Alle inzendingen over Mooie gebeurtenissen

Dat je je niet los kunt maken van een fijne gebeurtenis Je telkens teruggaat in dezelfde film Alsof dat het belangrijkste was Dat alles wat je nu doet daardoor gekleurd wordt Dat je niet naar politieke podcasts kijken kunt meer Alleen maar die zon Die mooie weggetjes Alleen maar de grappen maar ook de ernst, met jou Dat alles zo…

Dat je je niet los kunt maken van een fijne gebeurtenis Je telkens teruggaat in dezelfde film Alsof dat het belangrijkste was Dat alles wat je nu doet daardoor gekleurd wordt Dat je niet naar politieke podcasts kijken kunt meer Alleen maar die zon Die mooie weggetjes Alleen maar de grappen maar ook de ernst, met jou Dat alles zo…

Gebeurtenissen in het nu worden de herinneringen van de toekomst…

want door deze wereld, dit leven en alle gebeurtenissen ben ik, ik. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen Gewoon even weg, even weg weg van de realiteit en even alleen, alleen in mijn eigen wereldje.…

dat begint met een tik opgelucht eindigt met een zucht van het is wel mooi geweest…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

Door pijn Zonder interpretaties Te ervaren Schep je ruimte Om de gebeurtenissen Die de pijn veroorzaken In het juiste Licht te zien…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

Gebeurtenissen die straks in het licht van nu een silhouet achterlaten op de muur van de toekomst…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…

Verglijdt met iedereen Mirakels en zeer veel Echte gebeurtenissen Waarheid is echt niet meer Weergaloos als leugen Met haar heeft gespeeld…

gezien Dat is iets anders dan ‘daar staat niets’ omdat het op papier niet alleen is Vergezeld wit geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren Dat is het verschil met papier: zolang er wit is volgen er meestal wel scènes of gebeurtenissen…

Op deze aarde waar altijd wel ergens gevochten wordt en gemoord, gecrepeerd en honger geleden, zijn zonderlingen te vinden die soepgroente op het brood eten en anderen die zich moed indrinken om een muis dood te slaan. Maar vreemder zijn de miljoenen die in alle gemoedsrust nieuwe mensen maken en veronderstellen dat men zijn ouders dankbaar…

Maar ik maak gebeurtenissen mee die boven woorden uitstijgen. Ik kan dan niets meer zeggen of doen en kan de gebeurtenissen alleen laten gebeuren. Ik ben er dan alleen nog bij. Het leven heeft dan op mijn deur geklopt. Woorden ben ik dan gepasseerd en wat overblijft is enkel sprakelosheid.…

De herinnering is de ultieme duiding dat iets niet meer terugkomt, het in het verleden huist hoe ik ook tuur, wat ik ook schrijf men is overleden gebeurtenissen van het verleden zijn nog slechts beelden in mijn verdrietige hoofd…

Vervagende herinneringen, alles bepalende gebeurtenissen vormend, verminkend soms. De tekening van je leven in lijnen en patronen. Ze maken je tot de mens die je bent maar vaak niet wilt zijn.…

Me zelf begrijpen in wie ik ben, in wat ik verlang, in wat ik doe, tevreden zijn met mijn huidige bestaan, mijn pad zien, als enig voor mij, gebeurtenissen ontvangen, zonder schroom, maar met een lach, in ieder mens, een deeltje ontmoeten, een herkenning van mijn ziel.…

Den Haag is er al aardig aan gewend: Geen gala-uniformen, sterke dranken, Geen gekke hoedjes noch fanfareklanken En ook maar een kortstondig juichmoment. Ze blijven daar waarschijnlijk nog wel sober Tot aan de derde dinsdag van oktober.…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

ik verdrijf pijnen met andere pijnen… mijn ziel weent mijn geest verjaagt kwellende gebeurtenissen door andere te creëren er heerst een veldslag in mijn vermoeide lichaam bewust of onbewust... ik blijf het steeds herhalen.…

gebeurtenissen vormen één verhaal men mag een leraar enkel nog verwijten dat hij geen uitleg geeft bij wapenschouw: achter een 'grote man' schuilt toch een vrouw...…

Zij is zo mooi…

lieve wolken zacht en gentle altijd bij me vreemde vormen ik maak ze lieve wolken voor de zon blijf en maak me blij...…

Want als ik lachend in de spiegel kijk dan denk ik: meid je bent best mooi.…

Je bent mooi Zo mooi dat ik je niet raken kan Maar dat hoeft ook niet Want door jou wordt telkens weer Een dag gemaakt.…

in een oogwenk flitst zij voorbij dat meisje op die racefiets zo mooi zo strak zo adembenemend Oh was ik maar de handrem waarin zij straks zal knijpen de bidon met inhoud die haar dorst zal lessen of liever nog... het zadel…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

las ik ooit in een courant ga vanavond uit maar ga wel mooi diezelfde avond kwam ik mijn tweede liefde tegen ik ben ervoor gegaan en strandde als een natte krant soms rijmt het voor geen meter, worden gaten niet gedicht ik ging dus af…