Alle inzendingen over Vlucht uit de werkel

M’n oude leraar klassieke oudheid is al lang niet meer van deze tijd gevlucht voor ‘t huidige barbarisme is hij in oude verhalen gevallen zit hij vast in ‘t verleden van de - Mediterrane, azuur blauwe scheur die Europa en Afrika uit elkaar rijt bakermat van beschaving die dwars door Europa naar ‘t noorden drijft. Soms stapt hij even…

Door de waarheid ingehaald Vertrekt ze naar het land der dromen Waar visioenen binnenkomen En haar dwaallicht vredig straalt Voorbij de aardse woestenij Raakt ze lucide sterren Ziet de kosmos opensperren Schouwt planeten van nabij Maakt het gewillig brein Haar eigen creaties Restrictieloze impressies Die werken als karmozijn…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Het paardje reed zo klinkend met hoeven tinkellinkend al op de klinkerdijk. Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

Toen klopte aan de kamerwand een schuchter ijle zwarte hand 'waak op! ik ben 't! de Nood!' Ik zei, ik ken u al zo wel gij met uw grauwe zwarte vel, hoe? heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u…

De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan, heel bleek van wezen, kwam hoog, omhoge staan. Veel vreemde witte dampen die waasden alles weg, alleen matgoud van lampen glom, boven zwarte heg. Daar zong een teder meiske met kindje aan haar hand, een zacht en teder wijske door 't witte avondland. De zwarte en witte…

De koe die schurkte laag haar kop de gouden zonne scheen erop en op het zwart en witte vel en op de lichtglanzende bel, die rinkte, die rinkte zo fijn. Het dorp was naar de mis gegaan; het meisje liep maar zoetjes aan door 't groene pad langs 't korenland en voerde 't koetje aan haar hand. Het koetje trad maar lijzig aan en…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

, vlucht, vlucht ...…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

Wachten op geluk: lange treinen vol kansen – die voorbij razen.…

vol trots kijk ik van laag naar hoger gelegen water jij opent je voor mij en binnen gesloten deuren weet ik me veilig tot op grote hoogte een spiegelend...meer!…

zijdezacht vertrouwd verbind ik mij met katjes zachtgroene lente…

als je vriendin lees ik je woorden je zegt...... dat je van me houdt maar toch..... voel ik de afstand in je woorden jij, jij zou er zijn ongeacht wat er gebeurt en nu..... nu weet ik pas wat angstig dromen is het gevoel van jou niet vast te houden op het moment dat ik het nodig hebt want jij, jij bent er niet niet hier in mijn…

de kast te draaien zonder boeken op de plank geeft een leegte aan…

gedroogde rozen geborgen in glazen pot een steelse liefde…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

varend zonder vaste koers sla ik al zittend op de bank geen munt uit deze situatie het schip met geld varend op juiste geldstromen meert hier niet af grenzenloos is mijn investering van verlies en winst met als batig saldo opnieuw voor de euro...pezen!…

mijn moeder is niet meer ken haar vormen als geen ander volle borsten volle buik zo ben ik gevoed vol trots weet ik haar gevangen in dit beeld volle borsten volle buik aardse vormen vertellen van... hemelse blikken kijkend...naar jou…

levend in vrede ben ik -voortdurend- in oorlog met mezelf levend in vrijheid zie ik -steeds- jouw gevangen zijn mijn helpende hand reikt niet verder dan vrede hebben met jou in gedachten houden ik verzet me -ongewild- tegen elke overheersing die mij in alle vrijheid wordt opgelegd verleg mijn grenzen niet in mijn, maar in jouw…

van na de oorlog ben ik geboren in een vrijheid die menigeen net gemist heeft van na de oorlog ben ik hoor en lees nog steeds van oorlogen die ik gelukkig net gemist heb van na de oorlog ben ik zie nog steeds slachtoffers van geweld van hen die voor die oorlog waren van na de oorlog ben ik zonder de vrijheid van nu zou ik hier niet…

Soms ben je het gewoon even kwijt, je weet niet meer wat je doet. van de dingen krijg je spijt, doe ik het dan wel goed? je kunt niet leven zonder fouten, maar ook niet leven met geluk. je moet leven zoals je bent, het maakt je leven echt niet stuk. als jij kan zeggen wie je bent, dan moet je dat niet veranderen. als jij jezelf kent laat…

de zon schijnt vandaag! de bomen lachen ons toe. ik stel mezelf de vraag: wordt de zon nooit moe? wie geeft de zon te eten? wie zorgt er voor het licht? wie liet de zon zo leven? och wat een mooi gezicht! antwoorden krijg ik niet, ik maak me ook geen zorgen. dit is wat ik zie en ook de dag van morgen!…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…