Alle inzendingen over bloesempracht

Het geurgenoegen van al die bloesempracht is bijna orgastisch…

Ze staat weer in bloei de appelbloesem wat is ze mooi met haar prachtige bloementooi uitbundiger en voller dan het afgelopen jaar raakt ze telkens weer m'n hartensnaar haar hangende trossen met sneeuwwitte bloempjes die als een waterval zacht dansen in de wind is ze een streling voor het oog en zo teer bemind…

Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Arm vrouwtje Voor een slokje Uit een blikje Lig je nu in een doodkistje Woeste meute Moordbrigade Geen genade Jouw dood een fanfaronnade Rust zacht Bloesempracht Cru geslacht In een baarbaarse dievenjacht…

Clematis, 'k heb met eigen hand Voor menig jaar, u hier geplant, Clematis, maar nooit heeft mijn jeugd Uw violette bloei verheugd, Clematis, zeg, hoe is 't dan, dat Ik nu van morgen, op mijn pad, Clematis, stil bleef staan, Daar, tussen blanke acerblâen, Clematis, mij uw bloesempracht Verraste, op 't onverwacht?…

Over jouw zwijgende zon heb ik gelezen het was bijna tastbaar en het regende zacht een stille trom vroeg om vergiffenis maar het bleef duister als de nacht mensen haalden adem uit in het landschap staande bomen maar ook het levend hout bleef zwijgen verlangend naar een bloesempracht onder jouw pratende maan heb ik geschreven…

Want ik ben niet alleen, mijn bloem is versmolten met een onmetelijke bloesempracht.…

Groen en wit, heel feestelijk, al moeten de bomen nog eerst even rusten eer ze gaan juichen in hun bloesempracht. De sneeuwklokjes werkten al hard om hun tere blaadjes en bloempjes naar boven te krijgen, maar ze deden het toch maar, ook weer dit jaar.…

Zijn ontloken zaden, weelderig gegroeid, tooien zich in het voorjaar weer met volle bloesempracht.…

op zo'n soort vondst zou ik mijn zinnen willen zetten "als velourszachte woorden die ontluiken van de knop tot een wonderschone bloesempracht die zachtjes dwarrelt als confetti" dan pas is het voor de dichter feest…

Ze bekoren mij met weemoedig schitterende bloesempracht, met geur van herkenning bij menig vertrouwde, maar lang niet meer gehoorde woordklanken. Niemand die het ooit ziet of hoort, niemand die merkt wat het met me doet. Mag ik dit toestaan aan mijzelf? Ja dat mag. Sterker nog, er is niets mis mee, dus het kan!…