Stroomlijn

Passie is de kracht der bestaan
Mijn weg, kronkelend, laat mij hem begaan
Zwart is de kudde, wit is mijn licht
Los van alles op het wit gericht

Het morrende zwart wil ik niet verstaan
Die stenen, geslepen door de stroming
Hun eigen vorm allang vergaan

Meegesleurd, geen passie geen gevoel
Zwoegend en zwetend zonder doel
Langzaam afgeschaafd tot een rechte lijn
Moge de dood mij dan voor zijn

stroomlijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 175