Alle inzendingen over Het juiste vat.

zal nippen, in die leegte resoneert een woord, de liefste toonsoort waaraan je jouw wil in legt mij altijd zal overtuigen zonder dat het mij of iedereen stoort is het juiste vat wel aangeboord?…

hoe vat ik november in juiste accoorden waar ruik je de geur van chronisch verval hoe kan men het zompige vocht ooit verwoorden hoe giet ik de maand in een mal...…

Vrijheid van meningsuitingen, dat mag dat is niet verboden in dit land ik wou dat ik ook eens mijn zegje kon doen want vele dingen vat ik niet met mijn verstand.…

Wat heb je eigenlijk aan soebatten Als je de waarheid probeert te vatten Ieder heeft een eigen kijk Op het wel of geen gelijk Je moet de juiste waarde schatten. Willen ze het niet accepteren kun je altijd nog saboteren.…

gelukkig gaan we allemaal dood het is een gegeven waar zelfs de rijken geen vat op krijgen zoals ook bij geluk goddank is ook dit niet te koop anders was er voor ons niet veel over gebleven en juist dat maakt mij gelukkig…

Het was altijd het lonken van de liefde die mij deed en doet leven. Liefde in heel haar vormen, breedte en diepte. Gelijk ik, gelijk de anderen. Vol van eigen vuur, sterke en krachtige geestdrift kon niemand mij overwinnen. Ik kan alleen van mezelf winnen. Elk gevecht, elke oorlog laten stillen. Het was enkel het telkens beginnen aan de…

Sluit mijn ogen, draai mijn hoofd richting de prachtige muziek. Het is ongelogen, geweldige klanken die versmelten in een mozaïek. Van schitterende kleuren, die veranderen in de heerlijkste geuren. Van Lavendel tot Koriander, voor de stadmens als voor de plattelander. Een traan van ontroering, volledig in vervoering. Blijf ik genieten…

Schaduwen in de sneeuw van bomen, langgerokken vertellen mij dat de zon zichzelf glanscentueert terwijl ik mijmer over schoonheid niet te vatten in gradaties van helder en blits Ik sta voor een keuze in mijn leven het gewirwar in mijn brein is nu rust en elk antwoord is juist…

mij is het hart benauwd alsmede eveneens en ook het hoofd gedachten vies en vuig gaan door het vuile water van mijn perfide geest mij rest slechts de vaat van het eind maar dat is zoek…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Vat het leven in één woord Dood…

Op louter goed gestelde vragen kan ik niet het juiste antwoord geven woorden worden holle vaten en de resonantie mij de les weer leest, de bedoeling tot juist handelen het vermogen door intuïtie weerlegt, wordt dit relatief onvermogen, de taal als middel geknecht, de ballans te mager afgewogen.…

Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

Woorden zijn schatten en soms moeilijk te vatten in lopende zinnen waar moet je beginnen. Ieder zijn vak dus laat je voor 't gemak een ander de woorden voor mooie akkoorden. Maar soms loopt het wel en komen woorden snel want voor het uiten van jouw hartekreet ben je de enige die juiste woorden weet…

Liefs is er in alle maten Vergezocht of juist dichtbij Uit je vingers, in je vaten, Liefs van hem, van haar, van mij Onvoorwaardelijk, spontaan Biologisch, aangeleerd Uit een sprankeltje ontstaan Nieuw of enigszins verweerd Om te krijgen, om te geven Liefs in koffers, liefs in tassen Zoveel, dat in ieder leven wel iets liefs zou moeten…

In de wijnkelder van het chateau hoor je ze zacht converseren de holle het hardst, dat is altijd zo als vaten gaan communiceren…

haver tot gort vandaag ontzie ik jou te kwellen heden geen overpeinzing of nutteloos ongerijmd gedicht op jouw overdadig besmeurd bord ik reik jou de doodsaaie verveling aan vol met nietszeggende woorden ik dacht nog over mijzelf te praten, het eeuwig wederkerend fileleed of de vlieg die ik wilde vermoorden maar nee, ook dat zijn holle vaten…

toonladder waar de mist op de setting heeft gewacht,het waard vond dit te beschrijven, verdwijnt als onvoltooid, gebroken en verwaaid, met rijp getooid in een composiet, waarin het slotakkoord een nieuwe toonsoort werd aangeboord, een lichte klank wordt sterfelijk, versteven in en door de kou tot staan gebracht, de tijd heeft de juiste…

Mensen die veelal praten, hebben toch meestal het minst te zeggen…

zullen het geloven in het juiste altijd blijven verrijken…

te nippen, in een stroom van onvertogen woorden die in de ontstane holle ruimte resoneren, waar ik een bloemrijk betoog in onderhield, mij de toegang te ontzeggen naar een ander aangeslagen vat, maar die klonk uiteindelijk nog leger, wat me lang zal heugen, misschien daardoor een beetje wijzer?…

De lippen geslagen aan een halfleeg vat waarin onuitgesproken woorden blijven resoneren in een betoog zo overvloedig, de afgevulde maat had moeten nemen, het lot wikte en doorwoog naar een nog voller vat en dat bleef in wanorde leeg.…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

Bezinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, soms een lege windbuil op de rug, om overzichtelijk te blijven in mijn blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, het bit te strak tot de laatste hindernis, te streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat…

De juiste kleding voelt als een tweede huid. Waarin je je altijd thuis voelt. Waarin door jouw naaktheid, niet onbedoeld, een oprechte waardering van de buitenwereld niet voortijdig wordt onderkoeld. Waarin door die tweede huid het leven de pasvorm lijkt aan te nemen naar een juist formaat.…

Op de juiste toonhoogte zonder toeters en bellen. Het rinkelt een mooi samenspel waarbij niemand je meer iets hoeft te vertellen. Een nauw luisterend oor heeft er nog alle aandacht voor. Die zuivere tonen gloriëren. Trekken je hele lichaam door. Op de juiste toonhoogte. Niet hoger of lager. Schraagt een mens in zijn evenwicht.…

Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels ochtenddauw op een mild tapijt geweven uit het diepste blauw van beider oceaan, herkent zich in een golvend ritueel, monotoon zacht als fluweel, dan opwindend, of ik nooit anders heb gekend, Of krijgt intimiteit als artefact steeds weer een andere…

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

ik te verliezen kiezen de juiste woorden mij niet uit…

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…