Alle inzendingen over Herfstgeuren

Begraaf me in de herfst, mijn lief, wanneer de bonte blad'ren vallen, paddestoelen en zilveren webben, mijn graf sieren in de vroegte. Begraaf me in de herfst, mijn lief, wanneer de geur van herfstfruit en rottend bomenloof het einde doen vermoeden, voor een koude tijd. Begraaf me in de herfst, mijn lief, en laat me dan ook gaan; dan…

typische herfstgeur, rottende populieren, onuitwisbaar herfst…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

Ademloos in het ochtendgloren de herfstgeuren in de nacht sloeg de wind tranen uit geschreven woorden tegen daken en gesloten ramen enkel nog wat druipende bloemblaadjes staan als stille getuigen herken ik mezelve van schaduw ontbloot achter het venster met vragende ogen…

In die warme kleuren als een mooi tapijt vervuld met zoete herfstgeuren. Paddestoelen steken hun kopjes uit de grond dwars door die bonte deken. Al dat rood, bruin en geel ik houd ervan zoveel!…

Vroeg in de morgen Heb ik je getroffen Nevel in de haren Door herfstgeur omringd Spinrag rond je ogen Jouw lieve blik gedoofd Klanken uit je oren Gedachten ijzig koud Diep in de nacht Liet jij me achter Mijn beminde muze Voor eeuwig altijd stil…

Ik drijf winter laat je lichaam wachten wil enkel zomer schrijven in je gedachten Lente droomt niet langer in de zachte herfstgeuren Laat mij jouw wereld met streken kleuren Mag ik penselen kleuren in de onmogelijkste pracht Ik zal zelfs zwart-wit Laten schitteren in deze nacht…

Met heerlijke herfstgeuren in het rond! Ik vlei me neer op het zachte bladerbed en kijk naar de hemel en zie een wolkengewemel. De zon schijnt door de kale takken van de bomen. Ze voelen, dat de winter gaat komen. Ik laat het bos alleen en ga ontroerd weer heen...…

water uit de stille kolk waterleliebladeren hebben groot deel van 't wateroppervlak bedekt klein spoortje helder water heeft zich in 't midden uitgestrekt daarin spiegelt zich opeens een dikke witte wolk die vervolgens even het zonlicht belet om te stralen dit kleine paradijsje met haar helderheid te kleuren geniet, kijk om me heen, ruik de herfstgeuren…

niet ik bepaal de modekleuren maar laat de herfstgeuren dwalen in mijn geest rook de lente in een pril begin we zomerden en onweer past daar naadloos in de vezels drogen in het rijpen van de oogst maar in hoogpolig zijn gun ik de herfst haar eigen keus zo komen de tapijten met franjes spinrag op ons pad en iedere streek een…

Lopend tussen warme kleuren en herfstgeuren hebben de beelden daar bij ons de overhand genomen. Overmand in stille verwondering van een weeldepracht, die door een herfstzon mild werd beschenen. Waar de kastanjes lagen verscholen tussen de bladeren van de bomen spraken wij geen woorden, de natuur liet zichzelf door schoonheid verwoorden…

toch zijn er nog knallers mijn vuurwerk is niet op al mijn kruit is niet verschoten hoewel de lontjes zijn wel kort flits in herinnering jij sierde voor de knal en gaf toen alles al pas later spatte je uiteen fonkelde in zomerkleuren ik oogstte al je herfstgeuren vanavond zal ik voor je vlammen in het licht van nieuwe jaar…

Dwars door mijn dromen heen regent het buiten pijpenstelen daar sta ik plots drijfnat alleen er loopt een hond kwispelend langs schudt wat regendruppels van zich af en loopt verder met een blij geblaf ik zie bladeren in koper kleuren ik neem niet deel aan het seizoensgebeuren ik ruik niet eens de zoete herfstgeuren ik word wakker nat…

Je bloedend bloeien ontluikt herfstgeuren van vast vertrouwen dat niet wijken zal voor snijdende kou; en koesterend kalm breek je de doornen van mijn verweer. Je neemt me op in een warm wellen van troostrijke baren en resonerende zuchten golven in ons refrein.…

Je rook de kruidige herfstgeuren: De winter was nabij. Je lichaam deed mee in dat ritme van de natuur. Het zwakte af en was je tot last. Je eens zo heftige vuur Werd langzaam aangetast. Je snakte naar het nieuwe voorjaar, Als dat er maar eenmaal was. Niet wetende dat deze winter De láátste in je leven was.…

En de heerlijke herfstgeuren doet de mensen opbeuren. Iedereen kan beamen dat zij in goede doen zijn. Ondertussen klinkt Vivaldi's melodie Vierjaar- getijden als refrein.…

Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren in eenparige samenzang van den en eik haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren en overal een bont tapijt waar ik ook kijk alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan wil zich met het vele pracht en praal sieren toont de rede van seizoenen…

glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die mooier zijn Ik geniet warme uitbundige herfstkleuren Van het vallend blad tussen bomen in het bos Geniet van de frisse typische herfstgeuren…

Herfst met je warme kleuren je pracht en praal en gure wind, je zwoele herfstgeuren, waarin ik mezelf heel vaak vind. je uitgevouwen warme deken, geplaveid met liefde en geluk die voor altijd onafscheidelijk leken nee beiden konden niet meer stuk.…