Alle inzendingen over Klokhuis

klokhuis maakt appelvlees daaromheen spant de schil rond, noemt “Elstar” laat zich eten hapsgewijs slurpt, geurt rijk verwachtingsvol want bomen groeien door in de buik, laten zich dragen van heinde ver en terug een naam verandert in avondfruit de kern is een huis door pitten bewoond op de zuidelijke helling van de hoge berg Jinjan…

De wind wist de sporen van de schepping uit, zaad wortelt zich tot boom waaruit de onbespoten appel viel, tweedeling van een vrucht in gelijke helften, wit of zwart gelijk gestemde monden, het klokhuis ging verloren.…

De Film van Ome Willem, Sesamstraat J.J. de Bom, het Klokhuis, Don Quishocking Verleid door elke lyrische verlokking Creëerde hij een oeuvre van formaat Al is de oude meester heengegaan De Oude School zal altijd blijven staan…

Mijn moeder kookte ze tot moes, met suiker en stukjes klokhuis, die je leerde slikken. In zoet kun je stikken, het zure maakt wrang, maar het leven is behapbaar en met appelmoes te verduren.…

Je weet niet wat je zegt in welke grond het valt of het in lentes opschiet als een distel klaproos tulp verdooft of wekt wanneer je in je stenen klokhuis zit en het geschrevene nog leeft of niet en vreemde grond en verse regen voor je spreken gaan of niet.…

De zomertijd die zondag weer van start gaat Maakt ons biologisch klokhuis dan wel sloom Het scheelt ons ieder jaar een tientje stroom Da's geld wat bij 't spamshoppen soms hard gaat De klagers die van slag zijn hebben pech Met foute spelling krijg je het niet weg…

Als mijn oogbal een appel was en jouw vagina een klokhuis Welke pit spoort er dan niet jij gaf mij de verboden vrucht Even was het de tuin van Eden een hap veranderde het in de hel De Golden Delicious gegroeid sloeg het uurwerk kapot en stopte de tijd Even lag ik eenzaam in een kistje wel gestickerd maar niet geprijsd Belandde tussen…

Was soms het klokhuis van het woord medeplichtig aan zijn eigen moord? De danser op het slappe koord rouwt om de stofwolk in zijn zog van demon, engel, vakman, underdog- gevallen met hun allen.…

Opgewonden Zonder sleuteltje Hakt de merel in een klokhuis Pasgevallen sneeuwvlokken Plakken nog op zijn staart Smeltende parels glanzen Aan de zachte twijgen Van de hazelaar.…

bovendien Me daarna wat verzuurd aankijkt met je verstrooide blik gefixeerd op een onbestemde plek En me laat geloven dat niets je wat kan schelen Je tandpastawitte tanden in het vlees zet en daar sporen achterlaat als een carnivoor in de nog warme prooi Het sap zoekt sensueel langzaam de weg naar je kin Je gaat zo genadeloos door tot het klokhuis…

Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden. Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt ie in zijn kolven de zwarte loper. Doofpotten: zalfpotten met zachte zalven, Eeuwen streek ie ze leeg aan de galgen. ------------------------------------- uit: 'In de waterwingebieden', 2000.…

Goudrenetten van Boskoop zo'n stuk of acht klokhuis zorgvuldig uitgeboord in vier plakken 2 cm dik gesneden besprenkeld met limoensap en een glaasje rum De bloem bestaat uit kikkererwtenmeel palmsuiker en steviapoeder voor de zoetheid geroosterde pijnboompitten fijngestampt met een snufje laurier en geelwortel ter bescherming van de darmen…

Een zachte wind waait bladeren tussen de spijlen Een merel wipt langs en blijft er even zitten Een fietser gooit een klokhuis in de richting Een voorbijganger leunt er tegen aan Waar ben ik voor?…

Starend in de zonnespiegels van de Maas bengelen tranen aan de kaken van een dwaas Mijn lief mijn schat, jij rotte appel van mijn oog borende meelworm die mij bedroog Knagend aan schillen vlees en een toereikend klokhuis maalde jij onvermoeibaar zielendeeg fijn tot hatelijk steengruis Palingen in kadaverkamers verdringen voor herinneringen…

De larf vreet zich tot worm des verderfs, Begeerlijk vruchtvlees roest tot op het bot, Het klokhuis wordt een tongewelf van smet. De ledigheid van liggen in het gras, De zonnebrand van Onans stuifmeel, Verkleeft tot donorgift op het gewas.…

Straks rest ons slechts de koekoek en ik bedoel dus die van hout, die in een klokhuis aan de muur hangt en ons de tijd toevertrouwd.…

Dan maar doen alsof hij verstrooid is Dat lijkt zo dromerig mooi Zo vangt hij toch wat glans Maar binnensmonds vervloekt hij het gen Had Adam zich maar in het klokhuis verslikt “Zeg me dat ik een kluns ben” Hij struikelt nog wat over hoe en waarom En veegt de hand droog aan zijn broek…

Krijgen ze het eens zwart op wit Bewandelen ze het pad naar hun verschil Of naar het klokhuis dichter bij met pit Op een dag als de klok voor hen luidt Zijn ze samen bruidegom en bruid Ik zie het naar verloop van tijd Trekken Ratio en Emo gezamenlijk ten strijd Zodra het verstand het gevoel begrijpt Is er bij hem iets gerijpt Zij…

Verloren was het paradijs, omdat een vrouw, die toch de vrije keuze had, het klokhuis boven ‘t klokkenspel verkoos. ---------------------------------------------------------- (Uit: Plectrum et Emergo, Liverse 2003)…

met zwaar geschut op neerlands appel maakt niet uit cox orange of red delicious fuji empire gala zelfs de pomme de terres vinden ze allemaal goed om tot compote op onbekende hoofden te worden geschoten Alleen de guillaume tell die blijft heel en kan bij die eigenheimers niet stuk houden ze in oktober apart bij de pluk voor appelmoes met klokhuis…

Herpak de vruchten in een valies als ik naar het onbekende noorden reis laat mij zwerven over een rijke appelzee, ik neem alleen het klokhuis mee naar een groene morgen van de overkant laat mij daar van je malse loten eten indien ik heb getwijfeld om me te laten zaaien in een vergeten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik…

op het voorhoofd glad in het spoor van krakende karrenwielen van het dromennet wordt de lente willekeurig neergevlijd de wind spuit met zijn boodschap de oren van de schepping uit zaad wortelt zich tot bomen waaruit oneindig de onbespoten appels vielen, mand met alle deling en zonder kruis waarin iedereen kan schuilen in het klokhuis…

mensen in ogenschijn veranderen, glimlachen naar littekens onderhuids, de tijd is de vernieler en bewaarder tegelijk de bittere pil laat zich kauwen tot het klokhuis van vertier de laatste beet toont de granieten tanden van de verrader.…

De eerste keer dat ik die warme lach van dichtbij in jouw ogen zag ging er een wereld open. Ik wist niet wat me nog te wachten stond en stond genageld aan de grond; ik kon alleen maar hopen. De eerste zuigeling in ons gezin kwam goedgemutst de wereld in; zo ook haar beide zussen. We wisten niet wat ons te wachten stond; opeens liepen er…