Alle inzendingen over Omnia....

Ik draag de gelach van onze toevallige ontmoetingen als een vloek in me..... De zwijgende lippen van je dompelen mijn zuchten in rouw.... november,22.…

een rijker ingezetene van onze hof van Holland zal zeggen "mijn entreepas van de villa verde veda" een chique de friemel weduwe "de code van de ophaalbrug van mijn château prima de luxe" Ach lieve heer, ieder het zijne mors aequat immers omnia dood of de gladiolen, maar ook ik neem voor de zekerheid mijn have en mijn goed in…

En God ging lekker op vakantie, maar daarmee was ook 't hiernamaals verdwenen, de mens bleef met niets, omnia vanitas.…

Als ingewijde en wetende zag hij het eindgevecht, dat ver voorbij ons zonnestelsel zal gebeuren, als een ware ziener stond hij voor op de plecht, al valt zijn drugsgebruik natuurlijk te betreuren, maar Christian Rosenkreuz, dat was hij absoluut, zonder de gestoorde poespas van dwaze vereniging, in hem waren Dei gloria intacta, Jesus mihi omnia…

Ik blijf Ze nam mijn andere hand mijn mond mijn lijf Schrijf maar raadseltekens op mijn huid Voeg kleuren toe ossenbloed zeegroen aquamarijn Ik teken met mijn hand mijn mond dit monogram A V O Amor Vincit Omnia Liefde Wint Al En later bij de gunst van Gods genade op de palm Amor Docet Amorem Liefde leert Liefdesles A D A Ada…

mijn witste bruidsjurk trek ik aan zie ik hem te wenken staan in nood zijn komst verwacht mijn bruidegom mijn knekelman, ik kom met een zeisslag maait hij mij spontaan apocriefe vleugels aan witsierlijke bruid doodsgezellin leedvrij eeuwige leegte in…

Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij. Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn en groei in mij, blij als de bloesem in mei. mijn hart is die Rococo-lotus tempel, dat innerlijk juweel waarin je woont. Waarom druk je niet op míj jouw stempel? Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei. Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja…

Tempus omnia relevat, verba pius volent.. Tijd onthult alles, vrome woorden vervliegen. Cicero…

‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’ Ovidius, Metamorphosen I, 5 chaos was alles, geen woord benoemde leven, dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even. verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee.…

Als een herfstblad, te worden of niet, plotseling omslaan, zonder aanraking; veranderen omdat ‘t geschreven staat. Zoon van Hypnos, waker over de slaap, breng mij de angst, krioelende beesten, vleesverslindende geesten, als de dood, fobisch wil ik zijn, onder ‘t horen van uw naam: Phobetor. Schoot voor scheut beukt, op de eikenhouten deur…