Alle inzendingen over Hier en nu

Hoofd gevangen genomen Door het verleden, Lange haren verstrikt In de scherpe takken van De boom die buitenproportioneel Gegroeid is, bemest met pijn van De tijd die achter mij ligt; Zit met mijn hoofd alleen Nog in mijn verleden, mijn dagen Gevuld met gedachten aan Oud zeer dat mij is aangedaan - Leer er nu uit te ontsnappen,…

Hoe kan ik je nu missen terwijl je hier naast me ligt. Gevangen in gedachten terwijl ik blindeloos voor jouw charmes zwicht. Zonder spijt en zonder enig berouw volg ik je naar een nieuwe dag terwijl ik me afvraag of jij mij net zo mist als ik jou. Met elke stap vooruit doen mijn gedachten er een paar terug. Loslaten is een mooi gebaar, maar…

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

Ga niet staan turen naar de horizon, maar kijk -- waar je staat en loopt.…

tijd zwijgt is eeuwig stil klokken domineren luid het uur des Heren tijd wijst uit wijzer tijd om stilte weer stilaan humaan…

Wat was en wat komt kun je vaag zien, maar het nu -- is steeds onzichtbaar.…

ik spuug, kots, jeuk en krab, zucht: och ik arme ziel. mijn zenuwen, darmen mijn spieren, de krampen. pijn in mijn rug, buik en voeten, benen en hoofd! ik roep, jammer en kreun, snik: wat is er toch mis? de huismijt, zij bijt mij continu in mijn vel.…

Ons verleden bracht ons hier. Wat we doen en laten nu, bepaalt onze toekomst. Wanneer we durven leven, zoals water stromen gaat, wanneer we draaien, aan een kraan. Het verleden van onze verre toekomst, speelt zich hier en nu vandaag, voor onze geopende ogen af.…

Er is geen droefenis voor wie met kinderogen nu kan kijken. De witte bloesems doen je juichen om al dat nieuwe leven. De hoop vervuld en dankbaarheid voor zoveel moois al is ’t maar even.…

Kwalletje Waar haal jij je schoonheid vandaan? Je bent als een danseresje met een tutuutje aan waaronder je hoofdje schuilt Of misschien draag je een parasol en kan ik niet zien dat je huilt…

Midden op de weg ligt een steen, er ligt een steen -- midden op de weg.…

Nu hebben we al geen Elfstedentocht En rijden net de treinen weer op tijd Bekruipt ons weer een nieuwe golf van spijt We hebben jaren niet genoeg gekocht Opeenvolgende euroloondepressies Verzorgen wel vooruitgang in recessies…

Ze pakt haar schoentjes en loopt mij na. Mama, wacht -- ik ga met je mee!…

De dood legt men weg, of hij raakt zoek, steeds opnieuw -- vergeten we hem.…

WREDE SCHOONHEID als onze lichamen weer zijn gereduceerd tot onbezielde atomen en het profiel van je voetstappen langs de oevers van de tijd is bedekt door het sediment van miljoenen jaren zouden wij elkaar herkennen als we in de hemel zouden zijn? of, zullen wij weer vreemden zijn zoals van voor onze ontmoeting? zoals van voor de geboorte…

is vanzelfsprekend maar waarom, zijn wij dan zo vaak afwezig? Waarom vertoeven we zo graag, in overleden tijden van toen? Waarom hopen we op verwachtingen, die alleen in overhoop bestaan? In overspannen denken. In angstbestaan. Dat alles zou ik willen weten, maar weet dat niet. Ik meen te weten wie wij zijn, maar dat zijn we niet. Dat…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk…

Een grote woordenschat is altijd beter en zelfs Bargoense taal komt vaak van pas. Neem niksnaks, gannef, deinvoet, lorejas, geteisem, falderappes, netevreter. Want je kunt nooit voldoende woorden leren voor relschoppers die oud en nieuw versjteren. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Het is…

de regenboog is schitterend te zien hun heksenjacht ontkracht door zonneschijn dat maant de mensen immer mens te zijn verspreid geluk verdraagzaam bovendien de lieden die het teken niet verstaan zij zullen ooit alleen en eenzaam gaan…

de straten liggen druilerig zelfs bloemen hangen huilerig als hen het loof ontvalt op het vroegste ochtenduur waar stevig hemels zuurgraad etst het roet er van de gevels ketst dansen houten klazen kleddernat op het ritme van ‘t verval men ziet benardheid overal onmetelijk groot is haar getal Tot in de nauwste tunnel toe, doodlopend in…

kan even niets meer zeggen mijn hele hart doet pijn om me erbij neer te leggen voor hen die nog in Auschwitz zijn zeventig jaar geleden in mijn beleving nog zo pril 'k heb een gebed gebeden en ben nu even stil gaat nu hetzelfde wéér gebeuren het simpel doden van een mens en alle normen te verscheuren is dat het toonbeeld van de wens?…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Op 1 april bestaat het “homohuwelijk” twintig jaar Juridisch gelijkwaardig, echter clichés blijven maar. Over hoe ontstaan die clichés wordt een boek uitgebracht En brengt de wereld die gay heet onder de aandacht. De lhbtiq-gemeenschap van nu wordt belicht Welke verbeteringen zijn er tot nu voor ons verricht. Neemt het homogeweld alleen…

De groenteprijzen zijn niet meer te doen Komkommers, paprika’s en ook tomaten Kan je het beste in de schappen laten Eet net als vroeger mee met het seizoen Zet maar een maaltje stamppot op het gas De boerenkool met spek spekt zo uw kas…

Zon vertroost de wereld bestraalt de adem van de tijd tot in 't avondrood de dag met haar gerucht in slaap doet sussen…

Vlij u hier onder warme schaduw, En versterve in het mijmerend lied, In het lied der bomen uw lied. Zie hoe rein en eenzaam hun donker Met het eindeloos hemelgeflonker Verglijdt in de effen en langzame vliet. Ach kind, weet ik nog of ge droef zijt, Weet ik nog of ge lacht of niet?... Ons lachen en twijflen en wenen Vervliegt in 't gestraal…

De lucht voelt beklemmend, hun gedachten raar, hij oogde bijna als roofdier, niet zonder gevaar. Iets ver beneden hun en zijn waardigheid achten bezorgde ook hem toen deze slapeloze nachten. Successievelijk getreiterd, murw gemaakt, waarden die vervagen door niet meer te vragen vanwaar de idiote deplorabele omstandigheden oogden normen en…

Het onweert, bliksem boven me, diep gerommel -- onder mijn voeten.…