Winter bewonderingen
Ver van vervlogen tijden,
leek stilte nooit stil te staan,
blies winter met ingehouden adem
zijn bespiegelingen op het raam.
Spiegelingen van verdrongen warmte
subtiel geurend in knetterend haardvuur,
vlammende liefde doet hartstocht oplaaien
eerder buiten nog winters aangekleed.
Genietend van geestrijke sappen
doet innerlijke naaktheid ontluiken,
het warme licht streelt haar vormen rond
tijdloze uren van genoeglijk samen zijn.
In mijn adem fluister ik hem :
"winter bewonderingen op z'n mooist.."
Geplaatst in de categorie: liefde