Alle inzendingen over Voor Mirjam

en plots is er een nieuwe wereld met nieuwe mensen ze worden weer compleet nu de mondkapjes zijn verdwenen en gezichten worden aangevuld en ingekleurd moet me heroriënteren mooie ogen suggereerden een bepaald type mond stemmen de kin en lippen en nu – nu is zuster Mirjam Mirjam niet meer zo veranderd na de vorige keer niet door…

Ik ben een vrouw en Mirjam blijft mijn naam. ------------------------------- uit: 'Zeven vrouwen', 1997.…

Kent u toevallig Mirjam van den Broeke? De hakken hoog, de haren blond en zo? Dan heeft u een bedenkelijk niveau ’t Gevoel voor humor is ook ver te zoeken Wat heb ik toch een hekel aan dat wezen Dit alles moet u als een knipoog lezen…

en nog zoveel meer zodat het een echt vette oceaan voor Jochem wordt tenslotte vaart een zeilbootje met slapende Jochem, onder maan en sterren en zeemeeuwengekrijs, naar een wonderschoon eiland onbereikbaar voor Erik en Mirjam die altijd zullen hopen op een behouden terugkeer…

Nooit zou hij meer in zee gaan met Mark Rutte Dat klonk heel stoer want hij was uiterst stellig Maar toen, bij Remkes, werd het toch gezellig Nu trekt hij onverwachts zelf aan zijn stutten Ik vond hem soms een iets te koude kikker En ben oprecht benieuwd naar Mirjam Bikker…

Ik zou al jouw onrust willen stelen al jouw demonen één voor één Opdat ze jou nooit meer zullen vervelen voorgoed laten zij jou dan alleen Zodat vreugde zal overheersen intense liefde droogt jouw tranen en maakt je blij Kun jij je laven aan het leven nippen aan het geluk is de wens van mij ~* Voor Mirjam *~…

Ze willen dat ik voor hen een lichtje aansteek in de nacht, hier in dit godvergeten oord waar ik beland ben met mijn dochtertje, met Mirjam. Ze is vernoemd naar Mirjam Mendels uit de Piet Heinstraat, nummer 39. Op 10 september 1943, een dag voor mijn geboortedag, werd zij zestien maanden oud gewist.…

(voor Mirjam) Je bent bij me weggelopen en ik heb als een zwaargewond dier nog de plekken bezocht, die me aan jou herinnerden, gesnuffeld, geschonken, geheeld. Maar nu loop ik bij jou weg, het is meer dan genoeg geweest, in korte tijd mijn leven op de kop en emoties die me bijna gek maakten. Bijna, want ik ken nu het tegengif.…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

Mirjam…

Zeven was ik en tussen de kattenkoppen zag ik opeens de liefelijke Mirjam met donkere ogen die ongekende diepten verborgen. Haar stem tinkelde als de pendule thuis en sierlijker nog dan het paardje van mijn oom stapte zij het schoolplein af. Ik moest en zou haar mijn liefde verklaren maar hoe?…

(voor Mirjam Bruijn) Ze werd beticht van bezetenheid, verguisd door vele intellectuele mensen, mensen die zichzelf wijs waanden, maar de plank volop missloegen, ook al dachten ze zelf van niet. Totaal afgewezen door de correcte zielen, vluchtte ze naar andere steden, trachtte zichzelf te nestelen, wat geheel mislukte.…

(voor Mirjam) Ik sta met lege handen in de nacht, ik hef ze naar God uit wanhoop, Hij weet precies hoeveel ik van je hou en ook hoeveel jij van mij houdt, dus maak geen vergissing.…

(voor Mirjam Bruijn) Meer en meer ontdek ik dat onze zielen vlijmscherp op elkaar gelijken en dat we daarom zo fel op elkaar reageren, want ja, gelijke polen... Ondanks die afstoottoestanden zijn we heel close geweest, streelde ik iedere centimeter van je goddelijke lichaam en deed jij hetzelfde met mij.…

Miskend ontgoddelijkt ga jij de geschiedenis in imago van zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen zoon van Mirjam, Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen…

(voor Mirjam) Ik was bij onze boom, waar we voor elkander knielden, wat je vast nog weet, engellief, ik miste je zo en de boom eveneens, we leken wel twee ontzielden in de kou en in het donker.…

Toch lig ik hier in mijn kist nog wat na te hijgen, de ademnood wordt alsmaar groter, het zwart zoent de tranen, die continu stromen, ondanks dit onterechte verraad spreek ik je naam, Mirjam, tot mijn laatste adem heel liefdevol uit, voel je lijden zo diep in mijzelf, draag je met me mee tot God me weer doet lachen in het hiernamaals met…

(voor Mirjam) Ik heb de muren van mijn flat kaal gemaakt, de schilderijen weggegooid, de foto's her en der neergezet op de vloer.…

(voor Mirjam) We zijn allebeide bange kinderen en dat niet alleen, maar bovenal verdrietig tot op de bodems van onze zielen. We lijken zielsveel op elkaar en misschien dat we daarom elkaar niet kunnen genaken, magnetisme zeg maar, het tegendeel daarvan.…

Mirjam brengt me naar het veer. ‘Dat was het dan’ zegt ze en ze draait zich om. Ze zwaait niet meer. De veerman laat de riemen rusten. Eerst wil hij geld zien, een kwadrantpenning. Zo’n penningske heb ik niet, wel altijd op zak een zilveren kwartje. Wilhelmina met hangend haar laat ik in het maanlicht glinsteren.…

Miskend ontgoddelijkt ga jij de geschiedenis in imago van zondares bezet door anderen zo staat geschreven in gebogen waarheid stijg daar maar boven uit als vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar…

(voor Mirjam Bruijn) Ik heb na mijn lange zoektochten binnen de boeken over spiritualiteit uiteindelijk mijn rust gevonden in bespiegelingen over de Ene en de Eenheid, zoals de Essenen en de Katharen geloofden en beleefden. Niet dualiteit, maar eenheid is de weg, zoals Christus wist en doet.…

(voor Mirjam) De tijd en het onzichtbare doet vervagen, dat weet iedereen, stofwolken achterlaten is een methode om te verdwijnen, maar wat in mijn ziel is gebrandmerkt laat zich niet bedotten.…

gemaakt door Annette Castelein het gaat over het waargebeurde boek Doorgeschoten van Mirjam Mouse…

(voor Mirjam Bruijn) Stiekem stap ik op de trein en reis ik naar Milaan, zoek daar naar wegen om jou te vinden en zal als een magere Franciscus op de poorten van je ecodorp beuken.…

(voor Mirjam Bruijn) Ik laat je vrij zoals ik een mooie vlinder loslaat, ook al kriebelt zij zo lekker in mijn handen. Ik wil je niet verstikken noch verpletteren. Je moet je vlinderhart eerst elders schoonmaken. Je vlinderziel eerst elders helen. Kom gerust terug, maar dat zal wel niet, ik weet hoe die dingen gaan. Zo wreed.…

(voor Mirjam Bruijn) Van extreme liefde schoot je zomaar redeloos naar extreme haat, ik dreigde gek te worden, alsof je uit twee verschillende mensen bestaat, de één kent de ander niet, dat heb ik goed gevoeld, ik hoop dat het niet waar is voor jou, maar ik denk er wel aan, die term die ik liever niet uitspreek, want ik ken de desastreuze…

Terwijl ik opga naar wat zich hoog verheft keert Mirjam om. Ik sla haar vrolijk springen gade van steen tot steen. Ik weet niet wat ik hier verwacht. Een topervaring? Ongenaakbaar de witte blinkerd in de zon. ZONNELEEN 30 De sequenties van Amos…

(voor Mirjam Bruijn) Je bent nu bijna een maand weg, maar niemand weet hoe het je vergaat, omdat je alle banden hebt verbroken. We kunnen er naar raden, invullen hoe het met je gaat, maar dat voldoet niet echt. Hebben ze je nu helemaal te grazen genomen? Moet ik Rambo sturen? Bruce Willis? Superman?…

(voor Mirjam Bruijn) Teder hart, ik denk aan jou, terwijl ik doelloos door de straten slenter, snuffel tussen zinloze prullaria in de Wibra. Teder hart, ik hou van jou, ook al ben je kilometers van mij verwijderd, is het lot vooralsnog zo wreed, je voelt nabij.…