Alle inzendingen over Maarten Toonder

In het lome lover minnemeen ik mijne zoele Poezel; hij is wobbe, hij is leen, wuftig kozer en te koezel. Poezels krollig en in broei wijl wij minneweer; in galenzang en moenengloei stoeien Poezel en zijn heer. ’t Zwerk donkert, de kniepert loeit, een vale walm giert en woeit, de kim molmt tot waangetier, schuksels schokken elk liefdesdier…

Opgegroeid met de Donald Duck In tijden van simpel geluk De laatste drie pagina's immer Ollie B., ik las ze nimmer Behalve als hoofdrollen werden geboden Aan professor Sickbock, markies de Cantecler Wammes Waggel, zeepbellen uit orgel gevloden Dan pas ging Marten voor mij echt ver Przewalsky, onge-evenaard Is wat mij aan Toonder paart.…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

Staat 'minkukel' van Toonder er wel in? En als een flamboyante dancing queen Zichzelf gaat zoeken, wat zal zij dan zien? 'Abba-hit' of 'dansvloerkoningin'? De woordvoerster vertelt ons van Van Dale En voert ons woordjes: internationale!…

Ik denk dat het komt door de manier waarop zij "lieverd" zegt Misschien meer hoe zij dat tussen de oren vult werkelijk wordt Bommelding een andere betekenis krijgt als men geen Marten Toonder leest Jij omsluit mij als een handschoen die ik even later verlies en tot eenzaamheid verdoem haar in vrieskou achterlaat…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart!…

Op reis in al mijn herinneringen zoek ik – waar ik naartoe ga.…

Een wurm in mijn hoofd wil mijn lot betuttelen – ik word er gek van.…

Raap op straat geen goud op, het is van een rijke – die het terug wil.…

Met eerlijk delen, als vrienden, begint tweespalt – die de vriendschap splijt.…

Leef in een eeuwig heden, of blijf keer op keer -- een lesje leren.…

Hoeft een mens niet goed te zijn, is het genoeg als -- je goed schijnt te zijn?…

Ik ben een Denker, ik reutel niet, maar ik zoek -- echte vibraties.…

Hoogte is diepte, een heel diep zwart onder je – krampende vingers.…

Niet één kaart wijst je naar het Hopsaland Geluk – thuis, in je lichaam.…

Knijp een oogje dicht, en zie wat verboden is – kan toch gebeuren.…

Uit goedheid doe ik alles graag groot, leer van mij: klein is goed genoeg.…

Er valt zoveel goeds te doen, denk ik wel eens, tsja – soms denk ik wel eens...…

Zout in de koeling, levertraan in de olie: auto winterklaar!…

De Aanpasserij: ook jij wordt hier gelukkig -- gemaakt. Kom binnen!…

Het Nu uitbeelden: vibraties van de branding -- de golf van het Zijn.…

Is hij zo machtig? Dat geloof ik niet! Daarom -- zal hij me straffen!…

Mensen zijn zo veel, verstandig, dom, goed en slecht: mensen zijn kantig.…

Het is vaak de jeugd, nou ja, een moeilijke jeugd -- Wie kan er zonder?…

Mijn therapeut vindt geesten gewone mensen – spokend in je hoofd.…

Ooit had ik een 'Ikeadroom' (z.a.), met wonderbaarlijke séances edoch in de hypermarché's van blueband Ab del Haize wordt nog altoos mijn geestesoog op zonderlinge wijze in toevalstreffers meegesleurd die naderhand haast nonchalant in bliepend barcodegescan, daar waar haar bossen eeuwig ruisen, achter toonders klapdeurtjes…

Ze kwamen maar net door de ballotage waren nipt op tijd op het toegestaan gewicht werden ingedeeld op de achttiende etage moesten alles lopen want geen lift. De vrouw liep om de vloeren te ontzien gescheiden van haar man. Dat lijkt wat aangedikt misschien maar het gaat hier wel om een gigant. Ze voelden zich ontheemden tussen de betimmering…

De professor stelt vragen en laat ze rijpen – tot de breinpluktijd.…

de zon schijnt helder in een blauwe lucht hoopvol huppelen de eerste zeilplanken over de stevige golven ze vriezen echter snel het water uit de koude heeft immers nog steeds geen schipbreuk geleden er zijn ook optimistische wandelaars met roodblauwe handen en snelle tred om niet te hoeven klappertanden op zoek naar wat warmte stranden…

ten tijde van dit uur terwijl de harde wind zijn kou door kieren drukt lukt mijn lied niet, want ik zing slechts schrale tonen op weg naar morgen blijft de klank verborgen in de vensterbank ze huilt er slechts en laat me zoeken oh moment, je wendt je naar mijn hart maar elders leef ik in gevaar mijn lippen dun, de wangen koud diep doorwaaid…