Ik en de tijd

Mij kon niets gebeuren,
zo dacht ik vroeger —
onkwetsbaar als de zon,
die nooit haar licht zou doven.

Maar zie mij nu,
veertig jaar verder:
elke stap een afkooksel,
van wat ooit vanzelf ging.

De spieren takelen traag,
de knieën kraken herinneringen,
het lichaam schrijft verhalen
die de geest niet hoeft te horen.

Toch glimlach ik nog soms,
want de tijd, hoe hard hij ook duwt,
laat mij nog altijd voelen
dat ik daadwerkelijk heb geleefd!

... Tijd gaat vooruit....
Mijn lichaam achteruit! ...

Biografie van deze schrijver

Aftakeling lichaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17