Alle inzendingen over Pijnlijke beslissing

Moet soms genomen worden Tegen wil en dank Bescherming tegen hen die kwaad willen Spelen met gevoel Onduidelijk zijn Weinig respect tonen voor hen die slechts goed bedoelen Is er dan maar één optie.. Je trekt je terug uit het strijdtoneel…

't Is pijnlijk over pijn te schrijven omdat je het eigenlijk niet wilt de pijn niet en het wéten dat het de pijn tóch niet stilt 't is pijnlijk over pijn te lezen om je te verplaatsen in die ander persoon toch wil ik het niet voor me houden en vertel ik het gewoon 't is pijnlijk over pijn te praten omdat het pijn doet elke keer toch zijn…

Duistere gloed gesloten geest gapende wond die niet geneest De dagen gaan traag en lijken op elkaar ik kijk in een leeg glas dat eens gevuld was Schaduw van dagen waar blijft de tijd? het mes van verdriet snijdt onmenselijk diep.…

ik heb de beslissing genomen hij zat al in mijn hart ik kies voor mezelf en maak een nieuwe start ik luister niet meer naar je smoesjes en je leugens je gemaakte maniertjes en je bedriegerij je agressie en het schreeuwen ik kan dit niet meer pikken wat mij betreft is het voorbij wat zal je me gaan missen ontdek je hoeveel je eigenlijk…

Het maakt niets uit Welke weg je inslaat Of wat voor keuze(s) je ook maakt Zolang je maar de juiste kiest Maar zorg ervoor dat je Nooit je eigen ik verliest…

donkere wolken pakken zich samen de lucht kleurt bijna zwart je weet dat je een keus moet maken het wordt duister rond jouw hart luister niet naar jouw omgeving niet naar haar en niet naar hem ben eens wat liever voor jezelf luister nu eens naar jouw eigen stem ben niet bang voor die beslissing hak die knoop door verzamel al…

Waarna ik deze term heel goed begrijp: Het heet dat “de beslissing” is gevallen, Als ze weer krakend op elkander knallen.…

Het is beslist, als men alles wist en alles wordt gewogen of het wel of niet had gemogen, er uiteindelijk niet kan worden beslist. Want het geweten Kan nooit alles weten.…

Mijn pijp is leeg en mijn agenda vol Ik ben verzadigd van de nieuwsberichten Het haast onafgebroken dinsdagsdichten Eist-of ik het nou wil of niet- diens tol Dus houd ik het voorlopig voor bekeken Ik permitteer mijzelf drie sabbatsweken…

Terug naar vanwaar het kwam, het moment waarin ik de beslissing nam. Dat je de sterren wel alleen kunt omarmen, maar de werkelijkheid, die maakt men altijd samen.…

weliswaar een paar kilo te zwaar gaat de VierMijlloper fanatiek aan de slag met schema's en vier broodjes kaas denkt de VierMijlloper aan de beslissende dag gehavend en zich voortdurend lavend hinkt de VierMijlloper de glorietocht moeizaam uit het publiek en de muziek interesseren de VierMijlloper geen fluit met pijnlijke benen…

Moe gestreden in het trachten Iedereen ervan te overtuigen Het pijnlijke ik zijn te willen verzachten Daardoor onvrijwillige leven in welzijn om te buigen Laat ieder voor zich beslissen Over wat wel of geen leven is Zo de beloofde toekomst missen Vredig rusten tussen planken zonder vernis.…

Het spijt me men beste man, maar als mijn bestaan zo pijnlijk/schroeiend/brandend ver(der)gaat opdat de gensters assen blijven sissen zal ik zonder meer beslissen, dat het zo niet meer kan noch verder hoeft te gaan. Brengt uw dageraad pijn in alle cellen van uw zijn?…

Na een tijd zul je inzien dat het de goede keuze was, en heb je van die beslissing toch geen spijt.…

Wellustig monstert hij haar vormen in het schaarse avondlicht Voelt het vuur van al zijn zinnen maar herinnert zich ook zijn jicht…

Het is wachten op de zon die ik zou kunnen achterlaten als je tragisch zegt waarom ik je schaduw zou moeten haten.…

Pijn die slaapt en je altijd wakker maakt. Pijn die spreekt en alleen maar vraagt. Pijn die je een naam geeft omdat je weet wanneer je weer alleen met hem wilt zijn.…

was dit wel een ander jaar bij alle groei in de persoonlijke harmonie geen uitnodiging voor een reunie het lijkt toch over met mijn acuut gevaar toen al was ik in mijn aanwezigheid overal echt hoogst tijdelijk hoe vaak word ik op de mailing list misschien niet pijnlijk gemist het is om nu van te verzuren met mijn drang tot mobiliteit liep…

hoe pijnlijk kan een ontmoeting zijn zowel voor groot als voor klein zijn mama dacht hij merkt 't niet maar ik zag in zijn oogjes heel echt verdriet twee en een half is hij pas maar hij zag meteeen wie ik was geen blik of groet gaf ze mij ons moeder-dochter-relaas is al jaren voorbij heel pijnlijk haar zo plots te ontmoeten maar waarom…

hoe komen toch die struikelstenen in mijn leven? negeren helpt niet tot ik ze oppak hun structuur doorgrond als ik niet opmerk wat voor mijn voet ligt val ik er over pas na duizend keer herken ik nu mijn eigen maaksels…

Het is kwetsend, doet zo zeer, mes snijdt door het vel gebeurt toch telkens weer langzaam of snel. Het is druipend, nee geen bloed nat en vochtig, doe 'k het goed? Het mes snijdt rustig heen en weer daar liggen ze, zalige gesneden stukken peer.…

pijn ingevreten wonden opengereten lekken stille haat…

het pijnlijkst zijn de woorden van de dichter die hij heeft verzwegen maar beter dat dan de woorden die we zijn vergeten…

Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren, in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord. We dronken de Montilla wijn tot in de late uren, in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord. Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien; morsige toeristen, het mooie dal en bovendien het hunkeren naar gisteren, het vervagen…

gekuste hartstocht en opzwepende passie voeren mij naar het zachte mos daar nog eenmaal de zonde beleven zonder berouw noch enige spijt in de herfst van het leven weer de bladeren voelen op mijn naakte huid jouw liefde laat mij groeien in kruinen van genot hemelse momenten als fijn versneden dope laten mij heftig…

Ik vouw de woorden zachtjes open leg ze even naast mij neer lees de taal in jouw gebaren hoor verstild de klanken aan zie de waarheid in jouw ogen lippen laten leugens gaan harde letters raken zinnen klinkers doen nog immer zeer smijt de zinnen in een hoekje wil geen houden van nooit meer…

Leven zonder liefde, is leven met verdriet. Leven zonder liefde, is het leven niet. Waarom moet ik steeds zo knokken, en waarom steeds die pijn, alles om bij jou te zijn. Waar gaat onze liefde heen? Leven zonder liefde, is leven met verdriet. Leven zonder liefde, is het leven niet. Leven zonder liefde, is leven zonder jou.…

Een spel van uitdagen, het was zelfs amusant, Maar van uitdagen kwam lust, en zelfs dat kleine beetje meer, Daarna sloeg je op de vlucht. Als een stuk vuil, en met gierende banden, liet je me achter. Zo een reactie had ik van jou niet verwacht, Ik zie je bijna nog elke dag, En nog steeds kan ik het niet begrijpen, En jij loopt rond met een…

De liefde doet zo’n zeer, dat ineengedoken alle ledematen zoveel mogelijk ingetrokken zijn, want zo, heb je het minste last en nog minder pijn!…

Als liefde pijn doet, zoals wel meer lopen mijn ogen vol als ik pijn heb, zoals elke keer staan mijn vingers bol van schrijven als ik naar je kijk, de liefde zie in je ogen weet ik waar ik toen, in al mijn onschuld voor heb gekozen alleen voor jou! Een pijn die ik in stilte meedraag terwijl ik zeg: ik hou van je!…