Alle inzendingen over aanvaard

een ruw geslagen vuren kruis achterover hellend door de haast waarmee het schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in…

niet aflatende pus De geest is verbijsterd Tijd sticht verwarring Een koude bries doet mij rillen De adem stokt Verstijft wacht ik het af De spiegel geeft geen bedrog En wanneer ik mij aanstaar Voel ik hem achter mij Ervaar de zwart omrande nagel Snijdend in mijn wang Hier vraagt geen kalender om uitleg Hier past geen rouw Te aanvaarden…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…

slechter of beter de dobbelsteen wordt gerold door eigen ego als je bent in wat er is valt al het oordelen weg Tanka…

Zomaar aanvaarden hoe de dingen komen: het licht, de duisternis, de dromen. Zonder altijd te willen veranderen, verbeteren, voltooien. Hoe moet een mens dit leren? In stilte zonder haast te drinken van het nu; en door de tijd niet steeds vooruit te hollen.…

Tevredenheid is het kunnen dragen van je last succes zit in het durven maken van een fout en geluk is het accepteren van verdriet immers alles is zoals het altijd is iets anders wordt het niet niet anders dan alles aanvaarden…

Toen je stierf, dat was jij niet. Ik kon niet huilen. Je was zo vreemd, zo stil. Van een afstand, keek ik naar jou. Er was zo veel te doen, dat kon ik wel...toen. Na maanden vond ik jou pas weer. Je leefde weer in mijn gedachten. Ik hoorde weer jouw stem, in lange donkere nachten. Toen kwamen ook de tranen, een nieuwe wereld ging…

Er achter willen komen wat God is, hoe Zijn machten mogen heersen en werken: iets, dat mensen graag zouden bemerken, maar omhuld wordt door milde duisternis. d' Almachtige blijft een geheimenis buiten onze verstandelijke perken. Diens Wezen met harde uitleg sterken? Zwervende leugen vol vermeende kennis. Onblusbaar straalt de eerzame Waarheid…

Misschien wil niemand het lezen mijn gedichten die ik met liefde schrijf aangeboden aan het Opperwezen gebeden en dank voor ziel en lijf. Mijn dank dat ik vanmorgen mocht ontwaken dat ik het licht van de zon weer zag de schone schepping en alle volmaakte zaken in het licht van weer een nieuwe dag. Eens zullen mijn dagen voorbij zijn gegaan…

Dan zal ik mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.…

Het menselijk lot Wil je niet, Het overkomt je, Voorbestemming of niet, Het leven gaat nu Eenmaal zoals het gaat En komt uit, gewild of niet, Bij het resultaat Waarmee je moet leren leven Het leven dat naast alle Pogingen die je doet Om er iets van te maken Blijft hoofdzakelijk Een zaak van aanvaarden En alleen hij overleeft…

Al keert ook economisch hier het tij En blijkt de werkeloosheid snel te stijgen Toch kun je hier nog best een baantje krijgen, Want zie, er komen tal van banen bij: Schiphol kan aan zijn vijfde baan beginnen En Kok sleept straks nog veel meer banen binnen.…

Durf aanvaarden al wat is. Aanvaarden van de stroom, waarmee we kunnen drijven. Sterven van verlangen, naar wat ik mis. Het aanvaarden van de wetten, die niet zijn zoals ik wil. Het feit van onze eigen dood, die een feit van leven is. Nog steeds wacht ik op die dag. Op het optrekken van de mist.…

Kalm legt de diepe zee zich neer naast duin en boterbloemenvelden akkers met aaneengeregen zaad liggen geduldig tussen sloten vol verleden tijd van bovenaf gezien een lappendeken anders lopend was het toch gelijk gebleven in een aangepast patroon…

Ik heb nog nooit zo vast gezeten Geketend Gekneld Gevangen Ik heb mezelf nog nooit zo gehaat Verafschuwd Verstoten Verfoeid Ik wil mezelf terug aanvaarden Accepteren Aannemen Ik wil terug van mezelf houden Adoreren Aanbidden Want leven doe je met jezelf, willen of niet Het is me jaren gelukt maar nu helemaal niet…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

doortrilde al wat adem zingen liet, verstilde bron van alle dingen die alle dingen verdraagt wij zijn ons zelve soms zo moe moe van zwakheid en verdriet , alles wat ons tegen zit 't is de bron van alle goed die geeft en wil dat onze ziel niet sterft maar leeft afgoden zullen zwijgen als wij voor de enige God nijgen aanvaarden…

In de wachtkamer van de chirurg, waar de afspraak uitloopt, raak ik aan de praat met een man, ook wachtend, relatief jong want wat is oud? De man vertelt, zou worden geopereerd aan een hernia, en is in de weken erna, zo vaak onder het mes geweest, leverde een aantal meter darm in, teert langzaam weg. Is het vreemd als ik zeg…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

Innerlijk aanvaarden wat je in het huidige moment ervaart Geeft ruimte…

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…

Sommige dingen moet je aanvaarden Zo is het in de wereld, soms doen mensen flauw. Maak de mensen blij. En zorg dat zij je aanvaarden. Vecht zij aan zij. Voor de gezondheid van de aarde. Denk na voor je iets doet. En doe niet gauw zo maar iets. Anders doe je het niet goed. En zit je met niets.…

Hoopvol in vertrouwen en met liefde zei ze met een tedere glimlach voor ze haar ogen voorgoed dicht deed ik ben niet verder weg dan je eigen hart pas nu bijna twee jaren later kan ik aanvaarden…

Toon mij geluk in alledaagse heden leven zo ik ook nu nog steeds leven mag vergeten alles wat ik heb geleden aanvaarden alle dagen met een lach. Laat mij vergeten die voorbije jaren niet meer naar onherroepelijke staren.…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Als ik noodgedwongen Met een bezwaard gevoel Hulp vraag En me klein, bezwaard En verdrietig voel Komt dit misschien Doordat ik niet geloof Dat ik het waard ben Om hulp te ontvangen…

Ik moet jou niets meer vragen, maar opwellend zwellen dikke parels: flou ontwaar ik enkel nog jouw dichtgebleven rozenknop en kan het bevend niet aanvaarden.…

dagelijks zichzelf, De wind en de lucht aanvaardde…