Alle inzendingen over Mieke vd Weij

...op 7 september start het programma 'hart en ziel' met Mieke van der Weij voor iedereen die zichzelf en de wereld beter wil begrijpen.…

Haar is een nieuwe Verjaardag toegemeten, Een nieuwe naam, Een nieuw gezicht, En toch wordt ze onverminderd Gezocht door hen die haar En haar volk vervolgen - Met achter de muren Een kast van houten planken, Die net niet zijn gedicht Om nog wat adem binnen te laten Voor als het spannend wordt - En nu de aanval onverwacht…

ik ken een makkelijke en een moeilijke Mieke moeilijke Mieke loopt met haar hakken in het zand tref ik haar, dan raakt ze mij ze leert me 'nee' en afstand en gesloten makkelijke Mieke mocht ik meteen met platte zolen lopen wij een eindje op…

Vandaag spelen we het Nationale spel Met slechts 5 minuten per partij Lang nadenken is er niet bij Want schaken doet de jeugd heel snel En vind je de uitslag niet terecht Dan haal je bij Anker maar snel je recht…

En ja hoor, Mieke meid, de jouwe mag er ook best wezen. Maar tussen ons gezegd en stil gezwegen en Joke, zeg het Mieke dus maar niet, persoonlijk ben ik eigenlijk van mening “ het is me toch een stuk verdriet”.…

Hoewel ik de nachtloopster afwees en mijn bijslaapster geen dienst bewees heb ik met lijflust mijn eega gekust maar haar bedsermoen miek mij bedeesd.…

Haar lieve handje met die mooi geknipte nageltjes in mijn grote grove hand die met afgekloven, gebeten nagels van de aanslagen van mijn levens Handen die echter elkaar niet loslaten van wat ons verbindt en zal verbinden tussen (on)beperkte vader en dochter: de liefde voor het leven de lusten van het leven de lasten van het leven en…

Het is maandagochtend en ik ben weer thuis, terug op mijn oude nest, eigen haard en buis. De zondag was weliswaar erg fijn met jou, dicht bij elkaar en veel "weet dat ik van je hou", maar, ik heb dit, geloof ik, al vaker geschreven, met jou valt echt niet heel lang samen te leven. Je bent lief, charmant en als het nodig is, attent, toch denk…

SMS met dit bericht; "vd Worm" die onrust sticht, 1-0, deed mij bereiken met luid gejuich aan de Waal Bloed ging in "Rijne" snelheid stromen met "Jansen" aan de vrije bal Zijn voet deed slechts wat dromen een schot gelost, hard en naast de paal…

Ruurd van der Weij, oud-marinier is een man, klein van stuk met in zijn hand vaak een fors glas bier, slechte tijden interesseren hem geen ruk. Een keppel op zijn kop, medailles pronken op zijn borst, ze zeiden bij de marine al: een adelborst met forse dorst.…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Mijn tekeningen en haiku zijn voor mieke en ieder ander. Het is niet het beeld maar de verbeelde ander die ik wil strelen. Mijn hartekreet wil jou tot in je hart raken met mijn tederheid. Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

De bedreiging van de wereld De aarde, de zee, de lucht Ligt zo aan de oppervlakte Is zo aanraakbaar Zo voelbaar Denk aan de zo bedreigde insecten, De dieren aan de Noord- en Zuidpool, De bomen, de bossen, ons groen Dus ook de bedreiging voor de mens Voor mij, voor jou, voor ons allen Anneke Mieke Krediet, beeldend kunstenaar Heeft het…

Verstomd door de stilte, de woorden één voor één, stil voor de blokkade. Vertwijfeld maar destructief banen ze zich een weg doorheen mijn masker van uiterlijke schijn. Bereiken het diepste van mijn wezen en schokken me met de waarheid, maar valse schoonheid herneemt snel zijn plaats.…

Liefelijke warme kleuren, oog dat ziet waaraan ik dacht, lach die tracht mij op te beuren, sterke hand, zo zijde zacht. Wetend dat jij door zult zeuren, zonder woorden weliswaar, vrees ik wat er zal gebeuren, als ik zwicht voor zo'n gebaar. Open harten, open deuren, ooit valt alles in zijn slot. Blikken die mij openscheuren, stapelgek…

verlost van vragen verlost van pijn verlost van dagen die verschrikkelijk voor je zijn de dingen die je niet meer zag de eigenschappen van je die ik zo graag mag nooit nooit meer zullen we ze zien nooit meer de gezelligheid die je bracht zo ineens gelachen en geleefd een vriend die nooit vergeten zal worden een vriend voor altijd…

laat me nog heel even genieten van het leven laat me er nog heel even middenin staan en laat alle herinneringen nog even langzaam voorbij gaan laat me nog heel even genieten van toen die mooie momenten, de liefde, die eerste zoen laat me nog even denken aan de kinderen voor het eerst in mijn armen hoe ze mijn hart vol trots konden verwarmen…

Zeg het tegen de bomen in het Sterrebos dat het niet hun schuld is dat het onze fout is dat er geen sneeuw meer valt Zeg het tegen de struiken in het Noorderplantsoen dat zij geen sneeuw meer dragen geen mens hoeft hen te vragen hoe laat het wel niet is Vertel het aan het gras hoe na een hete zomer de sneeuw drie meter hoog…

Ziehier de mens, die ieder mens zag staan Die met zijn burgervadertoverstaf De harde hoofdstad zachte dagen gaf En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan Van Goes tot Slochteren en Voerendaal Hij was een beetje van ons allemaal…

Je wilde weten wat alles inclusief was in 't menu, of groenten en welke, of ijs, hoeveel, diverse malen vroeg je 't personeel. Aan mij vroeg j' ook hoe 's nachts we en wat we Nu vertel ik je hoe inclusief het wel was. Hoe wellustig ieder at op 't terras alsof voor 't eerst De libellen verschillend van kleur, hoe pijlsnel en laag ze gleden en…

'k Versta, o kind'ren, uw geween, bij 't vroeg en smartelijke scheen van ene echtgenoot en vader die vrouw en kinderen tegader toch zo gelukkig miek. O man, geen mensentale zeggen kan wat uwe dood in die drie harten geslagen heeft van wrede smarten...…

Mijn handen in jouw handen, mijn handen in jouw haar, ergens op een eilandje stranden, voor altijd bij elkaar.. Deze droom duurde maar even, jij kreeg een dubbel leven, de leugens en de harde woorden, ik deed maar net of ik ze niet hoorde.. Je bleef je schuld bekennen, en zeggen dat het je speet, zodat ik niet weg zou rennen, en je de…

ik zie nog hoe je altijd noodgedwongen in zijn schaduw liep - hij was zo'n grote man - en hoe hij dan weer jou steeds opnieuw in het zonnetje zette - hij was zo'n warme man - hoe groot is nu die lege plaats naast je niet enkel pijn en eenzaamheid maar vol herinneringen hij was in dit leven zoveel mensen tegelijk dat zijn afwezigheid…

Uw verzen raken tot de ijle hemel Uw geest lijkt hoger dan uw zelf te rijzen Weijsgerig wensen zij de weg te wijzen Met wu en wei los van het aards gewemel Holfrazig zonder zin zijn ze zinledig Dus maak uw zin af Albert, maak ze snedig!…

wild en krachtig stormde ’t machtig woeste water naar omlaag kolkend, klotsend beukend, botsend schuimend op de keienlaag stuwend, sleurend zwart verkleurend in een helse razernij oorverdovend niets belovend lokte ’t woeste water mij tergend glad ’t zwoegend pad naar de oorsprong van de bron zwetend, vloekend doelloos zoekend…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…

ze spiegelt zich in ronde vormen truitjes trekkend naar haar buik maar haar vrouwzijn blijft verborgen achter zwartomrande ogen sterrenstralend in het glas waar ik zoek naar steelse blikken van wat gisteren kind nog was straks zal ze met verhalen komen maakt ze mij tot deelgenoot en dan streel ik speelse lokken van haar vurig rood gezicht…

op mijn zolder huist een kwast en die schildert al dat grauwe en dat nooit vergeten ouwe tot een kleurrijk mengpaneel ’k hou hem daar nog even vast en ik laat hem rustig bouwen aan mijn nu nog onbehouwen aquarel van ’t luchtkasteel aanstonds vormt zich alle last tot een machtig schilderij -hier sta ik- en -daar sta jij- alles keurig in…

Mijn denken strekt niet verder dan woordlengtes, woorden lijken vast te zitten aan m'n gedachten. Mijn denkwereld is niet groter dan mijn kleine teen en m'n toekomstvisie heeft slechts de omvang van m'n pink. Ik probeer mijn hand uit te strekken naar verruimende gedachten, maar kom niet verder als m'n ringvinger. Ik zit geblokkeerd in…