Alle inzendingen over Vivat

Vivat mijn schat, mijn spinnerad!…

Een studentencorps uit Groningen -Stad- brulde luid en meerstemmig IO VIVAT toen de Praeses van het corps -hij kon er net door- ad fundum verdween door het spoelgat.…

Het is de junimaand nog niet ontstegen Het grasveld zompt en voelt haast als het wad De naaktslak viert massaal io vivat En onkruid tiert als dank voor bakken regen Het is dus flink genieten, echt en puur, Van deze zomerpracht van de natuur…

Tot op het laatst blijft alles bij het oude, Pas als op 't Binnenhof de muurkantelen Gaan kantelen - tot opluchting van velen, Verdwijnt de tefallaag die hij zich bouwde Z'n kruik barst van de leugens - Vivat Io Wie 't laatst lacht is niet meer Pinokkio...…

Je kunt hier klikken - zonder gevaar voor eigen leven of dat van je laptop, pc of mobiel - voor een verwijzing naar de context waar dit snelsonnet op gebaseerd en aan ontleend is. Voor nader begrip word je doorgelinkt naar het snelsonnet van de dag, van de hand van onze douze treize Inge Boulonois. __________________________________ DE VROLIJKE…

Veilig, in samenhang vervat - io vivat. Schept de A. Hippocastanum straks als eerste nieuw blad. Lentekanjer -…

Vivat het mulders leven! Maar ziet mijn molen nooit kind noch kraai, Dan is het mij net om het even. Och, kwam op de molen Marieke mijn schat, Ik denk, dat ik spoedig zo'n dreumes had.…

Dat gevoel van vergelen en vallen tot een tooi om mijn voeten de rijkdom van wat was, wat niet ontbrak, dat ken ik goed maar ik kijk er niet naar zoals mijn vrienden doen Zij zakken maar even mee in mijn schoonheid en dankbaarheid en gaan dan gauw weer aan de kant staan kijken in de put waarin ik knoppen bot Dat gevoel van hard werken…

Icke sou so gere die lefe kere As icke meuge sterfe Ende alle werumme sie Laeve mie die stille Gelieke die dode die ruste wille Waor dan bluuve die piene In haort ende lief de miene Icke groete dich sere Mien al lieve, so tere Julius: Vitanova hfdst 1 vers 5 ik wens 'n nieuwe lente dat de winter sterve vivat…

mort n’est point notre issue Mais elle rend unique tout d’ici : Ces rosées qui ouvrent les fleurs du jour Ce coup de soleil qui sublime le paysage Cette fulgurance d’un regard croisé et la flamboyance d’un automne tardif Ce parfum qui assaille et qui passe insaisi Ces murmures qui ressuscitent les mots natifs Ces heures irradiées de vivats…

Hoe dan nog eens zooals vroeger Door de straten der Sleutelstad Hun leeuwerikstem zou weergalmen Van het godlijk Iö vivat! En noemde zijn lip dien feestpsalm, Dan grepen zij eerbiedvol 't glas En orgelden driestemmig 't heilig Nostrorum sanitas.…