Netgedichten

netgedicht (nr. 13.100):

De toekomst in warm bevrijd

De oude straat
herinnert mij
aan een tijd van
lang geleden
dat ik er als
kind wilde
spelen

Vaders Huis
in het midden van de rij
doet mij gevoelen
een oud leed

dat moeder elke avond
kienen ging
en vader in de kerk
weer uren bidden deed

broers en zussen
speelden dan als muizen
op een kale tafel
en dan was het even
of het leven even weer
wat mooier leek

maar koud en ongezellig
waren de nachten
waarin het vuur van harte
op zich liet wachten

nu regent de hemel tranen
en toch koud is het niet
na zoveel jaren dat ik
los laat dit oud verdriet

een wolk van bladeren
waait in cirkels
tot luwte hen dans
doet dalen
en ze een voor een
zachtjes neervallen in
een roodbruin tapijt
waarover een zacht
licht weerschijnt

tot het kind mij
aanspreekt

"kom, laten we gaan
vrienden wachten op ons
vanavond zal het weer
knus en gezellig zijn"

de oude straat verlaat ik
met met rasse schreden

samen de toekomst in
warm verblijd