Alle inzendingen over Met tol

De Duitsers vinden – echt waar – alles toll, En zeker als wij daar straks tol betalen. Hoewel, ik kan dat ook nog zelf bepalen: Ik rijd nooit meer voorbij het bordje ‘ZOLL’. Dan merkt men wel dat tolwegheffing faalt, De tol wordt ook in Duitsland duur betaald.…

De kerk in Rome betaalt zelfzuchtig de tol voor liefdeloosheid…

Soms denk je het lot wat te manipuleren maar dat eist z'n tol…

Als ik draai en tol in bed slapeloos word je wakker, totaal niet boos. Kun je niet slapen, wil je warme melk, heb je het koud, kom maar bij me liggen. Als ik draai en tol in bed jou uit je slaap hou, tot en met, zijn we beiden slapeloos, is dat nou liefde? Want je wordt niet eens boos?…

het lot eist z'n tol onnavolgbare kronkels mondjesmaat geluk…

en ik veeg de rimpeling weg met vingers die herinneren om dat te doen wat nodig is en ik draai de tol in mij zwart-wit…

We gaan in Duitland voortaan tol betalen Maar lekker racen op hun autobahn Daar is met zo’n vignetje niks meer aan Toch kunnen we dat weer op hen verhalen We heffen voor toeristen uit dat land Gewoon een kuilbelasting op het strand.…

Hier rust Willem Jan van Tol Hij was doorlopend dronken. Maar eenmaal was de maat toch vol, En werd hem eeuw’ge rust geschonken.…

Ná de Kerst is álles weer als vanouds, wordt dan de tol betaald?!…

Alles eist zo zijn tol Spring op tijd eens uit de banderol.…

Alles eist zo zijn tol Spring op tijd eens uit de banderol.…

De betrekkelijkheid van het leven heeft mij achterhaald gevangen in verlangen heb ik mijn tol betaald In de schaduw meegevoerd van teveel en materieel van er zijn of er komen het zicht op de essentie door mezelf ontnomen.…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik tol Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik draai en rol In de lucht met de wind die zucht Ik waai mee naar de zee Puffend op een berg Blozend op de zon…

Maar straks betaal ik de tol, Dan ga ik van volslank weer naar boordevol.…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

mag ik tol betalen voor het recht om te bestaan? ik hoef niet naar de overkant maar ik verlang de genade van de armoede schipper kom erbij het mag van mij…

Mijn pijp is leeg en mijn agenda vol Ik ben verzadigd van de nieuwsberichten Het haast onafgebroken dinsdagsdichten Eist-of ik het nou wil of niet- diens tol Dus houd ik het voorlopig voor bekeken Ik permitteer mijzelf drie sabbatsweken…

Al wordt de stad uit volle borst bezongen Toch is die borst, zo blijkt nu, niet zo vol: Maastricht eist van zijn inwoners z'n tol, Want men heeft daar veel minder goede longen. Maar ook de ogen zijn veel minder daar, Want men heeft last van de Maastrichter staar.…

Geen ster haalt Elvis bij, is weer gebleken Hij blijft postuum nog prima zaken doen En overtreft met 6 tot 10 miljoen Al die Madonna's en die Timberlaken Zo wordt de tol van een artiestenleven Met nutteloze rente teruggegeven…

Soms is het lastig de goede woorden te vinden echter: is de tol te hoog en de last te zwaar!…

Hij roeide rond in scherven maar bleef uiteindelijk steken in zijn eigen spiegelbeeld het verleden leek vergeeld maar wilde toch niet sterven daarom wacht hij hoopvol op dat reddende teken al kost hem dat een hoge tol…

Dikwijls wind nog stadig waait; Maar dat gij gedurig draait, Of gij neen waarachtig zweert*, G' hebt het van een tol geleerd! Al wie volgen hare draf*, Delven zelve zich een graf. Ach wat boort gij als de tol, Tot uw eigen val, een hol?…

Men sprak dit jaar van normen en van waarden Van tot hier en verder niet, de maat is vol Van de prijs, de pil, de rekening, de tol De haat, de hel, de wanhoop en de haarden Maar dat het einde komen gaat van Studio Sport Zegt dat een tijdperk afgesloten wordt…

Zijn woorden die ik nog zeggen wou de tol die ik moet betalen.…

Voor drink-op-tijd betaal je wel een tol, Zij scheldt je elke keer de botten vol.…

De kranten staan hier alle dagen vol Met nieuws over cyclonen en orkanen Die zich een weg over de wereld banen - En steeds eist de natuur een zware tol. Maar in ons land krijgt men het al te kwaad Wanneer de buurman weer een windje laat.…

de tijden glijden als korrels op geblazen stranden door mijn hand eeuwig verzanden dromen in het niemandsland waar alle tranen zonder merkbaar teken van verre een bel of rinkel het is verlaten schoonheid van eenzaamheid adembenemend de tol in het hersenhoofd…

Zo’n energietransitie eist z’n tol. Een oplossing die ik nu kan bedenken is voortaan maar weer diesel te gaan tanken…

en tol de wol die was tot de draad die is zelfs geen wanden meer maar slechts deze nieuwe dans fluisteringen wevend tegen de wind, klanken die de dans tot lichamelijk leven maken onder een nieuwe zon…