Alle inzendingen over Ik en ik

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Kennen deed ik jou al een tijdje Vergeten daarentegen zal ik jou nooit Op de kop af 25 jaar geleden hebben wij elkaar in liefde gedefloreerd Helaas heeft neurose van mijn hart en bovendien, maar voorál haar gevolgen mijn leven flink gedevalueerd Versteende tranen als kiezels rollend van berg met een schier oneindige hoogte In onschuld…

Ware kunst is niet enkel mooi, ze treft je diep. Je wordt haar nooit beu. Naar het echte kunstwerk kun je blijven kijken, altijd valt er iets nieuw in te ontdekken. Dat is wellicht het verschil tussen een doodgewone poster in een studentenkamer en een prachtig kunstwerk dat de ziel raakt. Misschien is dat wel een kenmerk van echte kunst…

Hoe vertel je verhalen ook van groot formaat, fel tegen 't gevangen zijn vanuit destijds 't verzet over verschrikkelijke en pijnlijke gebeurtenissen of over de in het geheim gehouden dankmissen. Hoe verhaal je over gevangen gezet over 't verzet over deze dodenmarsen en ss ook nu als levensles. Zeg je voor zij net niet werden vermoord door…

6 G zes g ik zit er niet mee ook niet op te wachten maar in 2030 'n feit dan wordt ik 78 jaar dan gaat digitaal alles nog sneller en met 85 jaar (2037) dan zit ik er ook niet mee maar zeker weten, zit ik er nog bovenop!!…

2020, Hartje Zomer, 27 graden, coronatijd Er even op uit, in eigen Land Winterswijk in de Achterhoek Fletcher Hotel van zaterdag op zondag ’t is Zondagochtend ’t is windstil ’t is oorverdovend stil ik ben stil van buiten maar vooral van binnen Fletcher Hotel heeft goede bedden garantie voor de genoten nachtrust ik ga de kamermeisjes…

Daar gaat mijn nieuwe liefde waar noordwaarts der stad de straten saamlopen op dokken, stroom, kanalen en stapelhuizen en zich weer in eindeloze dokken splitsen en verbreden, 't land in. Alles is nieuw nu, door deze zomer; de onbekende straten dragen namen van rivieren en van landen, ook van steden; alles is zó tastbaar wezenlik, spijts het…

Wanneer zal dan die heimelike pijn, die niemand weet of weten zal, ten einde zijn? Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied, en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet? En wanneer zullen beter sterkre handen m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen, als ik, 's avonds, van verlangen moe, alvorens slapen gaan, wel doe. (Dan…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…

aan P.B. Bayens Heel licht is het geluk: niet saam te dringen. Een woord is nooit zo licht als 't wel behoort; vleugels die wijd opengespreid zijn, trillen in de lucht, maar afstandsloos van de huizen, waaieren open, in breder vlucht en verdwijnen zonder spoor. Maar het geluk blijft daar aanwezig, al is geen spoor ook merkbaar. Geluk…

Razend. Gedwarrel van stemmen, tot éen geraas vergroeid. Hoge klarinetklanken. Saxofoon-geluiden en wat rest daar tussen: geweldig koperen orkest. De buffetjuffrouw dromend. Heimwee of verlangen? Alles is hier een open raadsel. De oplossing echter vindt geen. Zacht autoritair de waard. Symbool van toekomst en verleen. En…

Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad; vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf: zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde. Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen. Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig. Ik weet…

Misschien ben ik maar een meisje in jouw ogen, zoals alle meisjes zijn geweest, al was het soms maar even en al ken je hen anders allemaal zo verschillend de buurvrouw, de lerares jouw oma, jouw moeder jouw zus en ik, het meisje op wie je verliefd werd ik, de vrouw met wie je slaapt en ons dochtertje, een prinsesje in jouw fantasieën…

Houden van? dat is de vraag Maar we houden haar wel dat is de weet 6 jaar tot 2030 Halsema, Femke 'n vrouw met ballen 'n mooie vrouw met ballen!…

De zwijnenstal van mijn voorouders wíl en zal ik in tachtig jaar persoonlijke levensgeschiedenis (gaan) transformeren in de hemel... een prachtige hemel van een aarde. Ruim tweeduizend jaren sinds Jezus Christus gooi ik de beuk erin! Om maar niet van een platte aarde af te vallen, zoals men vroeger dacht maar haar te laten blijven doen draaien…

leg je maar neer, liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…