Netgedichten

netgedicht (nr. 46.491):

Er sterft een droom...

Broos ligt het hart in harde woorden gebet
Het oog breekt het blinde licht
tussen twee schaduwende gestalten

Dan, wanneer de spanning uiteenspat
zwijgt de ruimte de stilte dood

Er sterft een droom...
een toekomst samen, nogmaals
in de handen van deze tere geest

Al wat leefde tussen hen is vermomming
Is de gedeelde discrepantie
Een vacuüm der ontkenning

Ditmaal zal de Hemel zich voorgoed van de Wereld scheiden
De brug bezwijkt onder een torso van machteloosheid
Want waar de herinnering aan beter ligt begraven

rest slechts het kruim der verslagenheid