Alle inzendingen over alleen donker en lic

Daar zit een meisje alleen en verlaten. De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

Donkere holle ogen een troosteloos gezicht. Alleen in het donker geen enkel sein van licht. Sterren flonkeren in de hemel als diamanten op de huid. Kijkend naar links en rechts maar geen enkel geluid. Helemaal alleen beseft ze voor de laatste keer die avond. Langzaam laat ze zich vallen en eindigt op de grond.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

donker en licht overleven als vast gegeven…

Grenzende gedachten bij de tijdloze schemering, geroepen door prachtig donker, mooi als het licht Zonder spreken dichtbij de oudste waarneming, het niets een omhelzing van eeuwig vooruitzicht Terug zonder traan naar de zwarte filmrol, verzadiging van elk hunkerend begin In een duidelijker aards rock & roll, op een toneel zonder podium gewin…

zo alleen Ik kijk op en zie mensen die van me houden Met tranen in hun ogen hoor ik ze zeggen Lieve schat, nooit laten we je meer alleen Ik koester me aan hun warmte Als een warm bad na strenge kou Hoor ik, we houden zo van jou………

En weer kijk je moeilijk En weer zucht je flink En weer zie ik je denken Ik wil niet dat ik zink Het is zó ingewikkeld Je voelt je zo alleen Je glijdt weg in donker water als een grote zware steen Ik zag ergens nog een glimlach totdat ook die verdween want je kijkt weer moeilijk want je zucht weer diep en je ziet me denken…

De dagen worden alsmaar luider zo onvoorstelbaar luid dat ik niets meer hoor de dagen worden alsmaar zwarter zo zwart dat ik geen kleuren meer zie dat alles in een gat verdwijnt de dagen worden alsmaar meer als één en zo alleen dat ik ze niet herkennen kan.…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

Een jaar. Een jaar vol spanning, een jaar met verdriet. Een jaar veel gelachen, maar wie ervaart dat niet. Een jaar veel drukte een jaar met pijn. Een jaar vol veranderingen, maar ook wel weer fijn. Een jaar vol met beleving, een jaar met zorgen. Een jaar met een afscheid, maar ook een jaar met een morgen….…

Lief kind Je moeder hoort er altijd te zijn, want je bent nu nog zo klein. Ze zou je moeten knuffelen en kussen. Ze zou je ruzies moet sussen. Met jou naar feestjes moeten gaan, en met schoolreisjes op je te wachten moeten staan. Als je ziek bent, over je waken. Samen met jou een cadeautje voor je juf moeten maken. Ze is veel te vroeg…

Je bent er nog. Ik praat met je. Ik schenk je thee in. Geef je een koekje. Vertel van alles over iedereen. Nee,ik ben je zuster niet. Je laat me lachen en weer huilen. Ik zet de bloemen op de tafel. Zoek je tas na voor kam. Je vertelt me over deze morgen Nee,ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten En vraagt of je fiets…

Een nieuwe periode in een het leven van ons kind. Ik moet er nog aan wennen, al weet ik dat zij het prachtig vind. De kleutertijd heeft ze gehad, er zitten nu serieuzere zaken in het vat. Ze leert er rekenen en krijgt nu taal, voor je het weet leest ze `s avonds zelf een verhaal. Die kleine meid, ze word zo groot. Ze past niet eens meer lekker…

Eén seconde het is maar even. maar je kan er zoveel in beleven. Er is gekeuvel of het is stil. Je denkt aan iemand zonder dat het wil Je hoort ze achter je praten maar bij die ene seconde wil je het niet laten. Nog één seconde er bij en dan is het moment weer voorbij.…

Lopen in het bos met de handen op de rug. Ik praat tegen de hond maar hij zegt niets terug. Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Het menselijk gelaat - hoe droef mistekend, des morgens in de tram grauw van de nacht, des avonds in de tram grauw afgejacht van al waar men zich deerlijk in verrekent. Retour kantoor, kliniek en magazijn tobt elk om wat men zich ziet tegenvallen. Zie in de mondhoek, onder de oogwallen onverwisselbaar de paraaf der pijn. Hoe als nu plotseling…

Zij heeft zich diep bezonnen, Zij was alleen geweest ten allen tijd. Achter haar warme oogleden begonnen De fluisteringen van de eeuwigheid. Waarom was zij niet eerder overwonnen En van haar liefde en haar smart bevrijd?…

Vannacht dansten wij weer onder de sterren, lachten samen naar de maan. Ik hoor het jou nu nog zeggen, kom lekker dichter tegen mij aan. Wij sloten onze ogen, vertrouwend op elkaar. Onze hoofden iets gebogen, voorzichtig streelde ik door je haar. Mijn mond voelde je warme adem, jouw handen gleden over mijn rug. Woorden als zoete balsem…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Donker is de weg alleen Alle woorden zijn in stilte opgelost Jij die alles achter liet Eens de kleuren schilderde Van liefde in het prille begin Donker is de weg alleen Eenzaamheid is nu de pijn Als zand glijdt de liefde weg In donker de pijn uitschreeuwend Donker is de weg Voelend de tranen opkomend Niemand die het zout nog proeft Het…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

Wereld die niet Meer is, onzichtbaar Verdwenen in het Heelal van uiterst Donkere toekomstdromen Zwart als de nacht Maan en sterren Onvindbaar voor Hem of haar Die zielloos achterblijft Alleen de nacht is nog, Zonder verder leven, Alleen het donker nog Dat in al zijn immensiteit De nacht is uitgegroeid…

Avond, in mijn hut ben ik alleen, buiten ook -- En het wordt donker.…

met woorden als gif borrelend vanuit zijn keel tracht hij haar te straffen zij slikt alles grif hij krijgt straks zijn deel als zij hem af zal blaffen de dolk in haar rug het zwaard boven zijn hoofd hun liefde raakt de grens de klok telt langzaam terug de kaars reeds uitgedoofd een uitgebluste wens wat was er toch gebeurd? wat waren…

In het water gooi ik een steen, Die net als mijn trieste gedachten naar de donkere diepte verdween…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…