Alle inzendingen over Strand .....

Liggend in de vloedlijn baadt Ik mij met kosmisch licht Mijn koude huid wordt gezandstraald en mensen al om Ik zie dat vanuit de zwarte horizon een vrouw zich losmaakt En mijne kant opkomt Ze is mooi. Ze is fraai. Ze is mijn alles. Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat? Ze loopt mij straal voorbij, ze…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Een lange wandeling aan het strand water, zand en niemandsland Gedachten verdwijnen met de golven zij worden onder zand en schelpen bedolven Uitwaaien, de honden rennen om me heen zij genieten net als ik ook van top tot teen Het is heel stil in mij, een vreemd soort rust waarom ben ik niet geboren in 'n plaatsje aan de kust ?…

Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout van de zee plakt aan mijn lijf Ik voel me als een verloren zoutpilaar Op een droge uitgestrekte vlakte Maar helaas, niets blijkt minder waar Ik ben nog steeds hier op strand Argwanend kijk ik om me heen Stiekem in gedachten doe ik een wens En zou ik willen dat het strand verdween…

Met jou op het strand Sterren in de lucht Met jou in het zand slaan mijn gedachten op de vlucht. Onduidelijkheid is overal overal is onduidelijkheid En ook weer in dit geval Is het de ander die er onder lijd.. Waarom is de zekerheid nergens te bekennen? Waarom weet ik niet wat ik bedoel? Waarom lopen mijn gedachten mij te jennen?…

De wind die door m’n haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger…

In de grijsgrauwe mist probeer jij te vatten elk onbegrepen woord zichtloos, zinloos blind voor gedachten zie je jouw beeld kleurloos, koud klinken klanken kil in het duister waar vergetelheid geen warmte brengt tot aan de dageraad…

Ik kan ons al zien lopen samen hand in hand langs de hoge golven op het verlaten strand de warmte van de zon glinstert op de zee de wind waait onze woorden weg met de golven mee een eindeloze vlakte van zand, zon en water ook de meeuwen in de lucht denken niet aan later…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…

Lekker op vakantie met je gat op het strand, Maar smeer je goed in voordat je verbrandt. Laat het doen door een lekkere vent of mooie meid, Het is zo gebeurd ze zijn maar een paar minuten kwijt. Je vraagt ze met een vriendelijke lach, En jij bent beschermd voor de rest van de dag.…

miljoen zandkorrels aangespoelde kristallen juweel in de zon…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

Wolken scheuren op tot flarden ik voel mijn huid tot eelt verharden De zon breekt zacht in kleine stukken die lachend aan mijn kleding rukken De horizon verdwijnt in water water van eens, water van later dat nu onder mijn voeten vloeit en als de storm straks brullend loeit Dan mag ik naar de overkant naar 't oude nieuwe moederland Het strand…

" en met een reuzeklap zit je ineens weer op het strand…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

zo dom en blond en rondborstig zou ik willen zijn als jij en dan tussen de vingers onvermijdelijk ontglippen met de woorden: blijf bij mij, lief de gouden zon gaat dalen…

geselend zoutvat het zand geen gloeiende glasplaat geen verschroeiende vuurbal de zon maar een zalig koel kussen een goudgolvend bed een streling van licht om een zacht warm lichaam ik ga voor geen goud naar het strand tenzij met haar die ik liefheb…

wandelen langs verlaten stranden blote voeten in het zand met de zon hoog aan de hemel samen lopen hand in hand lekker luieren schelpen zoeken uren zwijgen uren praten boeken lezen echt genieten en de boel de boel maar laten…

De middagzon tingelt als koperen belletjes, jij ligt slapend naast me. Glanzende druppels vallen van je lichaam op het zand, je omtrek achterlatend. Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

mijn dochter heeft een kuil gegraven in het zand daarin heeft zij de zee gevangen en ook een grote krab die hulpeloos naar houvast krabbelt langs de rand net als ik die op het wijde strand willoos ronddrijf in haar kuiltje dat mijn leefwereld omspant…

ik loop op het strand, kijkend naar de branding, telkens als ze me wil grijpen, komt ze net niet ver genoeg, ze kijkt me boos aan, en bruist, met haar witte schuimkopjes, en ik kijk boos terug, maar ze doet niks, ik vlucht snel weg, voordat ze zich bedenkt.…

We waren aan het strand En stonden in het zand.…

Ze gaat naar het strand en vlijt zich neer in het zand Voelt de strelingen door de wind, en onttrokken aan het gezicht spreidt ze haar benen licht De wind beroert nu haar geslacht; ze kreunt daarbij onhoorbaar zacht…

Blindelings raak ik je aan warmte van mijn hand kilte van je huid druppels water schitteren in de zon loomheid luiheid niets verstrooit de stilte alleen de zee zucht ritmisch…

Lopend Met het zand Tussen je tenen kriebelend De zee Brengt schelpen die ik Bibberend in mijn emmertje stop De wind Blaast zijn laaste adem uit Die mijn haren Willekeurige kanten op laat dansen Met een zucht Terug lopend naar de realiteit…