Netgedichten

netgedicht (nr. 15.032):

lentevers

bij vertrek van de winter staan de dichter
en de lente te trappelen van ongeduld
mensen moe van koude en duisternis kijken
reikhalzend uit naar het licht en groei van 't jonge leven

terwijl ik buiten lammetjes zie dartelen blijft het gemis
aan tedere woorden pijnlijk doorhameren in mijn hoofd

woorden krom als spijkers slaan een bres in het gedicht
de dichter in mij wanhoopt doch blijft zoeken
als naar het eerste kievietsei...
op zo'n soort vondst zou ik mijn zinnen willen zetten

"als velourszachte woorden die ontluiken
van de knop tot een wonderschone bloesempracht
die zachtjes dwarrelt als confetti"
dan pas is het voor de dichter feest