Netgedichten

netgedicht (nr. 41.249):

Vegelijk de herfst

Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren
in eenparige samenzang van den en eik
haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren
en overal een bont tapijt waar ik ook kijk

alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren
trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan
wil zich met het vele pracht en praal sieren
toont de rede van seizoenen in haar bestaan

zongen vroeg in het voorjaar vogels luid van toon
nu heerst stilte en zachte kwinkslag van een mees
bijgestaan door triller van roodborst zacht en hees

licht melancholisch bedenk ik dat al dit schoon
een teken is van het vergankelijk leven
want ondanks lengte van tijd duurt dat maar even.