Alle inzendingen over TOVERACHTIG

Toekomstbeelden mogen stralen vol toverachtige beloftes de schoonste wens blijft steeds te willen bloeien voor hetgeen we bestemd zijn op de plaats waar we toeven.…

Langzaam schuiven doorzichtige wolken langs het dunne licht van ’n sikkelvormige maan, die mijn door ranken omzoomde raam als kader koos voor een toverachtige prent Voorbij gedachten vang ik de stilte in dit levende moment het is te kort, te kort…

Tijdens de vroege levensjaren zijn bekende geliefde sprookjes een verre nachtelijke stad stil in 't einderduister verzonken die haar plaats alleen aanduidt met een zwakke hemelgloed waar slopend werk en drukke pret samen bescheiden rossig glanzen Assepoester Sneeuwwitje Duimpje bestaan voor rijpe mensen als vertrouwde wijze dwaalsterren…

Er lag een toverachtige trilling in de lucht, kort en krachtig en heel even, het ging door mij heen als met een diepe zucht, iemand die mij mijn levensadem had gegeven en dan ook nog wakker had gekust, Zo kwam ik uit mijn mooie dromen, en was nog zo buiten zinnen, deed mijn raam wijd open, en de lieve lente sprong naar binnen.…

Ongemerkt wil ik mij op het roestbruine herfstbed naast je schikken om de pijn van het breken de angst bij het vallen met je te delen Je slaapt hier om te sterven een ijle lijn scheidt je van onzichtbaarheid draden van wit zuigen toverachtig het houten hart weg Ik laat je hier stil achter – in de verademing – gun je weer terug te…

O toverachtig gemengel van week gevoel en van drift! O tolken van 't hart van die engel, brengt gij mij laving of gift?…

Aanzwellende zwoele lust schuilt ongezien en geheim achter toverachtige aquamuur. Kijkt door een mistig gordijn ziet de wereld in een nieuw vuur de eeuwige rivier bruist en gutst. Een opwindende wellustige gil kloppend hart vindt serene rust. Glansrijk voor passie uitverkoren heeft zij haar onschuld verloren.…

haar naam danst als een veld vol bloemen… ze steelt mijn hart voor altijd uit mijn blije ogen, ik leg het graag blind voor haar neer stil ontroerd vindt heel mijn wereld slechts verwondering en zacht zing ik van poppedeintjes, van een maannacht vol geluk groot en rond verraadt haar zachte schijn dat licht heel toverachtig pril kan zijn…

(de kopjes buigen links en rechts, ze deinen terug, totdat hun snavels elkaar raken … ) water laat ze kringen maken kleine spatten kristallijn zo lijkt het, waar de zon wil zijn het licht weerkaatst en wind haar druppels vormt in toverachtig licht hoog geheven vangen trage ogen wind, subtiel in de verwachting van dat ene kind geborgen,…

De uil In het bos Fladdert op en neer Hij blijft in het bos hij is op zichzelf Samen met de elf Die ook in het bos woont En de sfeer van het bos Beklemtoont Een stap in het bos En de mens voelt zich mens het leeft tussen de bomen Er zijn voor veel levende wezens een onderkomen Ritselende Geluiden Tussen stilte door Prachtig Toverachtig…

Bij de open vensterluiken verdringen kamergeuren elkaar, verlaten hun thuis, zweven langs de woning met strelend geruis, laten de tuin toverachtig zingen. Minzaam zien wijde, helgele bloemen op kleurrijke gewassen onder hen neer. Laat hier een bijenfeest vrolijk zoemen!…

op muziek van Peter Benoît Door woelig jonglingsleven, door bonte jonglingsdromen, gelijk ene Elve aan 't zweven in lichte morgendomen ontwaart de Man de Liefde - een toverachtig beeld dat, troostend en belovend, gedurig rond hem speelt.…

't Opbeurende wit, met wazig wijnrood, der tere grondsterren spreekt luchtig, maakt de schuchtere lente machtig groot: "Ik wek het bos bescheiden, maar eerzuchtig, geef nieuw leven aan woudreus, nietige loot, besta toverachtig sterk _ schoon vluchtig."…

Stil gereedschap beeldhouwt vele dromen, wil de zoekende klanten doorstromen met een plan, dat iets toverachtigs betracht. Het echtpaar van Hees beheert opgewekt klinkende of verzonden bedragen, aan hun dagelijks bestaan en welzijn verstrekt.…

Toverachtige kleuren, camouflage bepaald. Invasie, krachtige beelden en bijna verdwaald. Genieten, rondkijken, ontspanning in het water. Evenwicht zoeken of problemen wat later. Een gevoel van vrijheid, haast onbeschreven. Natuurlijke schoonheid laat het water leven.…

Laat mij maar nog even roeien vannacht in hoge baren worstel ik tot de overkant Daar word ik straks wellicht opgewacht op ‘t toverachtig golvend hemels strand Hoor de golven zingen in de woeste zee golven stervend op uitgestrekte stranden Achter een verlaten einder wacht er vree dewelke ik omarm met de beide handen Zie de lichtjes dansen…

Een fijn penseel dat alles dekt met sneeuw De herfst is ingeruild voor wintertijd Een wonderbaarlijk toverachtig taferéél En alles is zo sprookjesachtig mooi Het raam is al wat mij van koude scheidt Ik voelde mij bekeken door een ziel Pardoes en plots verscheen voor 't raam iets vreemds Een klein gevleugeld elfje heel fragiel Ik knipper eenmaal…

lelieblad als waterfontein getooid waar druppels zich glinsterend en juichend verspreiden over een dorre aardse mat het is nog alleen aan mij, te zeggen goed, ja goed is deze wonderlijk schone daad onvoorwaardelijk uit mijn zachtheid geboren het is overzichtelijk naar menselijke maat het kostbaar vocht blaast ontelbare toverachtige…

De stad groeit vanzelf, alsof er geen werklui zijn -- maar een tovenaar.…

lelieblad als waterfontein getooid waar druppels zich glinsterend en juichend verspreiden over een dorre aardse mat het is nog alleen aan mij, te zeggen goed, ja goed is deze wonderlijk schone daad onvoorwaardelijk uit mijn zachtheid geboren het is overzichtelijk naar menselijke maat het kostbaar vocht blaast ontelbare toverachtige…