Alle inzendingen over beeldend werken

De zon speelt De gang in, Werpt lange schaduwen Over het lichtgroene tapijt En wij hebben net Te horen gekregen Dat het nieuwe Leven in ons Is opgehouden Met kloppen - Daar kan geen Beeldend werk Aan de muur Meer iets aan Veranderen…

Stemmen horen Die nergens klinken Dan in de diepte Van dit brein Beelden zien Die niemand ziet Maar er wel degelijk zijn Tussen de lijnen van Het beeldend werk, Ik zie een trein Die zich langzaam In beweging zet Hij rijdt voort, Levert beelden aan Die ervoor zorgen Dat ik er toch Durf te zijn…

Een herstelgedicht Een sokkel zal Ik voor je reserveren Zei mijn beeldend Kunstenares Jouw werk komt Op een voetstuk Te staan - zo ver Had ik zelfs in Mijn dromen niet Durven gaan NUIS, Atelier Grond, september 2012…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Laat je dromen naar een wereld leiden waar de werkelijkheid ze vangt en in mijn handen legt mijn vingers zullen ze met zorg tot één boetseren naar jouw evenbeeld mijn droom…

Ik zal ze blijven zien hun geur en tint om zelf te overleven, gebeiteld in de gewonnen strijd van licht uit de greep van ongetelde uren. Vragend zout in wonden die verzuren, groeven geaderd door de tijd in nasleep van het verlangen om de afkomst te bewijzen. Gekaderd in gedroomde miniaturen, ondergedompeld in talent en vaardigheid…

Hoe veel jaren al Heb ik deze deur, Deze sleutel In dit huis Aangeraakt, En als ik er niet Meer ben zal ze Me nooit gekend hebben - Maar deze steen, Gevormd naar mijn hand, Een gezicht gegeven Door mijn aandacht, Door mijn tijd, Zal voor altijd Een indruk geven Van wie ik geweest ben…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Hoe werk jij Aan je verhaal?…

Beeldende technieken (hout, steen, glas) helpen mij weer overeind, en gedichten zijn het bewijs van mijn bestaan - vandaar de titel Ergo Sum.…

de woorden beelden de vorm de woorden vormen een beeld ik en de wereld , zijn beeldende vorm…

De natuur maakt zelf haar patronen De sneeuw 'n beeldend kunstenaar het zal lonen: Als kijker naar de aarde onder mij.…

zijn inmiddels afgebroken - vandaar de titel Ergo Sum Beeldende technieken (hout, steen, glas) helpen mij weer overeind - en gedichten en zijn het bewijs van mijn nieuwe leven.…

(tanka) 'k Wil wat verrichten, ben zwak, maar word bemoedigd: voor mijn beeldend oog vliegt een bij in kringen rond, een krijgspet op haar kopje.…

Afwezig geïnspireerd mijmerend betoverd dromerig leven beeldend herinnerd belangstellend bonzend gekleurd teder terug naar jou…

De vlinders in haar hoofd heeft zij buitengezet zwermen uitgevloeid in een kleurrijk palet ontsluierd en verklaard in onzichtbaar licht schepsels van poëzie op het eerste gezicht Verstoppertje spelen achter de werkelijkheid nu zijn zij hier, daar vallen zij uit de tijd blinken als een spiegel en dan weer dof door drakenvuur, bedekt met dromenstof…

Toen hij klaar was vroeg iedereen de maker hoe het was geworden. En de maker sprak: "Geworden? Ik bracht slechts tot expressie wat al die tijd onzichtbaar was."…

Met haar blik biedt ze me oneindig aan deze drank uit de vorige eeuw voor mijn gezondheid want dat moet ik vooral weten deze drank is gezond je drinkt het warm bij het schaatsen en koud in de zomer ze kijkt me aan, ze kijkt me aan ik kan niet anders ik moet wel slok na slok na slok…

't Wereldgebeuren is een krioelende mensenstoet die luid roepend voortjaagt waarbij Gods stem soms klinkt als olifantengeschal door iedereen gehoord of de zang van een vogeltje beeldt wat enkelen verstaan.…

Geliefde, 't moet wel zijn als 't spreekwoord leert: Dat ware liefde 's mensen oog verblindt, Daar 't wezen, dat met hart en ziel bemint Slechts haar aanschouwt, wier liefde 't zich begeert, Terwijl zijn blik 't vermogen gans ontbeert, Om 't schoons te zien, dat andren lokt en bindt. Of zaagt gij nooit, hoe in de morgenwind De sterren…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

beeld zo onwerkelijk maar waar laat mij niet meer los die kaalslag van het bos voor de houtversnipperaar * *dit beeld opgedaan in ons ‘Blauwe Bos’ van een paar jaar geleden schoot me weer te binnen na het lezen van het fraaie beeldende gedicht ‘Aan een boom in het Vondelpark’ van Vasalis.…

Blinkende blikken lokken beeldende glimlach rond jouw volle mond. Zachtjes, vloers en romig zoet speelt de liefde om ons rond.…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…

Mijn geheugen is een vergiet, Het is zo lek als een mandje Of je het nou Wil geloven of niet Altijd als ik het nodig heb Laat het me in de steek, Dan is het er gewoon niet - Als volgt heb ik mijn probleem Voorgoed opgelost: Een hoge hoed draag ik sinds kort, Onderverdeeld in ontelbare laatjes Met daarin mijn verleden In beelden…

waar dauw de aarde voedt de zon nevelgordijnen opent en zicht geeft op dit met blauw zwerk beschutte oord waar warmte je omhult met een deken van rondzoemende zomerse verrukking en loomheid lokt tot liggen in ruig geurig gras waar machtige wolken zich ontladen op warme aarde druppels regenbogen vatten en versmelten tot een verdampend…

ik schilder met gestolen woorden op geleende doeken die ooit de jouwe waren zo kleur ik de dageraad wit voeg er rond het middaguur wat gele bloembladeren aan toe uit kunstboeken leen ik vers groen om 't geheel als herboren te laten voelen…

strelen De warmte van de mensen willen voelen Even van je sokkel te mogen stappen Daar sta je in de zoom van het park Je laat je zien in beeldende kunst Koesterend het aanzien van trots…