Alle inzendingen over bloemenhart

in stille zomers laat een zwijgend bloemenhart schaduw verdwijnen…

Draag je een bloemenhart toe vol poëzie, al deed het zeer de zachte geurige noot als betovering, de tweedimensionale schets van het leven.…

ik kan niet zingen toch hoor en voel ik diep van binnen het mooiste lied gecomponeerd met noten van de zomer tot een warme melodie een aria die dieprood kleurt van bloemenharten in de zon zacht wiegend op speelse vlaagjes wind die in refrein zijn oorsprong vindt de einder trilt in gloedvol animeren zomer gaat zijn hooglied proclameren…

in jouw tuin rond de zwijgende bomen die aarde vol rust het zicht op vele bloemenharten een schepping vol ruimte waar de vogels nog zoeken, warmte vinden in de eenvoud de glans op het groen het lover door de zon wordt bespeeld daar kleurt het leven een overeenstemming van vele gedachten is er het voelen het durven hopen…

loeiende lavenis ik weet niet wat er is maar voel mij aangebrand tot aan mijn navelrand dit ranzig Nederland zet ik maar aan de kant ik eet niet langer pizza en heb straal genoeg van Rita geef me bloemenharten laat me geuren snuiven maak me haarscherp zien dat alles draait om mien en haar betonnen rozen vertolkt door holle dozen…

leeg is mijn tuin zonder jou ieder bloemenhart is geknakt gebroken in rouw eens waren zij mijn symfonieën in lentebegin met snerpende vogels en dansende vlinders erin nu hangt aan ied’re bloemenkelk nog een traan voor wat zo mooi bloeide en niet verder kon gaan en grijze wolkensluiers houden mij uit jouw zicht en hopeloos zoek ik naar…

Vergeet nimmer het bloemenhart, dat boven het maaiveld komt turen. Zal ik verder klimmen tegen het zonlicht in? Ik zal het overdenken met gepaste zin.…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

Ik treur om onze zomer die is vervlogen en trotse bloemenharten die zijn vergaan Ik treur om de liefde die mij heeft belogen en diepe littekens in mijn hart liet staan de lente kwam opnieuw, vol nieuw leven bloesemknoppen sprongen prachtig open ik had je ook vernieuwde liefde willen geven bleef vergeefs op jouw wederliefde hopen maar twijfel…

bladerdek de slapen van de lentebloem beschermt en wintervorst zich over ’t land ontfermt met sneeuw en ijs als wapen De dag tekent zich schuimig af in grijs getooide wolken Hoe zal zij ooit haar fel gemis naar iets subliem vertolken Hij rendert met zijn geestesoog de pijn die haar naar binnen zoog en deugdzaamheid deed kreuken -dit bloemenhart…

Een bloemenhart hoe mooi rood ook kan giftig zijn. Dus wees voorzichtig met bloemen plukken in het diepe bos. En ook de kelk van een bloem kan giftig zijn . Gevuld met gif voor jou ook al is haar plantenhuid zacht, sappig en groen.…

Weer gaat de herfstklok met traagheid tikken nu wij d' eerste blaren harken op het gazon verlepte bloemenharten en stengels knippen met heimwee naar hoe mooi het eens begon.…

lacht Dan door een deur naar vlinders, gestreepte, bruine met dichte vleugels waarop grote ogen, als ze een seconde open, zijn ze héél mooi blauw In een aquarium zwemmen cicliden alsof ze zweven Bij het terras waar een keur aan rode, roze, witte fuchsia's aan palen bungelen, daar zitten we, drinken we, wij zowat de enigen Een bloemenhart…