Alle inzendingen over Plooien van het hart

Het hart is moedig, maar stervensgroot beklemt door de wol geverfde kamers twee ruimten, gegoochel met het meubilair publiek verdwijnt in de plooien van het jacket lief en leed gelijk gedeeld als bouwpakket.…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

Voor mij is 't moeilijk op 't puntje van m'n tong te bijten en hoop van harte dat je boze gedrag wat gaat slijten. Misschien ben je bang, want dat ben ik ook, en ben je daarom wat snel van de kook. Ik hoop dat 't beter gaat. 't gaat nu ook niet slecht maar hoe je nu reageert, is soms zo onterecht.…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan. 't Lijkt als gister, is toch 20 jaar geleden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt. Dat weet je pas, als je hebt bekeken, op welke…

Niets is voor altijd, alles is tijdelijk, bij alles wat je doet. Je wordt geboren, "doorloopt" je jeugd, gaat naar school, zoals 't moet. Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je…

1 dochter heb ik, maar eigenlijk zijn 't er 2, die van mijn echtgenoot "doet" in gezinsverband gewoon mee. Welliswaar heb ik 'r niet zelf gebaard, toch is ze me, als dochter "van hem" net zoveel waard. Je moet volwassen worden om te realiseren dat iedereen op elke leeftijd nog wat kan leren. Dus lieve dochter, bij een andere…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

In de spiegel zie ik mijn gezicht getekend door voorbije jaren plooien in kleine en grote lijnen. Het zijn sporen van het leven ze vertellen van geluk, verdriet mijn twijfel en onzekerheden. Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

dat wat komen moet is onvermijdelijk er zitten geen plooien waar ze horen de stof is glad en strak het zwart duwt zonder vrezen de leemte ruw naar voren dof gemis beklopt mij wee van binnen mijn hand omsluit het strak en wit maar dat wat komen moet is onvermijdelijk we hebben niets omklemd en weten niet waarom de tijd van daar was rozerood…

Jij kwam uit de plooien van de geschiedenis. Jouw wieg werd een baken op woeste baren. Ongehavend meerden wij aan, vermeerderd.…

wat niemand ziet en aan de rechte kant een stijve straat waar alles in de plooien gaat nooit geen jool alleen een stinkend riool waar jarenlang de pest doorwaadde; mensen ze komen en gaan, mensen ze wennen eraan, dat is het meeste noch wat mij zozeer krenkt nu ik de situatie overzie denk ik het leven lijkt op poëzie; zwart…

Zoals jouw hoofd het kussen raakt jouw voeten speels de lakens plooien mijn hart het bonzen even staakt zul jij mijn kilte snel ontdooien.…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

tranen in de ochtend van innige emotie getorend als baken van ons leven odoratie viert triomfen met uitgekozen woorden harten verloren in het warm onze ogen bespiegelen de gelukkige ontmoeting onze lippen in plooi van devotie Elinora 5 Maart 2010…

Hang mijn hart maar in de wilgen Dan heeft het even tijd Om eens lekker uit te hangen tot fris van wild verlangen ik het in mijn borstkas splijt Mijn hersenen, wat rafelig uitgestreken en gevouwen zitten weer netjes in de plooi zodat ik geen verwarring strooi en ik mijn hoofd weer kan vertrouwen Eens krijg jij de mooie kans om mijn hart…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

leer uw hart te plooien, Dat ge zo te minnen zijt; Rap van leden, Vroom van zeden, Dat zij Hollands, ook op heden!…

als havik die z’n blik verheft naar een loden lucht en een vierkante zon, waarin z’n talent wordt besmeurd, of wat daar nog van over is, en te licht met ervaringen wordt geleurd, wat maakt dat ik stik, blijft dit geestesoog op een oneindig doel gericht, wat aangeeft dat er niets is gebeurd, gestreken in de lentezegen, stromen de plooien…

Wij vouwden samen lakens op Jij zei: blijf daar, ze moeten strak Maar ik wou naar jou, de lakens delen In de plooien van de naderende nacht…

Dan zal ik langs de velden, In geur en kleur en licht, Haar 't zoet geheim vermelden, Dat diep in 't hart mij ligt. En wil zij knikkend blozen, De zoete liefste mijn, Dan zal 't vol zang en rozen In beide ons harte zijn.…

‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…