Beslissing
Het is stil, ijzig koud,
de verte lonkt als de pot vol goud.
Achter de rug zucht het verleden,
zomaar alles in de tijd verdwenen.
Een stap naar voren,
de verlokking is schreeuwend te horen.
Kom, betreedt nu het ware paradijs,
echter het gezicht dat de andere kant op wijst.
Terug naar vanwaar het kwam,
het moment waarin ik de beslissing nam.
Dat je de sterren wel alleen kunt omarmen,
maar de werkelijkheid, die maakt men altijd samen.
... Het leven is vallen en opstaan.
Dat kun je alleen maar samen is het toch makkelijker. ...
Inzender: John hamers ©, 20 januari 2025
Geplaatst in de categorie: emoties