Alle inzendingen over Rust Doorstaan

De hitte doorstaan en op een goede manier aan jezelf denken. Zover het mogelijk is in alle eenvoud en in rust. Tekst en foto Dick Voogd…

Nu geen tranen meer. Een moeilijke tijd gehad. Die is nu voorbij.…

Angsten zorgen pijn en verdriet verstop het niet Ga er heen als het er is Kijk ernaar zodat je Jezelf waar nodig bij kan staan…

Elke beweging is er een die ik niet zonder jou wil doorstaan. Ik geloof niet, maar diep hoop ik dat al voorgaande verdriet mij met rust laat.…

Hier op deze plek vindt je rust, om je leven te herpakken, Ook al klinkt dat onwerkelijk, na al die opgevangen klappen. Op een keerpunt van je leven, een nieuw ingeslagen pad, Op zoek naar grip op jouw leven, op zoek naar naar rust in je hart.…

ik zal het allemaal doorstaan - met mentaal vervormde genen -…

De innerlijke rust, gevoelens in toom. Ik pink een traan Een traan van geluk.…

Stormen doorstaan. Moedig verder gaan.…

Heel eigenzinnig liet ze me verstaan dat ik haar af en toe met rust moet laten. Ik smeekte haar, maar nee, het mocht niet baten, ze vond dat ik 't gemis maar moest doorstaan. Wie weet is het met 't dichten wel gedaan nu zij me geen ideeën aan kan praten.…

Als het donker zou verdwijnen Dan zou jij daar voor mij staan Omdat jij het licht laat verschijnen Waardoor ik duister kan doorstaan…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

je schijnt zwak en staat laag toch zend je golfdeeltjes uit om op te slaan in de vlechtplek en de lange winter mee te doorstaan…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

Het getuigde van veel zelfvertrouwen want de eerste storm werd goed doorstaan bomen hadden diep gebogen, maar hun bouwwerk bleef naar wens bewaard. Zo leerden wij dat zorgen slijten mogen wat goed gebouwd is kan een storm doorstaan want stormen blijven immers komen om naar hun aard, ook weer te gaan...…

Die krachtig genoeg zijn, om jou te dragen, en stormen en orkanen te doorstaan, om uiteindelijk veilig te landen. Op een eiland, vol rust en vrede, waar de hemel diepblauw kleurt, en de oceaan kabbelend dit lied neuriet. Bij mij zijn, om voor een heel leven, met jou samen, geluk te beleven.…

Zei Ludwig 't in scherts Of werkelijk in ernst - Doen we de ouverture In een lagere terts Die de toets der kritiek Zeker kan doorstaan?…

de wind doorstaan wortelend onaangedaan bladerend verloren takkend, knoppend opnieuw geboren deze plek kan ik niet verlaten want hier valt een vrucht niet ver van mij…

Mindfulness, channelen klankschalen, stilteweek Spirituelen uw Maand komt eraan En met de nodige spiritualiën kunt u dat zweefgedoe best wel doorstaan…

Is Groot-Brittannië inderdaad verpacht aan Euro-skeptici die stemming maakten en die met valse stem hun taak verzaakten, wat het ontstemde land tot wanhoop bracht? Als volksraadpleging leidt tot zo’n premier nou, dan kan the UK nog jaren May.…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

van doorstane pijn Ik rijs met amnesie straks uit mijn as…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…