Alle inzendingen over Walnoot

Een wijze walnoot groent onder de zomerzon bruint in het herfstlicht Een jonge walnoot in de bloei van zijn leven een en al frisgroen Stam in zilvergrijs hier en daar donker gegroefd jong van geest, nog steeds…

In de matroesjka vind je haar handen haar borsten, haar als walnoten de parade aan verhalen van het leven. Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…

de walnoten allemaal geraapt drogen de kranten nat op zolder moeders mooiste op de schaal geduldig wachten de geur van zoete wensen in de lucht de kerstcake het einde van het smachten…

Met sinaasappel, honing, chocolade En kokos, walnoot, cranberry, rozijn Zelfs extracreamy, crunchy, superfijn Mijn God. wat zijn de schappen afgeladen! Waar ik naar zoek, staat er nét niet, helaas Er is geeneens gewone pindakaas!…

Blijf af van de vruchten van de walnotenboom, schud niet aan zijn takken en zijn stam, wie zich de vruchten toeëigent, wie beslag legt, liefdeloos, die zal het niet goed gaan. Wie de walnotenboom pijnigt, zal omvallen. Lang leve de walnotenboom, moge hij leven in vreugde. Hij is de eenhuizige rijkdragende. Hem kwaad berokkenen is er niet bij.…

het hapert in mij de kou flaneert mij voorbij mijn lichaam in vraagtekens ik dans in ongewenning als een vaatdoek door de kouwe blauwte net als auto’s die in de sneeuw blijven steken blijven mijn woorden in de straten hangen scheids waarom geef je rood zo zet je mijn lezers buitenspel gekraakt als een walnoot…

De ontbijttafel had je klaargezet onderzetters, borden en eetgerei Ik ging even zitten op jouw plek wij hadden de wereld in twee gedeeld Jij sliep en ik dacht aan poëzie hoe ik uit kon drukken hoeveel en waarom met de smaak van wijn, walnoten en gorgonzola in de mond Ik hoorde iemand hoesten en liep naar boven, deed mijn kleren uit verloor…

Je juicht in stilte maar iedereen kan je horen wij jij en ik stonden op een kruispunt in ons leven maar een richting onze richting stond niet aangegeven dus koos jij je eigen weg niets ontziend verwoestend brak je mijn hart als walnoten onder een hamer ik dacht aan de hemel maar jij creëerde een hel als jij had willen aangeven dat je…

natuurlijk bovenop - een karaf van antiek Venetiaans kristal uit je handen gevallen was en dat je weken later nog de scherven en de splinters trof op onverwachte plekken Diezelfde avond antwoordde ik met een gedicht over bloeiende oleanders in uitbundig wit, rood, geel, oranje, paars en over de wijn die zelfs in combinatie met walnoten…

Het is genoeg: kaneelbrood met de feesten een harde oude kaas erbij, walnoten en port Ga ik verloren in het strelen van jouw heupen vind ik mijn weg in het zachte vlees van jouw venusheuvel die duidelijk uit het landschap van jouw lichaam rijst?…

De man en de vrouw, net met hun kin boven de tafel, kijken onder de rozenbotteltak, die, in die blauwe vaas, door, op de walnoten die op kranten drogen, Ze ruiken het bos, de aarde, de stapel ongelezen boeken zien ze, de brandende kaars met foto van vriendin, een boekje met titel ‘de opvoeding begint voor de geboorte’ dat iemand…

Op drie boomstammen zaten we in ‘t bos De zon scheen op het water waarin twee zwanen Walnoten zouden we die morgen rapen Eerst koffie uit een thermos, hoe het dorp nu verder, over yagyas en raad ook over vermeende wanen ‘k Filmde de plek even, dan liepen we ‘t dicht omzoomde pad met riet Vonden de bomen en de noten, vulden…

Alleen de koffie de walnoten ruiken hetzelfde, smaken naar meer, verbinden vrijdag 28 oktober met de laatste zondag van de maand anno domini 2005 in Leuven…

'Geef mij een hand vol nootjes, amandelen, desnoods maar een bolster van een walnoot van mijn leeftijd. Geef mij een handvol en een hoofd vol dageraad een lichaam vol binnenbrand en terstond zal ik mijn mond legen en mijn hand leggen op de ronde rechthoek van je schouder.' ----------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

De kolenkachel straalt behaaglijk de huiskamer in zomerklimaat waar grootvader zijn uiltje knapt terwijl de kat een walnoot gapt die hij over het vloerkleed slaat kerstkoekjes in de dennenboom besneeuwd met suikervlokjes schommelen zacht aan felrood lint tussen de kaarsen; crèmegetint en tingelende tere klokjes de platenspeler krast versleten…

lichtjes, cola, die 'k nooit kocht, snoep en koekjes, lucifers, we zagen uit de verte de drie coniferenbollen Je sprak hem aan alsof nog bestaan, en goot de cola over aarde dronk ervan en bood 't me aan paaseieren tussen 't groen gekleurd, saam deden we de kaarsjes ze gingen even snel weer uit door wind, gekookte tarwe aten we met walnoten…