Netgedichten

netgedicht (nr. 78.050):

Plensplaatje

Een wolkbreuk, felle bliksemschichten

Een open tuindeur, jij en ik

Genietend van het ogenblik

Een kaarsvlam flakkert, seint berichten

Hooguit bestemd voor ingewijden

Eenmaal ontcijferd spreekt het oog

Jij trekt je wenkbrauwen omhoog

Dit is een taal van alle tijden

Het spat en spettert op de vlonder

Het golft vanuit de regenpijp

Stroomt over tegels, grond en grint

Nog steeds een flits en dan de donder

Die ik als goede smoes aangrijp

Jij troost, Thor spant een afzetlint