Alle inzendingen over briesje

Een zacht briesje langs mijn wangen. Er is niemand die me nu kan stangen. Mooie muziek, gezongen vanuit het hart. Ik ga met dit gevoel beginnen met een nieuwe start. Een zacht briesje langs mijn wangen. Ja, dit gevoel mag nog wel even blijven hangen.…

er was niets meer over onder de hete zon ik was totaal gesmolten zelfs zonder schaduw 's nachts vond ik hem terug hij was ondergronds vormde met mijn licht weer vrouw die 's morgens opstond met de zon ik werd gemaakt voor twintig graden met een zacht briesje…

Bij zonsondergang Steekt er een klein briesje op Die de dauwgeur brengt…

Laat deze liefde een licht kind zijn, zoals een veertje uit de ganzenpen van de verdronken componist Joe O'Reilly, die enkel componeerde wanneer woeste stormen de branding lieten zingen Mocht later het vederlichte kindje, door een windvlaag, belanden in een modderplas, dan zullen wij haar wiegen op onze adem, tot zij weer zweeft en lacht…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…

Als een briesje Je bent als een briesje gekomen stil, rustig, soms een wild gevoel dat wat ik bij jou heb vernomen gaf mijn leven weer een doel Jij bent gekomen maar ook weer gegaan iets zien wil nog niet dat zeggen kilometers ben je dan bij me vandaan alleen die gedachte kan ik niet aan wennen…

alsof een briesje wanhopig tot windstilte een tornado streelt…

Ach, was ik maar de wind door hoge bomen gevangen dan kietelde ik hun kruin met een briesje van verlangen...…

dit ogenblik bewaren Ze reizen voor altijd met me mee een stukje duin, een stukje zee in de winter zoek ik ze weer op het briesje, de zee en de duinentop…

Laat mij Jou tranen Zijn Strelend Langs Je gezicht Laat mij De wind Zijn Als een zacht Teder briesje Langs Je huid En Voel Je geborgen In je Zijn…

Lange ranken in gothische bogen twee spinnen hebben hun webben daarin gehangen ze zijn online en draaien langzaam op hun bolle tere zeilen in het zachte briesje…

Jij zo teder zo zacht Maar ook zo energierijk vol van kracht Je waait over de zee en de aarde Je hebt een enorme waarde Van briesje tot orkaan laat je jezelf gaan Zonder jou is er geen bestaan…

een laatste lach haar diepste tranen samen in vreugde verdriet laten gaan waar ik geraakt door dromen een streling zo zacht in breekbare woorden stil als de nacht zoek naar een kus lachende ogen droog ik tranen sluimerend zacht en hoor ik jouw stem een briesje van woorden eindeloos zacht in de stilte van dromen…

Wuivende halmen Dansen op de muziek van Komende briesjes…

Zoals veel lezers ben ik opgetogen Dat Marcel zijn comeback maakt op de site Al toonde zijn stand-in ook heel veel bite Zij had van mij beslist voor vast gemogen En mede qua voorziene soort verkeer Leg ik mij graag bij Katja Bruning neer…

Zo rustig in uw ligstoel op het strand, Het zilte briesje streelt uw glimlach zacht, En niemand die nog iets van u verwacht, Dus droomt u zich stil naar de overkant. Maar voordat u uw leven heeft voltooid, Hebt u nog in wat ogen zand gestrooid.…

er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

gelukkig de zon, briesje wind vogels zingen, ik zing mee als een vrolijk klein kind Door het raam schijnt het geluk de vogels zingen over de liefde het bijna ontdooide ijs op de plas verraad dat het gisteren nog winter was…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

Ik verlang steeds meer naar de zon Ik kan echt bijna niet meer wachten Over hoelang zou die komen Hoeveel dagen hoeveel nachten Met een licht zomers briesje Niet te hard en niet te zacht Die zon die zal wel komen Ik heb er zo lang op gewacht…

Ik zit onder een boom vol bloesem, die roze bloesemblaadjes vallen laat bij een zacht briesje in het gras, waar mijn gedachten weg dwalen. Een wollig lammetje blaat Ik zucht. Er zit liefde in de lucht.…

Het symbool heeft zijn wortels in de geheimste dieptes van de ziel, de taal scheert over het oppervlak van begrip als een zacht briesje...woorden maken het oneindige eindig: Symbolen dragen de geest voorbij de eindige wereld van 'worden' naar het rijk van oneindig zijn.…

Morgen zijn we stof wachtend op een briesje vandaag beroer ik terloops de iconen die als eilanden wegvluchten naar wolken die nooit druppels vormen Keer op keer verrast het toeval mij en besprenkelt mij met de geest van oud water.…

Natuurlijk die van Shakespeare (onder eiken, Een briesje waait, er klinkt een vinkenslag). U haat cultuur en hebt aan Shakespeare maling? Lees Coen’s vertaling en besef uw dwaling.…

En een rondeau (toegift) Ik ga fietsen als de wind wat is geluwd met een zacht briesje in mijn rug wordt ik vanzelf voortgestuwd enkele reis heen niet weer terug geniet ik van schone natuur van vroege morgen tot het avonduur ik ga fietsen als de wind wat is geluwd met een zacht briesje in mijn rug waarschijnlijk dat het dan lente is en ik…

Het voelt niet onaangenaam, het is een briesje dat langs mijn gezicht waait. De lucht is onheilspellend, maar ik slenter door, het is niet zonder doel, mijn gedachten nemen me soms in beslag, soms zijn die gedachten pijnlijk. Maar slenteren helpt zelfs door het donkere onheilspellende herfstweer.…

Op mijn rug op jouw bed Je hoofd op mijn schouder Mijn ogen in de heldere blauwe lucht Jouw ogen gesloten Onze benen verstrengeld Jouw adem zacht De trage hartslag Het heerlijk koele briesje Het is prachtig met jou…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

Een vlakte dor en kaal zonder oneffenheid of gewelf geen hoogte of ravijn slechts een dode lijn en de vraag, waar ben ikzelf geen leven aan de horizon of ruis door het riet een rimpeling die water streelt briesje dat met gebladerte speelt maar ergens klinkt toch een lied.…

Na zo'n nacht, in't ochtendgloren komt een dag, zo stralendschoon alle zin wordt weergeboren als een geurend eerbetoon aan wat het leven kan beloven Zie, ik doe de zon naar boven en laat de bloemen wederkeren nu kan ik opnieuw geloven: er waait een briesje-hoop-met-veren…