Alle inzendingen over fotografie

het kon gebeuren je werd door een fascinerende foto op het verkeerde been gezet zoals bij deze foto begin jaren zestig in de hal van Rotterdam CS toch had het ook zomaar een schilderij van Edward Hopper kunnen zijn een puur stukje realisme dat wij van hem kennen van pakweg begin zestiger jaren doch fraai gevangen in de lens van…

'k Kreeg foto's uit het verre noorden, een gouden zon boven besneeuwde bergen, houten rode huizen het Noorderlicht, rendieren, over ‘t meer een orb 'k Kreeg foto's uit een ander werelddeel van zoon, ook sneeuw, Versierd de boom voor het grote grijze houten huis. Binnen veel familie in een rond en op een rij, zoals bij ons en…

‘Kijk recht vooruit, de lippen op elkaar.’ Krampachtig zoek ik naar m’n beste blik. Hoe vief, hoe vrolijk en vitaal ben ik, Ondanks m’n rimpels en m’n grijze haar? Terwijl ik roerloos naar het toestel staar En onbewogen blijf bij elke klik, Voelt alles aan alsof ik wroet en wrik. ‘Kan het niet nog ‘s? Maak er nog een paar.’ Ik wacht geduldig…

Een nieuwe digitale camera Wezenlijk verschil met analoge Met blijdschap heb 'k mij hierover gebogen Camera 'op pootjes' verdwenen, ja Iemand in huis, zonder in mijn maag stenen Vervolgens is mijn camera verdwenen…

Scherpte snijdt verbazing uit, het oog kleurt open wat het tegenlicht verhult, de dingen zijn zichzelf, ze staan voor niets dan taal, hun raadsel is verheldering die zich met dichtheid vult. ------------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

wolkenluchten bewegen interessante schaduwen toeristen beleven fotografie in de binnenstad intenser plaatsen ze zichzelf naast sokkels, standbeelden bronzen schrijvers op de bruggen in de ideale onbezorgde stad poepen duiven op mat brons…

( een weemoedig vergezicht ) café 'Het Bolwerk' sinds 1904 te Enschede zie daar Willem Wilmink op z'n vertrouwde stek ter inspiratie in zijn stamcafé in dorstige verwachting van zijn Vlaamse Duveltje de dichter broedt zo op het oog wellicht weer op een versje want stand verplicht dat wist hij als geeneen...…

Oud hout vroeger boom Nu vorm je voor schelpjes algen en wieren de zeemeeuw en andere dieren een toevlucht een schaduwplek voor een worm…

Hoe zou deze hanger aan een koordje aan een hals staan zoals deze nu hier schier achteloos neergelegd siert op het strand?…

Ontspannend lopend met stok stuttend zijn lijf en zijn leden, peinst in de verte over 't verleden of is hij nu juist in het heden?…

Het album Mijn ouders zijn getrouwd in de jaren vijftig. Een prachtig fotoboek brengt het verslag uit. Het album toont mensen uit die jaren. Ze kijken, praten en lachen zoals wij ofschoon de brilmonturen anders zijn en die rare kapsels. Ik herken verschillende mensen, bekijk hen zoals ik hen nooit bekeken heb toen ze nog leefden. Dat is…

er zit nog een beetje verf aan het penseel die de gordijnen achter mij gaat sluiten de heggen en bomen ken ik van buiten​​ mij er in verdiepen wordt me nooit teveel tot in de details heb ik hun beschreven maar zij vergaan ook naar langere tijd sommige huisjes missen nog wat krijt een wandeling duurt er niet voor even de stad waar ik ben…

haiku/senryu de isolator als een eenzaam symbool voor geïsoleerden…

eenden op het water als zwemvogels met drijfveren... doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

ik probeer uitsluitend poëtische prentjes te schieten waarbij woorden overbodig zijn prentjes van een plek op aarde waar alleen het geluk mag wonen dat soort prentjes dus...…

ik ken een chanson van Francis Cabrel (Ma Ville) waarin hij o.a. zingt over de fabrieksstraat in zijn woonplaats ergens in het oude Frankrijk... welnu toen ik deze foto tegenkwam was de associatie al snel daar een stap terug in de tijd toen alles ogenschijnlijk trager ging het is weliswaar maar een poging tot benadering van een gevoel…

Het is de eerste bladzijde van een gedichtenbundel op een nieuwe blauwe dag drie zwarte kraaien verstoren de rust in het natte stadspark in de ochtend van het groene gras we zijn erg visueel ingesteld zegt de fotograaf tegen zijn model een levenslustige knappe jongeman een mistige waas voor zijn mooie ogen statusloze engel van lage landen…

de eenzame visser heeft ogenschijnlijk geen weet van het decor waarin hij de hoofdrol vertolkt dit fraaie prentje maakt bij mij iets los waarvoor ik even het juiste woord niet kan vinden noem het voor mijn part een vorm van sprakeloosheid…

Een wolkbreuk, felle bliksemschichten Een open tuindeur, jij en ik Genietend van het ogenblik Een kaarsvlam flakkert, seint berichten Hooguit bestemd voor ingewijden   Eenmaal ontcijferd spreekt het oog Jij trekt je wenkbrauwen omhoog   Dit is een taal van alle tijden Het spat en spettert op de vlonder Het golft vanuit…

Met de regenboog als symbool van hoop Kleuren inheemse herdenkingskruisen Voor inheems' kinderen in Canada Kinderen die werden gedwongen tot Het aannemen van westerse waarden Zonder kennis van de windrichtingen In een wereld, zeker niet de hunne Het is een zintuiglijk beeld, vangend zeld- zaam licht, angstaanjagend en symbolisch Dat overheden…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

in de haarspeldbocht van de tijd zie je daar jezelf omkaderd daar sta je dan in je pose van antiheld je onschuldiger, onwetender zelf zich naar de toekomst te zenden voor toekomstig bewijs dat, objectief gezien je dit ooit ook was en nu je vastgelegd bent in het felle licht één milliseconde vastgepind in het gouden uur moest ik een paar…

beelden van geweld achter de lens leg je vast wat je los wilt laten…

De lieftallige jongedame van wie ik jouw portretfoto kocht noemde jou een enge vrouw wat ik maar gek vond want je ziet er keurig uit zo met dat strakke kapsel die jurk met pofmouwen en dat elegant gehaakte borstkleedje die in de nek met een broche versierd is de antieke foto is op de Leipzigerstrasse 128 in West-Berlijn gemaakt en zodra…

Zie de afbladderende dichter. Heb ik het goed? Kijkt hij vanuit die plooien, de gelaagdheid van aanzicht en overjas nog steeds de lens tegemoet? Zal ik hem vertellen hoe het eindtraject moet worden afgelegd? Ach, je gelooft je ogen niet en wat hij zegt of prevelt gaat ook al op de prent verloren - De plek heeft hij zelf uitgekozen. Een…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij. Ik kan nog niet zo goed wijs…

Gedreven struiner Z'n gezicht al wat bruiner In nachten zo vroeg Alle ballast die hij bij zich droeg Camera in aanslag De herten die hij zag Het juiste diafragma gekozen Waar wild mag verpozen Glunderen in schuiltenten Hier schept hij z'n precedenten Een mooie herinnering gemaakt Als de camera maar niet heeft verzaakt Je hoort het…

ik vond bij het zoeken naar een lijstje mijn leven in de kast en wat ik zag liet beelden herleven ik zocht wat in een lijstje past stapels vreugde in schaterlach en vergeten momenten uit een rolletje ontwikkeld het lijstje is gevonden er ligt een half leven om te kiezen het lijkt nu ingewikkeld toch kies ik met gemak de meest…

Ze lijkt er niet mee te zitten dat de kunstfotograaf haar kiekt integendeel ze poseert alsof ze een gravin is die voor haar landhuis staat en met terugwerkende kracht help ik haar droom te realiseren Daar staat ze dan zo met haar hoge laarsjes en de blote bovenbenen onder de korte rok als een dwerg voor een dubbelhoge deur, die gesloten…

Op een foto uit 1905 staat ze naar mij te kijken, de armen vermoeid langs haar brede heupen, de rest van de poseurs weet van geen wijken, maar zij is op weg naar haar werkkeuken ergens in de bedrijvige binnenstad. Zij kijkt verloren naar de fotograaf, die zojuist nog in het koffiehuis zat, hij vindt haar hoed en jurk zo gaaf, zegt hij nog…