Alle inzendingen over Rob Oudkerk en de AI

Sinds Eva Adam indertijd verleidde Zijn vrouwen voor de mannen vaak fataal. Delila schoor bijvoorbeeld Simson kaal En ook trok men voor Helena ten strijde. Maar erger nog dan Helena van Troje Is als fatale vrouw Heleen van Royen.…

de AIVD maakt heel wat mee maakte nachten werk van Rob Oudkerk pas nu gelezen dat de Dienst immer waakt voor ‘t onmantelen op straten bij ‘t kantelen ook in bordelen bij het minnen en ’t strelen van ministeriëlen een beambte zei zojuist ongeritst maakt ongeflitst was het maar waar ze flitsen juist de ritsloze nummers…

Het 'Oudkerk-stofje', óók PvdA? En Thom denkt bij zichzelf van al dit vozen: "Had ik m'n wethouders maar zèlf gekozen."…

Hij is nu onvrijwillig opgestapt, de man die wel eens naar de hoeren ging. Het burgermansfatsoen was in ’t geding, maar kennelijk heeft men het niet gesnapt. Want bij het laten zakken van zijn broek deed hij participerend onderzoek.…

Rob Jetten gaat nu verder zonder bril Want mét zou hij misschien kunnen verliezen Als zijn partij een lijsttrekker gaat kiezen En dat is wat Rob Jetten niet graag wil Gelaserd of in ieder oog een lens Rob Jetten is meteen een ander mens Rob Jetten gaat nu verder zonder bril Misschien stopt hij nu ook met propageren Dat elke boer zijn kudde…

Een interview met Rob Oudkerk naar aanleiding van zijn boek 'geen weg terug'.…

Ik hoor de laatste tijd heel vaak 'AI' Maar een computer kan dan heel goed schaken En kan de mens daarin nog beter maken Echt slim zijn is a different cup of tea Want die AI kan hier nog heel wat leren Zoals een sonnettette produceren…

Mijn baas is een computer met AI, hij ordonneert mijn werk met algoritmen, hij wenst en wikt en weegt, ja hij bezit me, verstoken van elk greintje empathie. Ik wend me tot de ondernemingsraad, hoewel die nu als chatbot slechts bestaat.…

Keihard tikt de regen op mijn zolderraam tikken van verdriet en eenzaamheid want Rob is dood, nu niet meer saam want hij is nu verleden tijd Kom vertel me regen hoe dat voelt troost me met jouw tranen zo doorvoeld laat me weten dat 't genoeg was voor hem want ik hou nog steeds van Rob…

alles en veel goedkoper ai is geboren onder het teken kruis ook uit een onbevlekt ontvangen munt en gedigitaliseerd zij hij of het wordt de verlossersrol toegedicht iedere ambtenaar kent zijn gezicht houdt zijn stoel stevig bezet als de ai binnen zoeft om de werksfeer te proeven natuurlijk bluetooth…

woorden als voetstappen soms vereeuwigd in cement volgroeid bedekt met tegels ben ik je gelijke of gescheiden met een buffer tussen ons beide melancholiek geschreven verborgen heden niet meer dan een geest van de nacht geen drama geen raadsel maar dit leven op zich…

Er vliegt een vogeltje mijn gulp in. … en nog een vogeltje. … en nóg een vogeltje. Hemeltjelief! Het vliegt storm. Tientallen vogeltjes vliegen in mijn broek. Kwetter kwetter fladder fladder. Ik spits mijn oren en wacht angstig af op het eerste geluid van een specht.…

Ai, ai, ai wat ben ik traag, lang niet zeker dat ik slaag. Ik geraak haast niet vooruit en toch zou ik zo zielsgraag er nog aankomen vandaag. 't Is niet dat ik altijd klaag maar daar bij de beukenhaag is er een feestje bij de buren en het is nog zeer de vraag of 'k er geraken zal vandaag.…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

Het diepe zoeken in de spiegel stel ik mijzelf de vraag in de ogen zoekend vind ik het antwoord als een complex probleem vat ik mijzelf samen in documenten in redenerende modellen wiskundige berekening als antwoord in kleinere begrijpelijke delen Ik verstuur mijn data en bewaar een kopie van het originele bestand Het diepe…

Hoge golven Snijdende wind Tranende ogen In mijn mond, mint Koude handen In mijn ogen zand Een grijs gevoel In dit koude land Paarse lippen Rood zijn mijn wangen Ai Ai Kapitein Een gloed van verlangen Was het maar altijd zomer Op het strand Zodat je soms even kon vluchten van dit koude land Aan zee…

ze mijmert in een huis van glas waar de dag in zachte tinten vervloeit de laaghangende wolk het zonlicht weerkaatst de lucht aan het donkergrijze water raakt de azure zee het schip op handen draagt de tedere takken van de plataan de westenwind weerstaan ai solitas ai saudade weemoedig zingt haar bitterzoete…

nieuwe onderwerpen die je misschien leuk vindt: - feta (21k volgers) - boerderijdieren (7k volgers) - van de weg af (147k volgers) - cartoons (15k volgers) - witte keukens (45k volgers) [verbose] maar nu het aggregaat van de neigingen(conatus) de diep in het plasma van de aansturing geborgen traan van verlatenheid…

ik kriebel poes op haar buik ze houdt de nagels in ai aai ajaai zachtjes ligt ze op haar rug…

Herfst is de kleur van de oude dagen bloedrood de bladeren..goud de rand. De oude boom ..hij telt zijn vruchten grijs zijn wijsheid, diepgroen het rijpe band. Brons nog onvoltooid in patinageurige gaarden voorbij het pastel, goudgeel de voorbije jaren. Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen…

In haar strelende ogen verscheen lichte muziek een bestemd gevoel deed mijn gedachten trillen. Haar hoofd zacht gebogen, haar ogen zo dicht, verloren intens verdiept aan het spelen, klassiek. Verdroomd haar gezicht 'n vleug van eeuwigheid ? Een gecomposeerde omlijsting van vrije geluiden. Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan…

Een krop in de keel, de fijne stem in stukken terugdenkend aan al de onwaardige leugens, de gebroken onwaarheden, de glasklare inzichten. Mijn opzwellend voelende hart ik vraag het jou.. Waarom sla je hart, waarvoor ga je? Stijlvol schreed ze in haar lange zwarte kleed dat spannend om haar sloot, ze miste iets In haar blik een bevrijdend…

Een heerlijke kerstgeur vond het zeer intiem karakter gevat in servetten rood uitwaaierend haar diepe warmte. Kaneelwierrook trok geurig door de kamer, rookte kleine grijze wolkjes van romantiek in het brandende kaarslicht. De zoveelste kerstnacht keek jij mij aan vol van liefde genietend die speciale blik in je ogen, de kerstwarmte. Guirlande…

Als een knop in bloei, geplukt en weggegooid, ontroert de roos de koude harde winter, de tuinman plukt. De aarde rouwt met zwarte randen, een ontheemd gevoel vergezeld het vruchtbaar samen dat wentelt in haar schoot. Als een knop ontgroeit ontmaagd, voel je meer dan naakt schoonheid van sterren, de maan gaf zijn tijd verworpen aan. De…

Een bijzonder moment naar de aard van de dingen in herinnering gebracht. Herinneren mag, wie vergeten verstaat als passie, liefde met zijn eeuwenoude cultuur die in onwetendheid verloren is gegaan. De tijd belooft niets anders, de enige aanknoping verbrak haar schakels, ketsende stenen, lonken naar de kringen die een rondedans ronder maken…

Geef mij jouw hand in de groei van ons leven zichtbaar achter de deugden van 'n enkel kind dat zijn gedachten tot genoegen laat spreken niet meer bedachtzaam maar enkel blij gezind. Onze mooie aanloop naar het einde van 't jaar winterse buien zo mild weten te verzachten grenzeloos in tijd sneller vooruit willen een warm samenspel van innerlijke…

Verstrengeld aan den ouden lindendreef in het domein waar de lente loom haar schreden een pracht gloed in zonneschijn overspoelt voelbaar levende historie achterbleef. Gedachten meer rustgevend dan omvangrijk de voetstappen van een passerende enkeling ooit veelvuldig betreden door Duitse ridderorde vlinders fladderend over de diepe wallendijk…

Nu de dagen breken met lommerrijk groen, de zon haar immense kracht verliest, verkleuren bomen pronkend hun fatsoen, de wind die stil aan hun bladeren briest. Oneindige kleuren komen in beeld, pracht glinstering door ochtenddauw, roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt, tegen de horizon in hemels lichtblauw. Fraaie beelden in zoete vlammen…

Waar anders dan in ons eigen landschap doorwoelt het innerlijk, de zachte gronden voorzichtig strelend, ongeduldig klauwend op zoek, op zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met…

De verandering kwam niet geheel onverwachts, een maskerade in gedoodverfde kleuren verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een…