Alle inzendingen over Tijd / Individu / Lichaam / Talenten

Als de toegemeten tijd verstrijkt zal mijn lijf, waar ik van houd ook materie dat mij steeds plezierde wisselen van plaats, zonder mijn herinnering aan hen die mij hebben verwekt, verzorgd en groot gebracht, 't wereldvenster ruim ontsloten zij kenden mij en namen mij hoe ik ook was vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde dat…

Hoe beschrijf je iemand... waar geen woorden mooi of goed genoeg voor zijn..? Hoe raak je iemand aan... dat het hem in het diepst van zijn ziel doet uitbarsten..? Hoe verklaar je iemand je onbeschrijfelijke liefde... waar iedere verklaring het magische ervan doet verdwijnen..? Hoe krijg je zo iemand, Die jou ook met geen pen weet te beschrijven…

Felicitaties en lovende kreten, meid, jij hébt talent Op de job was ik perfectioniste, dat werd erkend! Kan je je werk niet aan, beken dan eenvoudig en oprecht. Een mens is geen machine, een individu is uniek en echt. Onrecht of onrechtvaardigheid, het is van deze tijd Dit pijnigt me, warmte en capaciteten negeren, het doet me spijt!…

Ieder zijn eigen genoegens, uit voorkeur de sleutel tot het gestelde doel uit ambitie of een nog verborgen ideologie vervat in de bolster van intrinsieke waarheden, wie het weet, toch weer anders te definiëren, talent van schoonheid uit de wetenschap of schone kunsten, door elk individu weer anders gemodelleerd, die beide in…

Krat bier, aardappelen en jus Ik zie mensen kijken zuur en cru Individu…

Hoewel niet aan zee Leef ik van golven en wind Vanaf toppen Naar de dalen In eeuwige deining Van horizon tot horizon Stromen mijn gedachten En ideeën Langs stranden Onder zon Of stormen Zonder merkbare Verschuiving van vormen.…

oneerlijk was geworden door de mensheid zo zeiden ze, en je luisterde omdat er geen licht kwam, Jij raakte me aan in dat verlangen samen te zijn, zonder aanhangsels van dogma’s uit het verleden of angst voor de toekomst je dacht dat jouw denken iets in jezelf was, waar ik niet bij kon met mijn emoties en je had gelijk ik was een individu…

zij heeft in bewegen de zegen van boven gekregen lenigheid en souplesse als ultieme gift in een lach die aanstekelijk is een heerlijk natuurlijke performance die je meeneemt en vaardigheden geeft in een wereld waar talenten geen centen verdienen is met het uitwonen van je lijf maar waar plezier leidraad is in het speelse…

De beste wordt je niet ineens daar is heel wat voor nodig, lange tijd plezier, passie en inzet ook talent kan je er in kwijt Op een dag is het zover dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar dan is de cirkel rond dan heb je iets voor mekaar Plezier hebben in wat je doet passie hebben voor wat je doet inzet bij wat je doet alles belangrijk…

TOEKOMST In zijn toekomst gaat ieder individu dood. HEDEN In zijn heden verstrooit ieder individu zijn leven. VERLEDEN In zijn verleden vragen heden en toekomst om leven.…

vol vertrouwen leerde ik de kunst van het verhalen maar het schrijven vertelde mij niets ineens zàg ik mijn passie … ze was er eigenlijk altijd al geweest op een dag sprak mijn lichaam zijn eigen taal ik danste, niet in het minst verlegen voor andere ogen Eindelijk had ik mijn talent gevonden mijn lichaam gaf me alles wat ik zocht ……

Talent is een gave En een gave is een talent om je talenten op de juiste plaats en tijdstip te tonen aan een ieder die de gave heeft om van jouw talenten te genieten.…

Ieder individu, man of vrouw... vrouw of man.. neemt zijn of haar plaats en rol in de tijd der geschiedenis in! Het ligt vast, om los te laten. Elk denken, ieder onderhandelen is belangrijk genoeg, om weg te laten.…

, neemt ons de maat, verstoort contouren van het hart vermomming van de toekomst we keerden de gaven en de tijd in de lichtheid van de tranen die uit elk lichaam valt te raden, vriendschap is de levensvorm die men meedraagt in een afscheid van het onvermijdelijke, een blijvende boodschap in een kus die alle schijn doorboort?…

ze strelend over zachte tijden of stelt ze de heimweefabriek in werking bij vlagen stuurt ze ons een bericht en zet ons - onverhoeds - terug in de geschiedenis die we achterlieten onze oren: zij kunnen niet vergeten…

waarin we ons verschuilen zo breekbaar als de dunne doorzichtigheid van haar schaal veilig is niet het woord verte ligt altijd op de loer het verdwalen in datumloze dagen wachtend op het onheil dat een plek zoekt om te gebeuren het uur waarop de rui zich aankondigt de vleugels kort wieken de vlucht introverte oorden van het lichaam…

lachende ogen puberale ironie de zon houdt haar in tegenlicht de rivier verglijdt net als de tijd veel toekomst nog talent wellicht wie zal ze zijn belofte…

zo vaak zo veel ben jij daar even zo vaak zo veel kan ik het kwijt want het valt me zwaar dit leven heb vaak geen besef meer van omgeving of tijd zo vaak zo veel droom ik van veel beter zo vaak zo veel niets meer zoals nu jij bent weg en dus interesseert me niks voor geen meter ben ik niks een nada individu…

jij bent als de zee je bent vloed, je geeft je bent eb, je neemt deining is jouw hart branding jouw ziel stormen met wilde stromen zijn gelijk jouw buien een warme en koude golfstroom trekt door jouw aderen ik trek me terug je voelt koud, vandaag morgen zal je anders zijn hunkerend druppels als klitten…

werd vermoeid wakker in een uitputtende droom en viel weer in slaap…

in de verte lonken de aasgieren met nekken hongerig steeds langer -hun botontkalkend gekrijs maakt me als maar brozer – langzaam sterf ik weg uit mijn bewustzijn en laat me begraven onder scherpe snavels die ongezien snel ter plekke zijn…

het hoofd leeg houden met een volle agenda bespaart kopzorgen…

winter striemt zonloos grijze dagen en ik ik sterf vissen in de ijszee grotendeels blauw maar met mijn borst nog rood blijf ik zoeken naar jouw temperatuur om eens weer volledig op kleur te mogen komen…

Ik denk terug aan de tijd dat ik jou kon beschrijven dat is nu voorbij maar eens stond het hier op papier zo heel dichtbij zo vrij. Dat was een oud talent nu kan ik niet meer zeggen hoe mooi je werkelijk bent.…

het zelfde hart klopt door de tijd in de knop werd jij gebroken nog voordat jij.....…

Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en dier verlaat, bestaan dat uitgezeten wordt – of treft je het bijzondere, een gevel als geen andere, een onverwisselbare wolkencombinatie of een individu – desnoods gespiegeld in een etalage. ---------------------------- uit: 'Hoogste zomer', 2015.…

Een drankzuchtig schilder uit De Bilt is van de Van Gogh's helemaal wild de fles en Vincent zijn vast inherent zodat drank zijn talent niet verkilt.…

zij bespeelt de oude stradivarius met ontluikend elan haar snaren klinken als voldragen woorden wanneer zij haar sprankelende lettertonen uitstrooit in het hart van een vergrijsde man de viool, uit verguld hout gesneden trilt van vreugde onder de vingers van deze blanke lelie; een meisje met een nog pril aards verleden…

Je hoeft nergens meer aan te voldoen Je bent gewoon wie je bent Als je dat maar lang genoeg doet Raakt men er wel aan gewend Je van alle schaamte ontdoen Dat is tegenwoordig de trend Het gaat om de roem en om de poen Veel belangrijker dan talent…

dan mijn talent dat steeds verstek laat gaan mijn fantasie die vaak toekijkt om niet meer te verlangen het hele leven in een dicht te vangen…