Netgedichten

netgedicht (nr. 6.405):

HOPPER

De Amerikaanse droom doorprikt

Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen
Kneedt hij een eigen stijl
Weekt zich los
Stroomopwaarts klimmend
Toont hij de schaduwkant van wildgroei

Het lege huis spiegelt verveling
Herkenbaar en genant
In dunne gelijke lagen aangebracht
De mens afgezonderd in een hotelkamer
Niet meer dan een ding in de ruimte
Met het gezicht nuchter naar de zon gekeerd
Want hun tong moet ontdooien

De lichtbron wijd en fijn vertakt
Spoelt om een zijgevel
De schaduw slaat hard neer

Zij ooglid is de sluiter
Vangt haviken in het holst van de nacht
Stille getuigen aan de toog