Alle inzendingen over Wij-synthese

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Wij Wij zijn Wij zijn de laatste Wij zijn de laatste kinderen Wij zijn coïncidentale dochters en zonen daar en toen uit coïtale sterrenstof van liefde tot leven gewekte op de blauwe planeet geworpen stervelingen dorpelingen stedelingen ondergeschoven verstekelingen nazaten slachtoffers en erfgenamen der wereldveroverende…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

stroom mee in de seizoenen van het bloed, ruisend bladgoed van synthese die na de storm is gaan liggen, een opmaat tot het nemen van de laatste hindernis om het schoonste wat ik bezit in te lijven met de ongekuiste teksten mijn blijvende honger stilt, aan dat laatste heb ik mij vaak vertild.…

De wereld draait zich in genot, wat verdroogd is wordt doorschijnend, obsceen belicht in röntgen van de opkomende zon, lichten nerven op, de rijke aderen van de synthese, vertaald in de passie van vuurvliegen, die na hun daad sterven, bekijken de toekomst vanuit het Eoceen, het venster van een barnsteen, transparant verstild in…

Sonoor als een midwinterhoorn dreunt over oale grond een trein Een kerstlicht onderweg naar vroeger, 'k word oud bij zoiets onverwachts, de eenvoud mijner jeugd ontgroeid... Dan rent een hond met stormkracht 53 niet aangelijnd het weiland in en zakt in 't zwarte ijs door 'n wak Ik wijdde er geen woordloos sprekende gedachte aan maar…

Laatst heb ik zitten lezen Over auditieve synthese. Wat mij eraan stoort, Dat je leest via het woord Over wat je hoort. Enkel de auditieve ervaring telt, Niet wat er op schrift is gesteld.…

Heb je straks een titeltje in handen Van Disney´s film-op-dvd vermaak En ren je juichend door de uitleenzaak Dan blijkt 't schijfje bijna te ontbranden De synthese van gemak en copyright... Maar wat nooit vergaat, dat is van Barry White…

is de schrijver verzamelaar van scherven die vergeefs naar synthese zoekt of vind je hem pas in de wortels? zoekt de familie in meanderende conversaties de overeenkomst in hun verschillen of heelt zij zo haar wonden?…

ik drink de atmosfeer als levenselixer - dan de sopraan … vanuit het niets overstijgt zij het huilen direct naar de zon - daar vinden wij elkaar de hemel huilt mee vogels dalen neer omvliegen ons zodat wij niet te hoog stijgen synthese van twee absoluten hulploze onschuld grijpt wij laten rozen dalen één voor ieder…

Elke dag eventjes maar dan praat ze tegen mij en ik tegen haar, zij en ik zijn gewoon wij. We kennen elkaar van het dagelijks mailen, en een dag niet gezien, wat zou er aan schelen? Zo is er een vriendschap voorzichtig opgebouwd, en het is voor ons beide al heel erg vertrouwd. we sluiten dan af met; veel liefs en tot morgen.…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

“Maak ik je gelukkig, is er wel een WIJ?” Ik zou je willen vragen, hoeveel je om me geeft. Of je het gevoel hebt, dat je zonder mij niet hebt geleefd. Ik zou je willen vragen, …voel jij “houden van?”. Ik zou het willen vragen, maar ik weet dat het niet kan! Want jij kan mij niet zeggen, wat je gevoelens zijn voor mij.…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

tellen dagen dichter bij, dat ene zekere weten, de kalender wordt dan strepenvrij, gemiste uren worden vergeten de storm die van binnen woedt, laat ongesproken woorden verwaaien tot krachtige akkoorden, wij hebben alles nog tegoed…

warrige stegen waar schaduw om yoghurt honing en noten vroeg en altijd wel een plek waar het zacht was en zoet en wij…

Zij aan zij jij en ik werden wij.…

niet waar eindig ik waar begin jij maar ongedeeld wij ik jou vast en jij mij jij mijn rust ik die van jou jij die mij kust ik ook van jou die ene hand daar onze ogen voor elkaar perfecte glimlach nacht ochtend dag je haar je adem je zuchten je handen houden vast mijn Waar mijn bodem mijn luchten mijn branden alles…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

Zeg schat, als ik nu eens in de relatie Het woordje 'ik' vervangen zou door 'wij' Word jij dan weer wat aardiger voor mij En dat ik je dan niet zo vaak meer kwaad zie Daar trap je dus niet .., da's jóuw conclusie IK weet alweer genoeg..WIJ hebben ruzie!…

nerveuze ontmoeting, begroeting beginnen, beminnen verkennen, verwennen omarmen, verwarmen ontroeren, ontvoeren strelen, bespelen, vurig, ongedurig kussen, blussen lustig, onrustige hartstocht; Wij samen.…

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

hand in hand samen op weg die we nog niet hadden afgelegd in dit leven Je kan nog zoveel geven. Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen van een groene synergie van stilte.…

ik heb alle stukjes van mijn leven een plaats gegeven deeltjes vroeger en nu van jou en mij geregen aan een rode draad die kenmerkend is voor mijn uniek bestaan en onderscheidend gaan naast de kleur bindt ook synthese in specifiek vergelijken ik heb al jouw selfies bij elkaar gelegd jouw rode draad heeft het paradijs gehecht…

Leg je neer, dan leg ik me naast jou en zo zullen wij over deze warmte waken. Voel het bekroond verlangen wellen onder de trommelvellen van het laken en de witgeveerde wolken spannen in het binnenste van het bed.…

O die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt voor wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een eikenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen in een opkomende synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame wintertooi uit de aarde om weer in de gerijpte mist te vergaan, waaruit de purperen zon hem baarde.…

O, die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…