Alle inzendingen over Onaangenaam

D e ene dag is de andere niet E n dit is precies zo met mensen C haos soms in hoofden E erlijkheid vaak vaag P recies dan gaat het wringen T elkens als waarheid zich wil openbaren I s het tegenovergestelde het geval E igenlijk onaangenaam…

De angst van het verliezen De vrees maakt me onaangenaam Valt de vrijheid te verkiezen? Mijzelf treft alle blaam Dadelijk eenzaam te verkniezen Het heeft geen naam…

Het schamen geeft als doel een onaangenaam gevoel. Je krijgt dan notie Van een psychosociale emotie. Het is een rare boel. Maar waarom met name zou jij je moeten schamen ?…

angst kruipt onzekerheid sluipt de specialiteiten van de nacht een onaangenaam verrassingsmenu dat je tot de laatste hap nog moet uitzitten terwijl ik toch echt zoete dromen had besteld…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

Je komt hier niet zomaar weg. Zodra de huizen dutten doen we het zo: we schreeuwen moord en brand tegen de ochtend maken we een lange rit ergens vandaan tot het achter ons ligt.…

Je bent de weg kwijt, de liefste vrouw heb je verraden in gedachten en je hart staat in brand, een onaangenaam, obsederend maar ook zoet gevoel vanwege iemand die je amper kent.…

het zuchten van de bomen kreunend in de wind de regen valt met bakken onaangenaam en kil het einde der seizoenen tijd voor een nieuw begin de dagen worden langer de grassen worden groener iedereen gelukkiger het is zomer…

“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen Onaangenaam behandeld in de trein, Het zullen eens géén Marokkanen zijn! O, Nederlanders, ga je toch bezinnen. Breek los van politiek correct gelul, En lees op Twitter al mijn flauwekul.”…

- Maar Tony riep onaangenaam verrast: 'Een leugen om gemenebestwil was 't!'…

Achterstallig onderhoud heerst het veld Een onaangename woekering van geuren Slaan het gezicht als dichtgeslagen deuren Ergens in die hooiberg ligt de langverwachte speld Duurde de zoektocht nou echt zo lang? Nee, achteraf gezien is altijd alles wrang.…

M'n weg gaat echter geenszins over rozen: ik moet algauw onaangenaam verpozen. 't Is jammer, maar het daluur is voorbij. De torenklok geeft thans het spitsuur aan: de hoogste tijd om in de rij te staan.…

zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

Het voelt niet onaangenaam, het is een briesje dat langs mijn gezicht waait. De lucht is onheilspellend, maar ik slenter door, het is niet zonder doel, mijn gedachten nemen me soms in beslag, soms zijn die gedachten pijnlijk. Maar slenteren helpt zelfs door het donkere onheilspellende herfstweer.…

Languit gestrekt over vragen, zo zij onaangenaam blijven zouden. Door het woud aan twijfels heen bereikte ik het zeggen, mijn lief: ‘de antwoorden heb je al’.…

In broeierige ruimte groeit onaangenaam de opgekropte hitte naar ontlading toe zacht gromt de donder vooralsnog zonder effect zigzaggende pijlen flitsten het doel voorbij samengebalde knallen in crescendo afgevuurd een onverwachte voltreffer die helderheid in puin legt…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkte keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer.…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkten keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer.…

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

Veiligheid op zoek naar een gevoel van Zekerheid je klampt je vast Verandering je voelt je onaangenaam verrast Angst je raakt in paniek Onzekerheid het maakt je ziek Vertrouwen probeer ik je te geven Zekerheid ik help je door het leven Veiligheid sla je armen maar om me heen Mama laat je nooit alleen.…

De winter valt, Als een koude deken Vergaren voor slechtere tijden Geen overschot, buiten niet te mijden De winter valt, Water van vloeibaar naar vast Een eendje vastgeklonken onaangenaam verrast De winter valt, De dagen korten Wederom wat minder tijd Totdat de lente weer bevrijdt…

schrijf maar dichter, schrijf je kan het wel geef je over aan het krakende hersenspel het spel van wachtende woorden zeurende alinea’s staar je stram op toetsenbordletters bespeel je pen met vingers vol onaangename kramp beschrijf je gedachten, het leven op het lege witte vel schrijf maar dichter, schrijf je kan het wel!…

ach het bouwsel werkt op eigen kracht bijeengegaard in stapelingen lijkt een muur slechts op zichzelf van boven lichter dan -daar laag, waar water optrekt tot onaangenaam te donker en het dak voelt saai, rechttoe rechtaan de schoorsteen schoort slechts damp maar daar in de lichtkring van een lamp toch nog een detail…

want je lichaam is ongehoorzaam aan je geest Bedroefdheid door een scheldnaam het gescheld kwetst je nog het meest Verdriet door het onbegrip want begrijpen doen ze het niet Boosheid door de pijn van het anders zijn Epilepsie is waar je tegen strijd Onbegrip van anderen is waar je het meest onder lijd Zeer onaangenaam…

Ik haalde me je lichaam voor de geest wat verre van onaangenaam was. Doordringen in je verstand je gevoelens was zoveel moeilijker. Maar er ontstond een magische ruimte waarin we eindeloos ons voortbewogen in volkomen harmonie en taal niet meer belangrijk was zelfs niet om gelukkige verjaardag te zeggen.…

heeft men, net als ik, gedacht Wat ze in Den Haag kunnen, kan ik ook En ze mogen denken wat ik uitspook Ik doe dát slechts wat van mij wordt verwacht” Dus ik betaal niets terug als korpschef Want ik handel naar norm- en plichtsbesef ------------------------------------------------------------ …Minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken is onaangenaam…

Hij is weer voorbij de Broeker Feestweek Ik voel het overal in mijn lichaam alle ledematen voelen onaangenaam Vergeleken met toen is alles nu bleek Ik heb toen georganiseerd en gedanst Ik heb toen gefantaseerd en ook gesjanst De constante pijn kon me niet afstoppen waterspektakels te organiseren de jeugd met spooktochten te animeren maar…

al wandelend door het raam terwijl de zon op mijn geheugen schijnt plooi ik met mijn tienvingere handen de lichtzinnen uit de stilte een gedicht in vergadering ik luisterde afwezig wat er aan de orde was niet opgewassen tegen traagheid peuterde ik aan mijn nagels de hoofdletter als voorzitter hamerde af… onaangename…

Dan zal hij wellicht denken je schrijft in en met waterverf, wat weet jij over verbijten schoten van uit de heupen, wat over aangename en onaangename dagen op pad in het leven ongemakkelijke opwinding. Wellicht kent ze de voorbeden ook die uren van ooit ook een ondergelopen dag maakt onbekend niet ongevoelig.…

buikkramp, wezenloos, en een heel zwaar hoofd, hangerig, misselijk, onaangenaam verdoofd, inlegkruisje, maandverband, met vleugels tegen lekken van een beetje bloed tot zondvloed geen pijl om op te trekken balen nou, maakt dit me vrouw heeft de natuur dit uitgevonden laat me nou, heel erg gauw, over mooie mannen dromen!…