Alle inzendingen over Spel van zon en wind

Kind speel met zon en wind en laat de zee door je heen stromen weef van liefde je dromen Kind wees als de zon die aldoor straalt in de dag in de nacht…

heeft wind vrij spel ruimt schaduwen van restanten snel…

Kijk zeg ik, als de zon even weg is kijkend naar boven, daar zie ik een hond nee joh, Oma da's mijn draak van zonet. Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent?…

regen, zon en wind waren je makker ik zie de ruiter als mijn vaste vriend zijn splinters in mijn ruwe handen de geur van ’t hok van hout en hooi is vers in mijn geheugen blijven hangen het verlangen naar wat vroeger was vreet nu vaker aan mijn akkerziel ik zie ze staan, een traan maakt nat de molm, wurmt zich in het hout we zoeken…

de zon aasde op een warmbloedige inspraak op de gure wind het zon-en-wind spel vond ergens daarboven plaats de zon werd bleker de wind overwon door zijn spel kil te spelen een draaikolk ontstond stil roerde iemand in een witte koffiemok geen koekje erbij…

zijn kleine hoofd stil en onafgebroken gericht naar de geel- oranje parasol wind en zon spelen doorzichtig met het blad van de oude boom in de nabijheid wachten de grootouders kalm op het kind dat niet los komt van het schaduwspel dat zon wind en dansend blad door de parasol met hem spelen…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Ik weet niet of het mijn herinnering is waar ik eindeloze straten zie, waar de wind je in het gezicht striemt, blazend, en zie rauwe natte tegels onder voeten hozend het kleed van mijn verafgode begeleider waar ik het spel mee deed "ik zie dat wat jij niet ziet" laat maar waaien…

Sierlijk vlieg Je boven mij, Majesteitelijk dier Dat mij de vreugde Van mijn leven geeft, Dat mij het licht Doet ontbranden in Mijn donkere hart - Koninklijk spelen Je vleugels met De wind, je laat Je dragen zonder Dat je ook maar Een moment de Indruk wekt dat De wind tegen je is Of ooit tegen je zal zijn…

de wind het riet met tederheid weet te betasten als eerbetoon aan de dichter van weleer…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer. Worden vanzelf verliezers. Zijn roemloos afgegaan.…

het speelse rukje van de wind de kus van de zon de glimlach van de nieuwe morgen de glans van een dauwdruppel op een juist ontloken bloem dat is geluk klinkt het als een fluister niet gisteren niet morgen…

Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder!…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Bij de dood van C.F.L. De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven! Het koren ruist, als de klagende branding, Die opstijgt uit ons hart tot de kusten…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

hij rolt over boomtoppen stuitert op de brug verblindt telkens vanuit een andere hoek ik haast me de wind is gaan liggen op het bankje naast mij ik wacht tot ik hem aan kan kijken hij draagt oranje, lacht vol en zinkt in mij tsila…

De herfst heeft zijn intrede gedaan trotse bomen buigen krom door de wind iedereen heeft zijn jas weer aan, hier en daar vallen al blaadjes. Regenbuien komen af en aan de wind vrij spel door de straten de zon piept af en toe tussen de wolken door maar ja, daar is het nu toch herfst voor…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst?…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Wat een mooi gezicht Die bloesem aan de bomen Alle kleuren roze en wit De zon weerkaatst zijn licht De wind waait De bloesem van de bomen Heel de straat vol En stuurt de blaadjes op hol Ze cirkelen omhoog En waaien met hem mee Ze spelen een spel En dwarrelen overal heen…

Je wil me vormen, draaien, met me spelen. Een spel volgens jouw regels. Ik wil het niet, ik doe het niet, ik kan het niet. Want ik ben de wind, en ik waai, zonder me ooit te verliezen in iets anders dan mezelf. Een wind kan er niet voor je zijn, een wind weet niet wat liefde is.…

Het is een spel een dagelijks spel van licht en donker donker en licht De rollen zijn verplicht: dag & nacht blauw & wolken zon en maan,de hoofdrol Het oneindig spel eist zijn tol: nat worden van regen koud zijn door snijdende wind val op glad ijs geen hand voor ogen zien door invallende duisternis.....…

wind waait takken tegen de ramen zon aait met zijn warme stralen langs mijn gezicht wind-stil mensen die buiten spelen wat ik wil is iemand om mij niet te vervelen zodat ik blij ben stormende wind mensen vechtend tegen hem zielig kind wint niet van hem strijdt maar redt het niet snijdende wind pijn, overal waar hij komt ik vind…