Alle inzendingen over Liefde Afwachten Moed Daad

Een kleine vlam met onblusbare kracht brandt in menig liefhebbend vrouwenhart, wil graag oplaaien, maar bij stille smart blijft ze bescheiden, geduldig en wacht... Dat nietige vuurtje siddert en lacht, wanneer een man nadert, versterkt en tart de vrouw, waarin het woont. Wellicht benard voelt de verliefde zich. Wat wordt betracht? In de…

God biedt ons leven aan. Niet als het kleine stompje kaars, dat even opvlamt in het morgenuur. Maar een eeuwig brandend, laaiend vuur. Waarom is dit zo moeilijk te geloven? Is hij het niet, die ons het leven heeft gegeven? De eerste oorzaak van ons bestaan. Beschouw het feit dat wij hier zijn. Ook al is het maar voor even. Het echte leven…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

liefde Lesya: moed Zij aan zij…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zíj hoorden niet hetgeen dat ik dacht; ik werd verwacht. Alles wat zich aandiende in en tijdens het leven, in mijn leven: het doet me doorgeven! Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Een pakje veren vliegt te pletter tegen wind en onverschilligheid die zich een weg baant in de adem gulzig vreet de aal zich dood aids is een hulpje Gods zeg ik ongelovig terwijl de zon dieprood de nacht zoekt en het zaad een scharrel-ei.…

De eerste baby is naar de Beschermde Wieg gebracht de moeder, hoogst waarschijnlijk helemaal ten einde raad Wie weet wat haar is overkomen, thuis of op de straat Zag ze geen uitweg, heeft ze enkel aan haar kind gedacht Het kindje af te moeten staan is hartverscheurend zwaar Niks mee te maken zegt de wet barbaars, we pakken haar…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

Zingende pas met regen in de rug drinkt het licht het grijze weg Sla met lach een nieuwe morgen weet van nu het geluk is mee Elke stap vooruit schrijft moed de mooiste kleuren in woord en daad…

nog even maar en ik is wij nog even maar het wonder en jij nog even stil en bij elkaar dan is de grote wereld daar nog even dromen hij of zij nog even samen het wonder en jij…

Maar als het eindelijk zover is, zul je met liefde ontvangen worden. Zal ik m'n uiterste best doen een lieve oma te zijn, er voor je te zijn, zolang ik je oma mag zijn...…

Weer dagen in afwachting . Zal ik mijn jongens zien ? Wat zijn ze nu aan 't doen ? Staan ze er wel bij stil , dat dit "open" ouderschapsplan vol staat met afspraken in hún belang ? Gegeven vanuit een moederhart vol liefde .…

Vroeger klapte ik alleen dicht voor de bliksem en de donder. Nu zit ik constant op slot, een verpauperde burcht is mijn woning, ik zit er constant en wacht op de regen, de zon heeft mij blind gemaakt en ik lig naakt in bed want heb verder toch niks nodig. Boven mij woont de wereld en ik wacht en wacht en wacht, de navelstaarder die ik…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

Nadien wist ik het weer jij was dat meisje met groene ogen bruine haren geheimzinnige lach. Juist mooi maar als ik je zoek zoek ik te lang. En als ik ben waar ik moet zijn ben je er niet. Nog even wachten tot ik 'hoi' hoor of iets wat daarop lijkt...…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

Ziet, de voldane zon schildert het Westen om hoop en liefde eeuwig te vertalen.…

d'Agressie, stekend onvermogen van haat, nijd en de nieuwe ruimte geschapen volgens onze aards gevormde normen, werd era's lang reeds het verwijt aan ons, doet zuinig aan met goed en kwaad Zal ieder die het glas steeds heft het medicijn als hoofdpijn steeds negeren, een Ander stond toen op het punt om in zijn plaats zowel de mens…

Mijn beden zijn verhoord, ik heb de put gevonden die het verschil zal maken tussen schoon en schijt het plastic deksel lekt: het stinkt hier neusverdovend in deze kuil, mijn ondergrondse wapenfeit, die 'k zelf gegraven heb; de stank is veelbelovend* heroïsch voel ik mij: ik heb mijn taak volbracht De kolkenzuiger* komt, zijn slurf hangt gretig…

Haar ogen staan op dolle pret, ze speelt nog steeds afwachtend met haar ijs en gin. Ik scharrel al mijn moed bijeen, normaal een verbaal fenomeen, ik heb alleen geen zin. Gezet op haar zijn nu mijn zinnen, ik sta naast haar en wil beginnen zonder begin.…

Geen ja geen nee, Slechts nu en wee Maar afwachting in tijd Wellicht respijt En openheid…

ik spring met nooit geziene hoop in de poel van levensloop een druppel een kind van grote woorden op reis naar onbekende oorden naar verzadiging van langverwachte daden moed houdend vastberaden alwaar nu hier aan rand van water een val in bron van later en verlies mijn waterloos gezicht in tijd van te vervullen plicht…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

Moed, Om de woorden te baren Tegen daden die ons Radeloos maken Om de zinnen te vormen Die de eerste kelen Doen schrapen Om de muren te slopen Die ons vervreemden Van elk menselijk leed Om de sprankel hoop Te beschrijven Die in ieder van ons leeft Om met alle druppels Een zee van vloed Te vormen Wetend en willend Dat…

De groeven van de lange winter schuilen onder mijn nieuwe huid, En het hart, zacht dichtgeknepen, springt met frisse veulens naar de groene grasoverkant. Die zweem van vrijheid prikkelt mij en doet het jonge lam in mij verrijzen. Even blikt - met wasemogen- dit oude leven achterom, en kijk, het grijze schaap wordt lijk.…

Wachter in afwachting van vragen vragen over straks een straks in het verschiet of niet het voelt nu dat alles wat je bent afhangt van het moment wanneer de uitkomst het antwoord zal zijn van nooit meer in afwachting mogen zijn omdat het nu de tijd van straks gestopt heeft.…

Maar met liefde als leidraad, kniel ik en bid op hoop van zegen dat God mij bij staat.…

Beetje bij beetje valt het weg Sluipend komt het Je moet sterk zijn nu maar ik weet dat je dat bent Afwachten niets dan afwachten Rusteloos In de nacht zijn mijn ogen open Starend in de duisternis Maar ik weet dat jouw innerlijke kracht groter is dan die van ons allemaal…