vallende takken een auto is een verwittigd man waard…

Als een okkernoot niet te klein en niet te groot juist om te kraken…

koud warm het waait in de gang wervelt langs de trap omhoog hoger dan ik kan zien het stormt nu kan alleen maar volgen in haar zwerm ik laat me meedrijven op de golven koester de zon en ga kom steeds dichter dichter bij die horizon langzaam op weg naar het ultieme einde…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…