Alle inzendingen over Ontcijferd

Maal ik over plus Is jouw minachting mijn deel Cijfer jij mij weg…

Wat taal aan mij was is ontcijferd, Veranderd in andere tekens. Mijn gebeente vertelt de vertaling Van leven en dood. Daarmee ben ik niet verdwenen tussen de levende planten En het gebit van de steen Verander ik langzaam in aarde, Pas daarna heet ik niets meer. Lees me dus nog één keer In de vertragende paring.…

jij hebt weer de stenengloed speelt met licht en stukjes universum ja daar waar men zomers de zon treft is het een drukte van belang in het verre heelal dat veelkleurig licht uit alle frequenties weerkaatst met ook misschien de geheime nog niet ontcijferde verborgen boodschap ik houd van jou je te zien in het…

Zijn handen bevatten naar velen geloven de kern of het leven ons laten ons doen wat ons geschiedt gebeurd overkomt zijn naam veel geprezen aanbeden bestreden omschreven gelezen bezongen vervloekt ontcijferd zijn boek van boven gelezen alles komt goed komt voort uit zijn woord door ons nooit gehoord slechts te lezen…

ik heb de steen gelicht woorden eindelijk ontcijferd je beitelde in tijd de laatste dagen van je ongelijke strijd ik rook het bloed en las van een familietwist schuld werd zomaar zonder reden uitgewist in tradities die de norm bepalen en zich zonder vragen al generaties lang zonder kritiek blijven herhalen schuldigen vermoorden…

kraste met nagels mijn liefde voluit je voelde de pijn in het zien van de sporen jouw naam werd in rood heel langzaam geboren ik zocht naar je ziel in onherbergzame dalen we slechtten de bergen om waarheid te halen ik peilde je ogen in een landschap verdriet door het grijs van vergeten kleurde de lente maar niet het schrift is ontcijferd…

ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen de tempel van het grote geheel zal herreizen cijfers ontcijferd…

Een wolkbreuk, felle bliksemschichten Een open tuindeur, jij en ik Genietend van het ogenblik Een kaarsvlam flakkert, seint berichten Hooguit bestemd voor ingewijden   Eenmaal ontcijferd spreekt het oog Jij trekt je wenkbrauwen omhoog   Dit is een taal van alle tijden Het spat en spettert op de vlonder Het golft vanuit…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist…

te gebruiken, vloeken over herkomst en afkomst in regenplassen te voorspellen of om in schaduwen van het schemer hun gelijkenis met de maat der dingen, een ongelijkheid als onvoltooide tekst te spellen, wollen draden van nog te breien truien, opgestoken op de lettergrepen van syllaben, afglijdend op de pennen als bedoelde muziek, ontcijferde…

Ik waag het te vluchten in jouw ontcijferde taal, maak zo mijn eigen "verboden" verhaal. Ook al zit ik er mijlenver naast, voor héél even ben ik het middelpunt van jouw bestaan. Gewild, begeerd, onuitgesproken maar wel gemeend! Eén seconde duurt het maar.…

Stanley trof Livingstone na een tijd maar die bleef bij zijn Nijlbronnen-strijd. Ook bleef zijn dagboek ongesneden koek en tot gist'ren een curiositeit.…

zijn brieven tot de laatste millimeter beschreven kleine ansichtkaarten elk stukje wit tot aan de wolkenluchten op de voorzijde volgeschreven zijn 100 jaar slapende zinnen gemiste woorden wekte zij letter voor letter tot leven…

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je oppakte om je dan weer neer te smijten de rode draad van je brieven sliepen op zolder verborgen in een bleekblauwe kist omzichtig stofte zij je zieleroerselen af woord voor woord spelde ze wat je schreef na honderd…