Alle inzendingen over Stan

Staan in de glans van Uw Naam, een brandend riet meer niet. Elk welklinkend woord stoort. Slechts zijn een ziel voor Uw Aanschijn : hout, dat z'n handen vouwt en brandt aan de binnenkant want U bent de zon, ik de plant. U, de Bron, ik dorstig land. U overwon, ik sta in brand. U bent, en ik ? ik aanbid.…

hoe bekaaid staan ze daar ontmereld en ontkraaid ontroofd van hun bladerhoofd met hun vingerknoken afgebroken reikend naar boven hoe staan ze daar te hoesten in de hoven - de woeste knoesten van bomen - te dromen hoe staan ze daar lijk diepgevallen engelen te jengelen en te hengelen naar levensstromen de rouwende bomen.…

Een tuin vol regen onverkleumbaar staan ze er vier stokrozelaars…

Maar wij, wij hebben nooit iets kwaads gedaan, Daar wij zo vast in onze schoenen staan.…

sla ik mijn armen om je heen en je voelt het van top tot teen dat je niet meer alleen hoeft te staan dat er iemand bij je is die met je wil delen die ene kleine traan…

De geest van de laatste dag waar ben jij? wat heb je gedaan vrees, ook jouw redding is een vraag de geest van liefde laat het zijn een wonder jouw bestaan…

Mijn lief mijn ware ik, waar ik woon streelt zacht ons hart zo lief een zelfde toon ... die engelen koren zingen in het wonderschone licht dat ons niet verlaten doch liefde voelen doet…

De oude straat herinnert mij aan een tijd van lang geleden dat ik er als kind wilde spelen Vaders Huis in het midden van de rij doet mij gevoelen een oud leed dat moeder elke avond kienen ging en vader in de kerk weer uren bidden deed broers en zussen speelden dan als muizen op een kale tafel en dan was het even of…

Ze zocht zich een ongeluk in het weidse veld naar een klavertje vier Zoveel mooie bloempjes d'r wel niet stonden trapte ze in extase, als een wild dier haar hart en handen brandend trof ze dra daar een schone roos die haar van vreugde zowaar innig wenen liet…

De stemmen in't woud weergalmen en laten cirkels in het meer van Majesteus Goud een vingerwijzing van de oude Koning zou wonderen doen maar maant slechts het hemels rood tot een Lichte boog inslaat op het galmen plein waar het Kind van Recht en Vrede werd vermoord memorerend, het stemmenwoud in een taal waar hemel en…

In het bijzijn van je lief die verstaat wat je hart doet gevoelen vluchtte je voor de snelheid van je overhaaste geest het moment liet je varen wuifde je weg als een schip waarvan je wist dat het spoedig zal vergaan zo week haar bodem,door het wak dat je erin had geslagen en zo tint je jezelf in rose blos alsof het de hemel was die…

Kronkelend zijn glibberige armen om het hart slaakte hij een laatste zucht toen Elias hem vedreef tot in het git zwart Ik hoor hem nog brullen “Dat God zo rein en zoet als bronne water niet zou bestaan” kwijnend in het zout waarin hij was vergaan De schelpjes en kraaltjes op de bodem liggen daar zo vredig in een lijn van hand…

Haar handen laten een laatste teken in schaduwen die zich speels vlechten in klinkers muren, het enige licht streelt als tussen voegen werpt een zin zich binnen loop door de dromen deur nader tot je muzen in het woordloos paradijs maar schrik niet, voel blijf hoezeer je ook verlangt te zijn spreek slechts een woord een woord van…

Passie is de kracht der bestaan Mijn weg, kronkelend, laat mij hem begaan Zwart is de kudde, wit is mijn licht Los van alles op het wit gericht Het morrende zwart wil ik niet verstaan Die stenen, geslepen door de stroming Hun eigen vorm allang vergaan Meegesleurd, geen passie geen gevoel Zwoegend en zwetend zonder doel Langzaam afgeschaafd…

ik wil wel het gaat niet ik wil wel maar ben bang dat hij het ziet zal ik mijn benen staan op springen zal ik maar dan begint hij met al die dingen wat is mijn besluit mijn stoel klampt zich aan mij vast toch kies ik ervoor om op te staan en wordt hij zeer verrast…

water heen sturen turen naar de diepte wij riepen om waarheid in dit leven gaven bestaat niet zegt de menigte de onwetenden de genen die niet kunnen wenen vergeven het is een verhaal in de nacht zo duister luister naar de profeet zo nep maar de dwergen kijken op naar de berg met op de top een reus half kapot en op zijn schouder staan…

Ze raken geenszins over .......de kook flamingo's staan er maar te staan voor ons oog: een rosse gekleurd schouwspel.…

Echt Ik wil Jou wel Zien Maar Ik wil Niet meer Aan staan Echt Ik wil Jou wel Ontmoeten Maar ik Kan het Niet meer Het constant Aanstaan In het Bij zijn Van anderen Breekt me Op…

Hoe vaak zal alles nog komen hoe vaak zal alles weer gaan bij al deze kleine vragen wil ik soms even stil blijven staan.…

Ik ren Maar kom niet vooruit Ik blijf staan Maar wil het niet Ik wil vooruit Maar ik blijf achter Mijn doel bereik ik niet Ik blijf staan De wereld holt Alleen ik blijf En ik blijf staan Lopen gaat niet meer Het ging te vaak fout Daarom blijf ik staan Maar het werkt niet Want ik ren weg terwijl ik sta Voor de angst die komt…

Het beest dat kon niet zitten gaan, Dus moest ze bij het leggen staan.…

....Het gaat is dat hoe het met je gaat Je in het midden laat Zit je in het Weder gaan Doorgaan Verdergaan Ondergaan De toestand Van de vraag Op hoe het met je gaat Is welke betekenis van het woord gaan of staan De vrager Verstaat Gaat het?…

Hallo meneer papier, Zegt meneer de stier. Ik waai gewoon een beetje hier, Zegt meneer papier. Meneer stier zegt, Wat stinkt het hier. Ja inderdaad zegt meneer papier. De meneer stier zegt, Ik weet het al de poep van mij ligt hier.…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…

Toch wil ieder ergens bijhoren, niet alleen staan, niet alleen.…

Een Britse sitcom rond een dubbeldekker -Bestuurd door een wat mottige chauffeur Met vuile streken èn een goed humeur- Was elke week een goede lachopwekker In onze lanen van herinneringen Mag díe chauffeur altijd een dienst bedingen…

M'n hoofd tolt, M'n bloed ruist, Maar mijn handen stevig in een vuist, Dus, Al raast de wind door m'n haren, ík sta hier stevig op aarde, en al doet m'n hoofd eens van kling, Ik gooi de handdoek niet in de ring!…

het verkeerde been het is beter als ik daar niet op zou gaan staan…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

En beiden, blijven staan.…