Alle inzendingen over Lentedag

Een waterplas door mist omgeven met ranke bomen zonder schaduw. gevangen, in een web geweven... het lied gezongen door een zwaluw. ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug…

Eerste lentedag ik heb naar je uitgekeken verlangend naar je licht naar het geluid van vogelzang Eerste lentedag glimlach van de natuur Eerste lentedag een waas van groen over de bomen In bloesem geel en roze nog in knop Eerste lentedag glimlach in mijn hart…

als mijn handen diep de grond in gaan, de stenen raken, die door jaren heen hun weg omlaag hebben gezocht het beeld verdringend dat jij daar verborgen onder aarde ligt maar vastgeklampt aan het gezicht dat uit jouw glazen beeld naar mij gericht- een glimlach geeft daar leeft jouw liefde in de grond mijn pijn het bloed dat uit mijn…

Het is een lentedag in januari. Onder een uitgestrekte grijze deken. Denken mijn gedachten in euforie Geen uitglijders in deze winter. Het is een lentedag in januari. Een zonsondergang tijdens het diner. Dat verlicht de onhebbelijke calorie. De dag opent al mijn zintuigen. Het is een lentedag in januari.…

Nu de herfst eindigt begint de winter door bevroren gevoelens in de nacht leeft jouw glimlach die mij ontwaakte voor het altaar naar jouw lentedag. Het beeld van kale bomen in de berm toont het kleurloze gevoel dat ik zie met emoties omringd op jouw lentedag dat je het sprookje draagt als een illusie.…

Winterdruppel valt gebroken door nevelen lentedag ontwaakt.…

ik wenste mijzelf een lentedag vol bloeiende violen een zacht geurende meisjeslach in ontluikend groen verscholen ik wenste mijzelf een lentekleed vol blauw geel groene bloemen prachtig kleurend kamerbreed waarop bijen zachtjes zoemen ik wenste mijzelf een lentezon gespiegeld in het water waarin ik mij steeds warmen kon tussen eenden…

Zie, zo'n lentedag blijft altijd langer talmen waar er water is. ---------------------------------------------------------------------------- uit 'Haiku - Een jonge maan' (1974) van Issa (1763-1827)…

Uit het slapen van de winter ligt gesmolten sneeuw Bloesem heeft kale takken zomaar opgefleurd Een koolwitje droogt haar vleugels Zachte adem trekt rimpels op het water Het geurt naar zuiverheid De hemel giet zonnestralen Dwars door het wolken rijk Ik snuif de glimlach van een paard Het krassen van een kraai Blinkerd het malse gras…

toen ik jou zag, op die voorjaarsdag in het blauw en o zo fijntjes was ik gelijk geheel van slag ook al was je maar zo kleintjes je was een pracht, aan die waterkant je leek wel een prinsesje daar langs die plas in dat groene land in je hemelsblauwe hesje gaf jij mij kleur, meer dan iemand ooit meteen floot ik een liedje die dag vergeet…

Ik ben gloorsnikkend gloor, gloort het gloort de snik valt open glorieus als een dag van honing beloftevol mistig het vermoeden…

ton sur ton licht op een citroenvlinder verkleurt warm de lentedag…

één regenbuitje en de tuin glanst en glinstert als ware het de allereerste lentedag…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

samen zongerijpt in zomertijd ons leven waar de herfst reeds wenkt dromen we lentedagen op godverlaten stranden…

Ik raakte het ergens kwijt wat ik als kind nog had Soms als ik lach is er weer een gevoel van onvatbaarheid deel te zijn van een peilloos heelal een geur van kruiden en gras op een eerste, warme lentedag…

In ons dorp Daar woont een heel lief meisje Mooi en warm Een blijde lach Daarom klinkt bij ons Zo vaak dit wijsje Wij zijn verliefd Elke dag een lentedag Jouw gezicht en blonde haren Zijn voor altijd Een fraai gedicht Blijf dat beeld nog lang bewaren Als wij jou zien Straalt er een licht Heel ons hart Dat klopt alleen voor jou Door…

De ochtenden lichten al Dit is het verwachtingsvolle jaargetijde Waarin ik haar de eerste lentedag begroette Ook toen scheen de zon, een zoele wind Over een moeder en haar kind En het ruiste van een zacht verlangen Alleen was het toen vroeger voorjaar En blijer (Tegengedicht op 'Herfst' van H. Marsman)…

Als na een onweersbui van korte duur en meestal erg intens indrukwekkend stijgt dampend vocht uit gras tussen bloemen en natuur geheel bemind de enig lange warme lentedag romantisch begonnen met zoveel aantrekkingskracht vol poëzie, het frisse groen een onvergetelijke dag weerklinkt in enorme opluchting het grote luchtkasteel…

Na een warme zonnige lentedag zal de zon ondergaan. Met liefde hebben we haar mogen begroeten. Prachtige vlinders zie je gelukkig steeds meer. Waardeer de dag met woorden en liefde. Deze zonovergoten dag zal zeker een mooie herinnering blijven.…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

Zij had iets met rock hij iets met Bach een hij en een zij in de luwte van een lentedag En hoe zij lachte rij witte tanden bloot en hoe hij voelde dat dit anders was zoals de belle histoire uit dat liedje maar dat was lang lang voor hun tijd Nu hebben ze veel met elkaar en hij nog een beetje met Bach.…

Het leed woont meestal naast de vreugd, De kou naast lentedagen; En wie het spoedigst zich verheugt, Moet vaak het langste klagen; Vertrouw dus, als ik bidden mag, Vertrouw geen eerste lentedag. * waar = was * dorst = durfde * steng = stengels…

deuren sluiten zich nu wintertijd er is zelfs luiken blijven dicht als gure noordwester waait mensen verschansen zich in hun binnenkamers steken haard en kaarsen aan voor verwarming van gemoed ik droom van een lentedag appelbloesem met rode randjes .…

Voor 't eerst buiten zonder jas Liggen in 't gemaaide gras Blaadjes aan de oude eiken Lekker met jou wolken kijken Lammetjes daar verderop De zon boven de bomentop Een knipoog en een glimlach Mijn ideale lentedag…

Het is weer herfst de goudgele weg waarin we terugvallen naar de aarde naar de geur van de grond naar het uitdovende licht wachtend met een hart vol bloesem, een zaad gelijk een lentedag Terug naar de heuvels waar het groen is en bloemen…

ja dat hangt af van de grond en de gedachte maar op lekkere lentedagen kan men ze wellicht al proeven op het puntje van de tong.…

De bomen zwaaien de winter uit, buigzaam zwiepen de bevrijde takken op een victorie zaaiende zeewind. Pulkend is het plezier van bottende twijgen die zweren en puisten van het groene pus, uitgeknepen door een kloppend kussen van gonzende stromen lentewarmte. De blauwe baarmoeder van spruitend leven ontvangt in volle zin de spuitende zon…

Eerste blaadjes, van een bedeesde krokus komen piepen, in de schuchtere zonnestralen. Een paas lelie doet haar best, om ook haar plekje te veroveren, maar het gaat moeizaam, ze is nog te langzaam. Het onkruid zoekt schaamteloos, zijn weg, als ongedierte. Weg te krijgen, gaat niet, ze trekken altijd ten strijde, als je nu wilt of niet…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…