Alle inzendingen over Hopper

Het zit wethouder Dekker weer niet mee Ze blies te hoog van de Martinitoren En ziet haar tramproject toch nog ontsporen Maar Karin broedt reeds op een nieuw idee Groen en goedkoper...ja ze weet het al Met deze Hopper kom je overal…

De Amerikaanse droom doorprikt Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen Kneedt hij een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte…

het kon gebeuren je werd door een fascinerende foto op het verkeerde been gezet zoals bij deze foto begin jaren zestig in de hal van Rotterdam CS toch had het ook zomaar een schilderij van Edward Hopper kunnen zijn een puur stukje realisme dat wij van hem kennen van pakweg begin zestiger jaren doch fraai gevangen in de lens van…

En weer schrijft leven haar laatste uren waarom vraagt nu nooit iemand aan mij of de dood gewoon zo maar even van pas komt atv dagen, snipper- noch vakantiedagen en nog steeds geen vrije uren, gekist en wel piep je er genageld tussenuit denk nu toch ook eens een keer aan al die keukenrollen moet ik verdorie alweer naar de super…

de blauwe nacht zwijgzaam en stil nachtuilen dier en avondmens een nachtelijk kantoor je kunt niet binnenkomen er is geen deur tankstation aan het einde van een snelweg het huis in de buurt van de spoorweg in de ochtendzon zit zij op het bed staart naar buiten wat gebeurt er als je alleen bent in een stilgevallen stad…

hij is niet van de wereld de wereld is niet van hem in stilte tuurt hij binnen naar het landschap daar buiten alleen hij ziet wat hij ziet geen zon of kunstlicht zichtbaar leegte is het ongemak het begin van een verhaal…

. ------------------------------------------------------------- Uit 'Hopper's Holland' (1974) van N. Scheepmaker (1930-1990)…

. ------------------------------------------------------- uit: 'Hopper's Holland' 1973…

Hoe kwamen we binnen? Kunnen we dadelijk rechts het hoekje weer om en zijn hierachter de wc's? Zitten we hier of spelen we dat? De stad slaapt, slapen wij wanneer iedereen leeft? Kunnen we elkaar aanraken en laten blozen, of zijn we schimmen op het lege toneel van onze vervreemding? Wat doen we hier, in dit decor van gestorven vrede…

Op het lage bordes voor de open deur in de lege straat zit een man met de armen over elkaar zijn lippen getuit om een sigaar -- dikke lippen, nooit mogen ze me kussen Hij loert omhoog naar mijn buik -- een stiekemerd in onkreukbare werkkleren vrij van openlijke verdenkingen maar nooit kijkt er iemand om Hij wordt beleefd gemeden…

Om iets te doen te hebben poetst de bediende de pompen In het bos is het al donker Hier blijft het licht, open als je even wacht tot hij zijn bed uit is Maar dat hoeft hij 's nachts niet meer De dorpelingen tanken overdag en passanten rijden voorbij De economie blijft bewegen Het land, iedereen, leeft dank- zij het netwerk (het concrete…

We hebben al een tijd niets gezegd het is stil, het zeil staat strak Zeedeining, niets aan de hand een heldere dag, lichtblauw zo ver ik kijken kan En toch staren we allemaal naar de belboei, alarmerend verwaait het geluid Geen vogels, windveren Storm op komst De oorlog lijkt ver weg Er zijn vage berichten over mobilisatie Zal het ieder…

De vrouw achter mijn zusje kijkt naar buiten, ook haar man is bezig met zijn eigen gedachten Ik vraag me af waarom zijzelf langs mij heen kijkt terwijl ze de afstand die zij voelde juist wilde overbruggen en nu voel ik die ook Ze is veranderd haar borsten zijn te vol in het strakke truitje en haar lippenstift is te rood zo ongenaakbaar…

De deur stond open Er is iets gebeurd en ik durf me niet te verroeren Was er een man? Waar zijn haar kleren? Wat is dit voor geur? Zal ik de politie bellen? Haar hand ligt beschermend tussen haar benen Heeft ze me gehoord? Ze kijkt niet op, er is iets mis, moedeloos hangt ze tegen het bed, het laken op de vloer getrokken onder…

Op de veranda wachten we op koelte, een frisse bui Alleen bij ons brandt er licht Niemand ziet ons niemand is thuis Waar zou hij aan denken? Niet aan mij, gelukkig ik heb het al warm in mijn ondergoed Ik houd me stil anders krijgt hij nog zin en dat duurt me te lang De nachten zijn zo kort we hebben slaap nodig geen zweterige seks…

Uit de mode, uit de tijd, het is niet anders, dan ben ik maar onaantrekkelijk, erom afgekeurd dat ik me zo opvallend vertoon en overbodig de aandacht trek Zo word ik gezien. Ik word gezien en het smoezen vermaakt me al praat er niemand met mij En jij laat me weer wachten tot de receptie belt dat je er bent Dus zit ik hier maar wat…

Jouw doekjes zijn allang droog maar ik laat ze rustig wapperen dan gebeurt er tenminste iets op deze uitgestorven plek Jij zit maar voor je uit te kijken en neemt af en toe een duik Daarna dep je voorzichtig de haartjes op je schedel In de bar vond ik je leuker al zat je wel op te scheppen over jouw huisje en het strand helemaal voor…

Het is nog vroeg, geen klanten niemand op weg naar zijn werk alles nog zoals gisteren de brandkraan altijd paraat en nachtrondes tegen diefstal Hier doe jij jouw boodschappen hier ga jij naar de kapper hier wonen jouw vrienden dit is jouw uitzicht, jouw straat jouw wijk, jouw thuis waar jij rustig kunt slapen zonder akelige dromen zo…

Ze bukt, haar billen in de kijk en zet haar schoenen weg Nooit kijkt ze door het raam Nooit kan ik over de straat heen contact met haar maken en mij en mijn verlangen blootgeven Het is heet, het waait zo warm door de stad, dat ik tussen ons in ruimte zou laten, alleen lichtjes haar strelen, niet tegen haar aan liggen, en eerst het licht…

lees jij je in zo relaxed en kalm als jij zit, is waarschijn- lijk jouw leven in elk geval op het moment dat jij hier werd vastgelegd 84 jaar geleden, zat jij in dit tafereel dit tableau van woordbegeerte, intellectueel Inmiddels ruim acht decennia verder in tijd wordt veel meer gereisd en nog minder gelezen Met 'Hotel Room' hield Hopper…

Pauze onderweg, te moe om een dutje te doen of hier echt iets te eten wat ze niets eens hebben Het is de moeite niet om mijn jas uit te doen ook die ene handschoen laat ik maar aan Was ik maar thuis, in bed niet dat felle licht, niet die eindeloos donkere nacht nog te gaan…

Schuin valt de zon langs de schaduw van de uitbouw op de drempel van het huis op de vrouw in de deur Wat heeft haar gelokt naar deze voorpost van het oude? waar geen pad meer is om er te komen waar geen hek is, geen grens waar alles open ligt, leeg zonder een begin van ergens heengaan De gordijnen kieren haar hemd valt open en…

Op aangewezen keuzedagen stap ik uit de orde van mijn werk in de rij voor nuttige verpozing Het graan komt op de zon broedt de korrels uit en kleurt de winter uit onze huid Alles is inbegrepen, extra's kunnen ter plekke geboekt en op gepaste wijze genoten worden in een van de vleugels Zo vliegen we een week lang rondjes in onze dromen…

Zonder de lasten ervan willen leven in de stad, boven de schoorstenen, schoon schommelen in oma's stoel voor het erkerraam de sluimerende monden van de pokdalige daken te zien ontwaken zonder hun gif te hoeven ruiken en het dan ook nog eens in te ademen uit solidariteit met ieder die snel moet leven in de stenen wereld waar alles…

Ik word te dik Ik kan geen kant op Het gras staat te hoog Niet voor Collie Zij voelt zich hier thuis Voor mij is het een sprookje van Grimm, het bos is donker het maakt de hele nacht geluid en duwt tegen het huis aan dat niet zo mooi is als het lijkt met het luxe glas, de tierelantijnen en de luifel boven de deur Het is de hele dag…

Dwalend loop ik langs de winkels die het pikkedonker minder eng maken al weet je nooit wie er opduikt en dat zou geen droomprins zijn die met mijn liefde zijn betovering kan doorbreken, zodat op slag de etalage een huwelijksbed met hemelsblauwe doeken is en we wegens het versmaden van de kauwtabletten een klysma krijgen om het verleden…

Ik stel me voor hoe ik hier zit gezien vanaf de brug, met de donkere kamer achter mij, waaruit heel even de hand van een schim zou kunnen opdoemen om mij, uit het zicht, een duw te geven zodat ik te pletter val, zoals dictators dat met tegenstanders laten doen Ik droom er wel eens van dat ik hen en hun opvolgers uitschakel om de repressie…

Hij is te laat, zoals gewoonlijk Het is zijn auto, hij beslist wanneer we naar huis gaan Als hij tenminste nog komt En na het feest zal hij zeggen: 'Kom het was toch een leuke avond!' maar als hij zo nodig moet zal ik hem, zal ik hem laten komen tot hij schreeuwt om genade - niemand die het hoort De wind zal waaien, het gras zal wuiven…

Het is hier te hoog en te kaal, en die man zit zo onhandig naar mij te kijken Hij heeft blijkbaar niets te doen en kijkt verkrampt langs mij heen, loensend naar mijn borsten Ook zijn tweede sigaret kalmeert hem niet zijn duim staat strak van begeerte Ik kan nergens heen er zijn geen winkels in deze wijk om in te ontsnappen als hij…

Oma verveelt zich, ze wacht op mijn huwelijk en fantaseert misschien wel dat ik zwanger word Hoe zou dat geweest zijn met opa en haar in bed? Daar praten we niet over wel over de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden…